Truus en Els, een paar apart……..

Gisteren waren we een dagje naar Rotterdam. Omdat ik daar de weg niet weet vraag ik onze navigatie-Truus in de auto nederig of ze me de weg wil wijzen. En dat wil ze wel. Als ik alle gegevens, waar ze om vraagt, netjes invul tenminste. Dus vertel ik haar eerst dat ik naar een bestemming in Nederland wil, dan naar welke plaats, daarna in welke straat onze jarige kennis woont, z’n huisnummer zoeken we dan wel zelf op als we d’r eenmaal zijn en dan wil Truus alleen nog weten of we de snelle, toeristische of de kortste route willen. Nou, Rotterdam is een heel eind bij ons vandaan dus de snelle route lijkt ons wel wat.

Oké. Truus heeft alles opgeslagen en zegt dat ik mag wegrijden. Wat ze niét vertelt en dat een hele tijd later pas blijkt is dat ze niet de ingegeven straatnaam heeft opgeslagen, maar de straatnaam die in haar systeem ná de straat van mijn keuze komt. Mijn hele familie zegt dat ik het wel verkeerd ingevoerd zal hebben, maar dat ontkennen is vechten tegen de bierkaai.

Enfin, tot Rotterdam gaat het natuurlijk goed. Maar, zoals bekend, is Rotterdam een grote stad. Bospolder is niet hetzelfde als Bosporus. Dat scheelt zo’n kilometer of veertig. We hebben zodoende inmiddels de hele Maasvlakte, windmolens, terminals en alle havens gezien en ik ben dan ook zeer onder de indruk van industrieel Rotterdam. Het is goed om je daar als provinciaal eens in te verdiepen. Dáár klopt het hart van Nederland, mensen! Wij zitten hier tussen al die bomen maar een beetje te suffen. Er groeien niet voor niks geen bomen op die kale vlakte daar. Dat leidt maar af, al die bossen.

Maar het is, gezien de omgeving, dus wel duidelijk dat we onze jarige vriend niet zullen vinden op deze manier. We moeten terug. Ik geef Truus in overweging om het nog eens te proberen. “Keren, alstublieft!”, zegt ze beleefd. We zijn het daar dus over eens en nu komen we ook goed uit. Niet via de snelste route, zeker niet de kortste, maar hartstikke toeristisch! En wat is zo’n mobiele telefoon hándig om te vertellen, dat je ’n pietsie later komt…..!

2 reacties op “Truus en Els, een paar apart……..

  1. Sophie de Vries

    februari 22, 2007 at 11:56am

    Els, genoten van je verhaaltje en zo herkenbaar. Bof je nog dat je het hebt kunnen vinden met tante Truus in Rotterdam. Zo moest ik eens naar een afspraak in het hotel New York. Maar Rotterdam binnenkomende ging tante Truus direct in staking. Gewoon geen signaal, volgens het thuisfront omdat in Rotterdam bij de Erasmusbrug zoveel hoge masten staan? Hotel New York toch gevonden, hoe? Gewoon door vragen aan voorbijgangers. Die dag was ik niet zo blij met mijn tante Truus. Inmiddels is het haar vergeven en ben ik dikke maatjes met haar.
    Vriendelijke groet,
    Sophie

  2. els

    februari 22, 2007 at 12:21pm

    Truus doet ook eigenlijk nooit moeilijk, hoor, ik ben blij met d’r, het scheelt veel omrij-brandstof.Ze bracht ons in Engeland zonder mankeren naar ons vakantieadres in the middle of nowhere. Dan zegt ze heel opgewekt: “U hebt uw bestemming bereikt!” en dat is dan ook zo!

Laat een reactie achter op Sophie de Vries Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)