Vergrootglas……

Vanmorgen had ik een afspraak met onze huisarts. Ik belde van de week de assistente om herhaalrecepten voor mijn medicijnverzameling te bekomen en toen zei ze, dat het wel al erg lang geleden was dat de dokter himself mij had gezien. Nou, dat klopt wel, want ik had ‘m niks te melden. De bloeddrukmeting, die driemaandelijks moet gebeuren doet de assistente altijd, want met dergelijke peanuts kan de dokter zich niet meer bezighouden. Die heeft wel wat anders te doen. Maar zijn assistente zei nu toch dat het tijd werd om weer es bij te praten. Dat vind ik best. Ik heb niks te vertellen, maar hij misschien wel.

Toen ik vanmorgen dus kwam opdraven hoorde ik dat de dokter ziek was. Hij is ook een mens dus dat kan maar zo. Trouwens, wat zou een dokter niet allemaal kunnen oplopen, zeg, met al die zieke mensen. Maar ik kwam niet voor niks, want F. wilde mijn bloeddruk wel even meten. Zoals vanouds. We kennen elkaar al 25 jaar. Maar de dokter zit met zijn praktijk sinds 1 mei in een groot ‘gezondheidscentrum’, samen met verloskundigen, fysiotherapeuten, diëtisten, apotheek en nog andere huisartsen ook. De assistente van onze dokter vertelde dat ze heel erg moest wennen aan al dat grootschalige. Het is wel een schitterend gebouw, hoor, en het is natuurlijk handig dat je van de wieg tot het graf, zal ik maar zeggen, op één adres terecht kan. Maar het is allemaal wit en grijs, plastic stoelen en glas, véél glas. Betaald parkeren voor de deur en nummertjes in de wachtkamer.

Maar het bloeddruk meten ging gewoon gezellig, want de mensen zijn niet veranderd en daar moet je het toch van hebben. Ze zitten knap te koop in hun glazen hok met schuiframen voor de loketten en dat was wennen. Maar die nieuwe computers waren lekker snel en dat vond F. wel prima. Mijn bloeddruk was dat ook gelukkig. Volgende week heb ik een nieuwe afspraak met de dokter. Als ie zichzelf weer beter heeft gemaakt…….

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)