Vakantiegevoel

Het voordeel van niet meer deelnemen aan het arbeidsproces na dat heel lang en ook meestal met plezier wel te hebben gedaan, is, dat je niets meer hoeft en niets meer moet. Dat is een gevoel, dat vroeger alleen maar bezit van je nam in vakanties en soms het weekend.

Hoewel er veel juist in het weekend gedaan moest worden, omdat het er anders niet van kwam. En nu heb ik het over de tijd, dat een wapperende was op zondag écht niet kon. Onzichtbare was wegens droogtrommelbezit was er nog niet.

Behalve met het normaal rekening houden met de buren: geen pianospelen of boren op rare uren, hebben we ons niet zoveel aangetrokken van wat men van onze activiteiten vond. Toen ik begon was ik in onze buurt ook de enige moeder, die tijdens de schooluren niet thuis was vanwege werk buiten de deur. Dat is nu gelukkig wel anders en zijn de slimme meiden op hun toekomst voorbereid.

Als je werkt heb je noodzakelijkerwijs wel structuur in je leven en dat is iets, dat je, als je werkleven over is, weer te pakken moet zien te krijgen. Ik heb daar wat moeite mee gehad. Een huishoudelijk wonder was ik niet en ik bén bang, dat het er ook niet meer van komt. Maar je hebt dingen, die nou eenmaal regelmatig moeten. Opruimen, of dingen zodanig verplaatsen, dat het opgeruimd líjkt, kan ik goed. Poetsen en soppen vind ik wat minder, omdat het zulk ondankbaar werk is: een week later is het wéér zo. Bij ons is het echter optisch schoon. Ik weet wel beter, maar daar heeft niemand last van. Bovendien heb ik een blinde man, die meer gebaat is bij opruimen dan bij poetsen. Zo nu en dan heb ik de geest en dan kan iedereen beter zorgen dat ie uit de buurt is.

Nu we allebei thuis zijn, hebben we taken verdeeld. Ik hoef alleen maar te zorgen, dat er geen rooie sokken tussen de witte was zitten en het wasmiddel te doseren en Jouke doet de rest. Tot en met het vouwen na het droogproces. Dat vindt hij nog leuk ook. Stofzuigen doet hij veel beter dan ik: systematisch. Ik hark.

Ik zorg voor het eten en iedereen leeft nog. We zitten in het ziekenfonds dus dat komt altijd goed. Ik hanteer de ouderwetse “schijf van vijf” en trek me maar niet teveel aan van berichten over waar je nou weer kanker van krijgt.

Ik heb overigens diep respect voor mensen, die écht kunnen koken en daar veel tijd aan besteden en dan bedoel ik niet een Joop Braakhekke, die ik meer clown vind dan kok. En hij doet soms van die viéze dingen….! Lepels aflikken en er dan gewoon mee verder roeren! Of spugen in de olie om te kijken of die al op temperatuur is! Daar moet ik toch niet aan denken, ondanks het ziekenfonds.

Maar om het begin van mijn verhaal terug te komen: ik worstel met structuur in mijn dagen en het vakantiegevoel….dat blijft maar toeslaan. Perfect geregeld! Sorry, jongelui, nog éven volhouden!

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)