 |
Er begint al een beetje stemming te ontstaan rond de stemming nu er nog een weekje is te gaan. Iedereen die je hoort is toch wel stervensbenieuwd wat het gaat worden deze keer. De peilingen laten toch steeds weer net iets anders zien en peilingen zijn maar peilingen, het NAP is betrouwbaarder. Merel heeft last van stemkriebels. Die werk ik doorgaans weg met Strepsils of zo, maar de soort waar zij het over heeft, die ken ik niet. Ik stem dan ook al heel lang en ook nog altijd hetzelfde dus dat is om te beginnen al helemaal niet spannend. Je kunt dat gerust een vorm van “trouw” noemen, die heus wel eens aan twijfel onderhevig is geweest, maar vooral deze keer heb ik er wel vertrouwen in.
Het stemmen zelf, dat hebben we meegemaakt van het rode potlood (aan een touwtje) in een stemhokje met een gordijntje tot aan de supersonische stemmachine van nu. Onze stemplicht verloopt altijd heel gezellig. We worden verwacht in een kleine school bij ons in de buurt, waar tussen de kleurige kindertekeningen al jaren dezelfde mensen het stembureau bemannen en bevrouwen. Allemaal gepensioneerde ambtenaren, die omringd door thermoskannen koffie, zich met veel genoegen van hun taak kwijten. Vooral als de dag vordert houden ze de wachtenden op de hoogte van het opkomstpercentage, want daarop worden weddenschappen afgesloten, in welke wijk die het hoogst is. Onze buurt scoort niet slecht.
Wij krijgen altijd officiëel toestemming van de voorzitter van het stembureau om met z’n tweeën achter het scherm te verdwijnen. Mijn man kan niet zien wat hij doet, maar weet wel wat ie wil. Daarom mag ik voor hem op de machine het juiste plekje aanraken. Het is leuk om even net te doen of we dat ter plekke nog moeten uitvechten. Ik kan eigenlijk doen wat ik wil, hij legt zijn stem in mijn handen. Dat is gymnastisch bezien een hele prestatie. Ik maak er geen misbruik van en voer zijn opdracht netjes uit, daar kan hij op vertrouwen. Daarna nog een keer voor mezelf. Over de partij zijn we het wel eens, maar ik mag nog wel eens een voorkeursstem uitbrengen. Op een vrouw of zoals de laatste keer op Wouter Bos. Ik vind dat hij nu dan maar eens wat moet laten zien. Ik blijf niet aan de gang…….