 |
‘k Heb wel een beetje te doen gehad met onze kleinzoon. Hij is 7 en mocht met zijn vader en opa mee naar de wedstrijd Nederland-Roemenië in de Kuip. Dat lijkt me voor zo’n jochie (dat nota bene ’s morgens met zijn eigen elftal Beekbergen f-4 met 7-4 gewonnen had van Klarenbeek!) een geweldige belevenis, zo’n immens stadion vol met verwachtingsvolle voetbalfans. Ik heb mijn kleinzoon voor vertrek niet gezien, maar hij was vast helemaal oranje, want hij is een fanatiek aanhanger van het Nederlands elftal. Hij heeft er zelfs het Wilhelmus voor uit z’n hoofd geleerd.
Dat klonk deze keer wel goed in het stadion, hoewel ik het nog steeds zonde vind, dat ze niet gewoon een stevige orkestopname op de speakers zetten bij de volksliederen. Zo’n schnabbelende solist zonder begeleiding klinkt zó ielig. Hoewel, ik vond die Roemeense volksliedzangeres, die aan het Rotterdams conservatorium studeert, een prachtige stem hebben. Veel te mooi voor een voetbalstadion.
Maar dat was dan ook het enige prachtige, want wát een wedstrijd, zeg! Mijn kleinzoon had toch minstens zeven doelpunten moeten zien! En dan aan de goeie kant graag. Ik begin ook een beetje de balen te krijgen van dat stoïcijnse gezicht van Van Basten als ie in beeld komt. Dat een coach rustig is komt misschien zijn team ten goede, maar zo’n karatetrap als die van Van Gaal is toch ook wel aardig op z’n tijd. En Hiddink kon zich ook wel eens leuk opwinden. Maar dat Van Basten ooit naar de tribune zal worden gestuurd door de scheidsrechter of de vierde official vanwege uitbundig gedrag lijkt me hoogst onwaarschijnlijk.
Ik had mijn kleinzoon, en de rest van het stadion trouwens ook, een betere wedstrijd gegund. De Roemenen deden of ze gewonnen hadden, zo blij waren ze. Maar ze kunnen alleen maar goed timmeren. Het doel dicht. Ik, die best een fanatiek meelevende kijker ben, heb zitten lezen en borduren gedurende de wedstrijd. En geen stéékje verkeerd, hoor! Kun je nagaan hoe spánnend ’t was………