Het afgelopen weekend waren we met een deel van de familie in een Drents vakantiepark. Er is daar uitgebreid gezwommen in het tropisch zwemparadijs, maar geen burqini te zien, hoor! In Zwolle schijnt er nogal wat commotie over te zijn. Het zwembad hier in de buurt, waar onze kleinzoon laatst afzwom, maakt er geen punt van, las ik in de krant, en dat lijkt me in een wijk met veel allochtonen (ja sorry, ik weet zo gauw geen ander woord al heeft minister Hirsch B. dat liever) lijkt me dat niet zo gek. Toen onze kleinzoon daar ging afzwemmen was ie trouwens helemaal aangekleed en had zelfs zijn schoenen nog aan, dus waar hébben we ’t over?
Het zwembad heeft alleen regels waar het de hygiëne en de veiligheid van het kledingstuk betreft. Je moet niet aan de duikplank of het trapje kunnen blijven hangen en hoe ze het met de hygiëne doen, dat weet ik niet. Misschien snuffelt de badjuffrouw er even aan of zo.
Ik weet nog dat in het revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden, waar ik werkte, de sportinstructeurs wel wat problemen hadden met de moslima’s die de zwemkunst machtig wilden worden. Maar niet vanwege hun kleding. De vrouwen kwamen van top tot teen gehuld in een soort duikerspak naar de les en daar was niks mis mee. Maar als er instructie moest worden gegeven aan de blinde vrouwen dan moesten ze worden aangeraakt om de zwemslagen uit te leggen.
Als ze bijvoorbeeld moesten leren “uitdrijven” om niet linea recta naar de bodem te zakken, moest de in het water staande sportleraar zijn arm wel eens op taillehoogte onder de leerling houden om de bedoeling van e.e.a. duidelijk te maken. En als het geven van een hand al een probleem is dan is zoiets natuurlijk helemaal out of the question. Bij blinde mensen gaat zoiets nou eenmaal anders dan wat instructies roepen vanaf de kant.
En het was een moeilijkheid waar zo gauw geen oplossing voor was. De sportleraren waren nu eenmaal mánnen én ze hadden het geven van zwemlessen in hun arbeidscontract staan. Voor het aanstellen van een vrouw was geen geld natuurlijk. De moslimvrouwen hielden er dus meestal mee op, vaak op aandringen van hun familie. Die moslima in Zwolle heet Liselotte en ik durf te wedden, dat die als kind gewoon in haar badpakje zwemmen heeft geleerd voordat ze islamitisch werd.
Er wordt nooit stampij gemaakt over mensen die er bij lopen met zowat niks aan hun lijf. Moeten ze ook zelf weten, hoor, maar kennelijk is de maatschappij daaraan gewend. O ja, die was versekst, dat is waar ook. Maar het lijkt me dan ook een fluitje van een cent om te wennen aan een burqini. Gewoon een kwestie van tijd en tolerantie……..
Verbal Jam
februari 28, 2008 at 7:12pm“Ik ben de Profeet en ik geef zwemles!”
Of zouden ze daar niet intrappen? 🙂
Irene
februari 28, 2008 at 9:30pmPssst! heel erg off-topic: vergeet niet naar je mail te kijken…