Hakken en zagen……

Om zo’n uur of half acht ’s avonds, als we net het eten achter de knopen hebben en gezellig aan de koffie zitten, komt er strijk en zet een medisch programma op de televisie. Persoonlijk ben ik daar niet zo gek op en ga ik even wat anders doen, maar mijn echtgenoot vindt het bijzonder leuk om zoiets te volgen.

Vooral als er orthopedisch aan iemand gesleuteld moet worden, zodat er hakken, zagen en boren aan te pas komt, kan hij daar erg van genieten. Laat z’n blindheid nou ook nog een voordeeltje hebben: hij kan de bloederige toestanden, waar ik dus niet tegen kan, niet zien dus die storen ‘m niet. Hij hoort graag de enthousiaste uitleg van de chirurg, die nou eens precies mag vertellen waaróm zijn patiënt die zestig centimeter lange pin door z’n been gejenst moet krijgen en met hoeveel schroeven dat allemaal moet worden vastgezet. Dat zijn namelijk leuke technische hoogstandjes voor die mensen.

En al die piepjes en brommetjes van al die machines, mijn man houdt er wel van. Ik vind het ook geweldig, hoor, wat de artsen allemaal kunnen en ik heb er het volste vertrouwen in, mocht ik ze ooit nodig hebben, maar van die medische programma’s word ik altijd een beetje onrustig. En als er kinderen bij betrokken zijn zelfs treurig.

Ik stop heus mijn kop niet in het zand ergens voor, als je gezond bent mag je verschrikkelijk dankbaar zijn ook, maar ik sla die medische thrillers toch liever even over. Hoewel, morgenavond weer een nieuwe serie ER! Om kwart over tien. Dat wil ik niet missen! Ja, ik snap mezelf ook niet helemaal, hoor. Verzonnen verhaal, in het Engels en ver van mijn bed, denk ik, dat zal het wel zijn……..

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)