 |
Als je in Apeldoorn woont, je bent krap behuisd: flatje of bejaardenwoninkje of zo en je hebt onverhoopt hulp van de thuiszorg nodig, dan moet je eerst even nagaan of je je badkamertje kunt verbouwen. Want ze kunnen je geen hulp meer leveren als er geen wasdroger in huis is. De thuiszorgmedewerkers mogen namelijk geen was meer voor je ophangen. Dat kost teveel tijd en daar zitten ze krap in. Geld, daar zitten ze ook krap in.
“O, dat probleem heeft u ook? U kunt zich geen wasdroger veroorloven en hebt altijd gedacht dat wasdrogers veel dure energie vroegen. En uw kleding, ook al zo duur geworden, slijt sneller in een wasdroger? Nou, dat is dan niet ons probleem, dat begrijpt u wel. Wij verlenen alleen maar thuishulp zonder waslijn.”
Met iets minder omhaal van woorden, hoor, dat is meer Elswhere-stijl, stond vanmorgen in de krant, dat dat van die wasophangerij zo besloten was. Er was geen tijd meer voor, de mensen moesten maar aan de wasdroger. Of het waar is? Het stond in de krant en het is geen 1 april, dus….
Anders is het mensen, die toch al niet in de Quote500-lijst staan, op kosten jagen. Bovendien, als ik thuishulp was zou ik tóch lekker de was ophangen als mijn klant dat graag wou. Je regelt toch samen wat er in huis moet gebeuren? Zelfs als daarbij van de hulp nogal wat eigen initiatief wordt gevraagd. Je doet wat je hand vindt om te doen, ook al is dat de was ophangen. Ik vind het een raar verhaal.
 |
Vroeger, daar gáát oma weer!, heb ik toen de kinderen klein waren een poos voor een thuiszorgorganisatie gewerkt. Vroeger is niet nu, weet ik allemaal wel, overal staat tijdsdruk op, maar de visie van een hulpverlener zou niet veranderd moeten zijn. Daarom vind ik ’t een vreemde verordening.
Ik was eens geplaatst bij een mevrouw in een rolstoel, die de hele dag voor het raam op straat zat uit te kijken. Ze kon uiteraard geen ramen meer lappen en dat deed ik dus voor haar. Elke week, want dat wou ze graag. Ik heb nooit willen zeggen, dat ik dat knap overdreven vond. Niet tegen iemand, die als enige afleiding door die ramen naar buiten moest kijken. Het resultaat van mijn lapperij was uitmuntend natuurlijk, want ze waren helemaal niet smerig. Dat was bij mij thuis wel anders. Onderwijl praatten we heel wat af. Ik stofte en stofzuigde haar huisje , deed haar bed en had nog genoeg tijd om de was op te hangen. Maar ach, dat was vroeger…….