Verouderd…..

Ja, dat zijn de minidiscjes die mijn man van onze jongste zoon kreeg. Hij deed daar niks meer mee, wou ze wel kwijt en aangezien zijn pa de apparatuur nog heeft waarop dergelijke verlopen geluidsdragers zijn af te spelen, was die er blij mee. Vanwege allerlei apparaten kunnen wij, als we dat willen, bijvoorbeeld nog videobanden en cassettebandjes draaien. De vinylplaten draaien wordt wat moeilijker, want de platenspeler is er nog wel, maar de aansluitmogelijkheden zonder veel gedoe niet en dus komt dat er niet zo van. Nostalgie heeft z’n grenzen. Het moet bovendien nog wel om aan te horen zijn. Vooral als je niks ziet, zoals bij mijn kloris het geval is, ben je allergisch voor piepjes, krasjes en kraakjes, hoe nostalgisch ook.

Maar over die minidiscs: we genieten nu enorm van het feit, dat onze Lars zo’n brede muzikale belangstelling heeft. Die heeft ie mede door ons natuurlijk, die paplepel, weet je wel, maar verder heeft ie ‘m volstrekt zelfstandig uitgebouwd. Ook naar gebieden waar wij, en ik zeker, met opgetrokken wenkbrauwen naar luisteren. Ik doe echt m’n best voor dat techno, maar ja……

Vanmorgen luisterden we naar een discje waar muziek van George Gershwin op staat. En ook nog door hemzelf gespeeld! Dat hebben ze overgenomen van z.g. pianorollen. Over techniek gesproken! En wat een pianist was hij, zeg! Over techniek gesproken. “An American in Paris” vonden wij zelfs mooier dan de orkestversie.

We hadden het ook over het wonderbaarlijke van voortschrijdende techniek. Van George is al niks meer terug te vinden, maar via een techniekje hoor je ‘m gewoon spelen! Zoals dat natuurlijk met meer muziek is waarvan de maker soms al eeuwen en de uitvoerder soms allang niet meer onder ons is. Maar ze zijn er nog. Wij aan de koffie en zij…..?

Ja, ja, zo diepzinnig zijn wij dan bezig op een druilerige donderdagmorgen, dank zij al die ‘verouderde’ apparatuur van die bewaarderige man…….

1 reactie op “Verouderd…..

  1. Cor

    juni 18, 2011 at 10:22pm

    Eén van de eerste LP’s die ik ooit kreeg, was van de Tremeloes. Die heb ik letterlijk grijs gedraaid.
    Later in het tijdperk van de CD’s kocht ik daarom een CD met gedigitaliseerde opgepoetste Tremeloes liedjes. Ik heb hem maar zeldzaam gedraaid: ik mis de krassen en kraken van mijn eerste grammofoonplaat…

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)