Als je zo rondkijkt in de buurt zijn er weer heel wat mensen geslaagd voor hun eindexamen. Er wordt gevlagd met aan het eind van de vlaggenstok een afgeragde tas, die er hangt om nóóit meer gebruikt te worden. En met dat oranje gedoe overal lijkt het of iedereen dat allemaal speciaal voor jou heeft opgehangen. Dat valt leuk samen en zo is het toch nog ergens goed voor.
Onze kinderen slaagden ook wel voor van alles, maar gevlagd hebben we nooit. Slechts één foto is er van onze jongste dochter, die in de (áchter!-)tuin blij staat te wezen met haar Havo-diploma, terwijl ze de heus wel aanwezige vlag vasthoudt. Ze kijkt er zeer slachtofferig bij. Het zat er niet zo in bij ons thuis, uiterlijk vertoon. En toch waren we allemaal zeer verguld, hoor, als het na de nodige spannende weken gelukt was. Soms met mooie voldoendes en soms wel eens een beetje hakken-sloot-werk, maar dat hinderde niks. Geslaagd was geslaagd. En dat hebben ze dan van ons.
De opluchting overheerste: eindelijk vrij! Nog even de diploma-uitreiking, maar dan! Even een vakantiebaantje voor het opkrikken der financiën en het broodnodige besef dat verder leren voorlopig zo gek niet was. Ik herinner me onkruid wieden op een mega-parkeerplaats van een nieuw te openen maxi-supermarkt, héél véél onkruid. Brieven bezorgen, krantenwijken. Goed voor het ontwikkelen van het respect voor lichamelijke arbeid, maar wel zeer slecht voor het toch al niet zo jeugdige fietsenbestand!
Ik wil iedereen feliciteren die voor wat dan ook geslaagd is dit jaar, de een-beetje-gezakten succes met de herexamens en degenen die niet meer te redden zijn: volgend jaar beter. Neem een afzakkertje. Tenslotte feliciteer ik mijn kleinzoon, die vandaag slaagde voor zijn judo-examen! Daar mocht ik vanmiddag in een zeer warm lokaal op zijn sportschool getuige van zijn. Klasse, Stijn! Neem ze in de houdgreep……..!