Memories……

Toen ik vanmorgen even iets lekkers voor bij de koffie haalde zag ik ineens dat ze bij de bloemenafdeling van de supermarkt dahlia’s hadden! Ik heb iets met dahlia’s. Ze zetten me weer terug in mijn schooltuintje, dat dit stadse schoolkind in Amsterdam had en dat veel heeft bijgedragen aan mijn belangstelling voor bloemen en planten.

Ze zijn er in heel veel kleuren, dahlia’s, en verschillend van grootte ook. In onze schooltuin hadden we hele grote. Omdat iedereen weer een andere kleur had ontstond er op weg naar huis altijd een levendige ruilhandel, zodat je met een gemengde bos thuiskwam. Eigenlijk zijn het echte boerenbloemen ook, je ziet ze veel bij boerderijen. Ik kon er niet aan voorbij, hoor, dus nam ze mee.

Bij het afrekenen trof ik de man die ook de slijterij beheert. Hij is al wat ouder en zei: “Ach, dahlia’s! Die hadden we vroeger thuis in de tuin, net als die lange stakerige bloemen, kom, hoe heten die ook alweer?” “Gladiolen”, zei ik, want dank zij mijn schooltuintje heb ik er dus verstand van. “O ja, gladiólen! Vierdaagsebloemen. Die zie je ook niet veel meer in de tuin. Mijn vader had een moestuin met groente, aalbessen en krúisbessen!” Hij werd helemaal enthousiast.

“Dat heb je ook niet veel meer: dat mensen een groentetuin hebben. Zal wel te veel werk wezen. Ze hebben ’t allemaal veels te druk. Maar mooi, hoor, vroeger….”. Hij stond helemaal te dromen en dat allemaal naar aanleiding van een ouderwets bosje dahlia’s. En ik? Ik zwijmelde vrolijk met ‘m mee……