Er was vanavond op Omroep Gelderland een mevrouw in een scootmobiel aan het woord. Ze vond de Gelderse winkelcentra en met name het Arnhemse Presikhaaf scootmobiel-rolstoel- en rollatoronvriendelijk. Ze vond bovendien de paden in de supermarkten veel te smal en dat terrassen stoelen hadden staan vond ze helemaal onhandig.
Luister, dat mensen, die zich met een van deze apparaten moeten voortbewegen, soms situaties tegenkomen, die niet makkelijk zijn, dat hoef je mij niet te vertellen, dat zal zo zijn. Maar zoals deze dame van leer trok was zonder meer onaangenaam. Ze ragde een terras op, waar ze met veel misbaar een stoel een oplawaai gaf, omdat ie haar in de weg stond, ze reed door een supermarkt waar ze expres heel moeilijk ging doen, omdat er een plastic krukje stond, waar ze mákkelijk omheen kon.
“Ik heb er recht op om makkelijk te kunnen winkelen”, zei ze “ik ben ook een mens”. Ze dacht assertief over te komen, maar ze was een agressief, naar mens. Jammer voor de doelgroep, zo’n iemand.
De voorzitter van de winkeliersvereniging stond de reporter heel vriendelijk te woord, zei dat de winkeliers hun best doen om het ál hun klanten naar de zin te maken, maar zou het aankaarten. Als ze dan ook even aankaarten en als het kan dan ook meteen maar landelijk, dat scootmobielen een maximum snelheid krijgen voorgeschreven in een voetgangersgebied, zodat je niet hoeft weg te springen als je van de sokken dreigt te worden gereden. Voetgangerssnelheid bijvoorbeeld, zo’n kilometertje of vijf. Net als iedereen…….
jan
juli 15, 2008 at 9:54amIn alle oprechtheid: dank voor het doorbreken van dit taboe. Ik heb een bloedhekel aan al die gehandicapten die menen dat ze het centrum van de wereld zijn.
Menno Nicolai
juli 15, 2008 at 12:17pmLees dit nog maar eens:
http://www.mennonicolai.com/archive/2007/09/03/scootmobiel
els
juli 15, 2008 at 1:24pm@Menno: Wat een geweldig verhaal!