 |
In het Weekend Totaal blad, dat we elke zaterdag in de bus krijgen met het nieuws uit stad en regio, stond deze week een artikel over AGOVV, een Apeldoornse voetbalclub met betaald-voetbal-aspiraties.
In 1913 opgericht onder de naam Apeldoornsche GeheelOnthouders Voetbal Vereniging, waarvan ik me kan voorstellen, dat ze die letters nu een andere betekenis hebben gegeven: Alleen Gezamenlijk Oefenen Voert Verder.
Daar hebben ze vast lang over nagedacht, vele bestuursvergaderingen aan gewijd. Hoe kom je d’r op! Ze worden getraind door ex-voetballer Peter Bosz, die ook landelijk wel bekend is. Je ziet ‘m nu nog wel eens in de krant staan, als hij probeert het Apeldoornse bedrijfsleven en de gemeente te interesseren voor wat financiële injecties voor z’n club. Netjes in het pak, want dat helpt.
In het artikel in de weekendkrant kwam nu eens naar voren dat deze en vele andere clubs en clubjes helemaal nergens zouden zijn als ze geen legertje van vrijwilligers hadden, dat zorgt dat het veld er netjes bijligt (in Apeldoorn is dat bladblazen geblazen, want ze zitten bij AGOVV met Bosz in het bos), de was wordt gedaan ( elke dag, óók in het weekend 10 wasmachines vol. Ik moet er niet aan dénken!) en het materiaal wordt onderhouden.
Mooi, dat de mensen die dat vrijwilligerswerk doen en sommigen al heel lang, nu eens in het zonnetje worden gezet. Je leest wel eens in overlijdensadvertenties, dat de club Gerrit dankbaar is voor wat hij al die jaren heeft gedaan, maar het zou leuk zijn als Gerrit dat wat vaker had gehoord toen hij nog leefde! Hoeft niet elke dag, maar zo nu en dan…..
Mijn zwager en schoonzus zijn al zolang ik ze ken betrokken bij een voetbalclub in hun woonplaats. Schoonmaken, kantinebeheer, administratieve klussen, wat er maar moet gebeuren, ze gaan ervoor. Omdat ze wat ouder worden willen ze er wel graag wat jonger volk bij om de taken te kunnen verdelen. Nou, dat gaat moeizaam. De voetballertjes worden afgeleverd voor de trainingen, maar verder hebben de ouders het te druk. Op vragen antwoorden ze: “Kan daar niemand voor worden ingehuurd? We willen er wel voor betalen als het niet teveel is, want het contributiegeld moet natuurlijk wel redelijk blijven!” En natuurlijk reageert niet iedereen zo, maar ze worden er wel eens moedeloos van.
Maar ze blijven het toch doen, want de liefde voor de club zit diep! Bij een van de Apeldoornse vrijwilligers zit die zo diep, dat hij zegt onder de middenstip begraven te willen worden!
En zo diep zit het bij veel mensen, niet alleen bij sportclubs, maar overal: gezondheidszorg, jeugdwerk, vluchtelingenwerk, ouderenwerk enz. enz. Het leger vrijwilligers, dat het blijft doen en met liefde, want je krijgt er in de meeste gevallen veel voor terug. En dat heeft weer niks met geld te maken.