Kabouter Plop

Vrijdag schreef ik al, dat we niet geheel onbaatzuchtig drie huisjes hadden geregeld voor ons weekendje weg met de familie. Een wat grotere voor opa, oma en de vrijgezellen-ooms en voor de gezinnen-met-baby ieder een eigen huis. Want de kindjes moeten eten op ’n bepaalde tijd en de kindjes moeten slapen op ’n bepaalde tijd en bepalen zo, samen nog geen twee jaar oud, prachtig het patroon van de dagindeling van acht volwassenen, die zich daar met liefde in schikken!

En wat heb ik toch een respect voor het geduld, de aandacht en de zorgvuldigheid, waarmee de jongelui bezig zijn met hun kroost! In zo’n weekend, zo dicht bij elkaar (jawel, in drie huizen….weet ik!) kom je tot de ontdekking, wat er ook alweer allemaal vastzat aan het hebben van kleine kinderen. Wij hebben er ook vier gehad, weliswaar met tussenpozen, maar we hebben dat destijds kennelijk zomaar over ons laten komen, al die drukte.

En dat zonder Pampers en zonder televisie- en zelfs computerprogramma’s, waar je je kind intelligent mee kunt maken. Wássen moesten we, al die luiers en er bijdehandjes van maken moesten we helemaal zelf doen!

Maar….m’n dochters zingen wel met hun kinderen en ik maar denken, dat dat helemaal uit de mode was! Het gaat wel over kabouter Plop en de Teletubbies in plaats van schuitje varen-theetje drinken, maar dat doet oma dan wel, de historie in stand houden!

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)