* Het door Elswhere.org gesponsorde zwemstertje kwam haar ‘loon’ ophalen. Ze had 22 rondjes gezwommen. Elf euro verdiend dus. Ik had alleen maar een twee-euromunt bij het tientje en ze had wel ’n euro terug, zei ze, maar kom, voor Gambia hebben we er maar 24 rondjes van gemaakt. Je bent sponsor of je bent kruidenier……

Er stond in de krant van vanmorgen een grote afbeelding van de Maya-kalender. Dat volkje heeft heel lang geleden berekend wanneer onze wereld haar eindje zou beleven. Of in ieder geval een zodanige verandering zal ondergaan, dat wij, met ons kleine begrijpertje, er geen of in ieder geval zeer moeilijk nog chocola van zullen kunnen maken. Ik heb ’t artikel gelezen en begrepen, dat 21 december 2012 de dag der dagen zal zijn.

Dat is al verrekte gauw, vind ik. Ik ken iemand, die er écht van overtuigd is: dán zal het gebeuren. Waar ik wel benieuwd naar ben is of mijn zus in Australië daar dan eerder iets van zal merken dan wij hier. Het is bij haar toch eerder 21 december dan bij ons. En of ze me dan nog even zal kunnen mailen of zo, dan heb je ’t toch uit de eerste hand en dat zou mooi zijn.

Ik maak er maar gekheid over, maar er waren altijd al mensen, die zeiden dat we in het einde der tijden leefden en als je de krant leest en de televisie ’n beetje volgt heb je weinig moeite om dat nog te geloven ook! Mijn echtgenoot had vroeger op zijn afdeling een man, die Jehova’s Getuige was. Die riep toen, dat 1975 het jaar was dat alles afgelopen zou zijn. En of iedereen zich nog maar even wilde bekeren om nog een kansje op behoud te maken. Toen het bijna zover was verkocht hij z’n auto. Niet om alvast wat voorbereidingen te treffen, nee, hij kocht een nieuwere. Daarna had men wat moeite met zijn geloofwaardigheid.

Het ís natuurlijk ook een moeilijke materie, hè? Laten we wel wezen. Wie kan er nou voorspellen wanneer het genoeg is en waar hangt dat allemaal niet van af, zeg! Dat is niet te bevatten en dan kun je je maar beter niet aan voorspellingen wagen, zou je zeggen. We moeten ‘m maar leefbaar zien te houden, onze aardkloot, dat is wel het minste en dan maar afwachten of ie ’t genoeg vindt en de chemie met het universum nog klopt.

Religie en geloven zijn misschien een houvast voor veel mensen, ik weet dat niet zo, maar het zijn er zo véél en érg veel gunstigs kun je er nou niet aan toeschrijven qua tolerantie en zo. Die Maya-kalender vind ik erg mooi om te zien, hoor, maar ik koop de volgende maand er toch maar weer een van Marjolein Bastin. Die is ook mooi en die maakt tenminste elk jaar weer ’n nieuwe……

Mijn correspondent uit Australië, oftewel mijn zus, mailde me dat ze daar gisteren de Melbourne Cup Day hadden. Dat is een paardenrace. Heel de natie ligt dan plat, alles is dicht en er worden grote feesten en lunches georganiseerd. Iedereen kleedt zich aan alsof ie naar de uitreiking van de Oscars moet, rode loper incluis. Modeontwerpers sloven zich uit om iedereen, die dat betalen kan en liefst ook beroemd is, netjes aan te kleden en zo hun naam te vestigen. ’n Enorme happening.

Het allermooiste is het natuurlijk als je echt in Melbourne op de racebaan Flemington kunt zijn, want daar is het Engels Ascot-achtig met ook van die hoeden en zo. Zelfs Engelse Royalty laat zich daar zien. Maar je hóeft er helemaal niet heen, hoor, want heel Australië vindt de race een reden om een dag niks te doen, enórm te gokken en zo dronken te worden als een kanon.

Allemaal woorden van mijn zus, hoor! En die kan het weten. Zelf zit ze op de bank, zegt ze, en ziet het op de televisie. Ik neem dat maar aan dan, want controleren kan ik ’t toch niet. Haar mailtje zag er redelijk gewoon uit. Geen vertypingen of zo. Ze zegt trouwens dat ze sowieso thuis blijft omdat de clubs bomvol zitten en er niet te parkeren valt. Bovendien hangen er in elke ruimte enorme tv-schermen en wordt er bij elke race door de mensen zo ontzettend gegild, dat het niet vol te houden is. Dat je een groot land, wat zeg ik: een heel wérelddeel zo gek kunt krijgen met een paar dravende knollen, zeg!

Maar na dit hele opwindende verhaal vroeg m’n zus heel kneuterig-Hollands of ik al druk was voor Sinterklaas! Nou ja, da’s óók een paardenman, zullen we maar zeggen……

Toen ik vanmorgen de slaapkamergordijnen opendeed zag ik net een groepje kinderen oversteken, op weg naar het park. Ze zagen er leuk uit, zoals kinderen er gezellig uit kunnen zien met hun kleurige jacks en dassen. Er was één klein ventje bij van een jaar of vier, dat van top tot teen gestoken was in een soldatenpak. Zo’n gevlekt camouflagepak dat grote mannen, die dat beroepsmatig dragen, aan hebben als ze op patrouille gaan in een bos of zo. Dit mannetje zag er uit als een mini-uitgave van zo’n militair en had er zelfs een pet bij op in dezelfde uitvoering.

Nou zijn er tegenwoordig zulke leuke kinderkleren te koop, voor redelijk weinig, juist nú, zegt de C&A- reclame, dus waarom hijs je als ouders je kind nu in zo’n outfit? Heeft Marco Borsato zó z’n best gedaan voor die kindsoldatenproblematiek! Heeft ‘m misschien wel z’n bedrijf gekost, omdat ie daar niet goed op gelet heeft, terwijl ie dat allemaal aan het doen was. Zulke ouders zijn dan toch in de War met hun Child? Zij zijn het toch die zo’n klein kind aankleden.

Maar ze zijn kennelijk te koop, zulke kleertjes. Natuurlijk ziet het er wel stoer uit en dat zal dan de bedoeling wel zijn, maar ik vind het naar een kind een verkeerde boodschap.

Gezeur van een oma die ook een gloeiende hekel heeft aan militair getint speelgoed? Nou, dat zal dan wel, hoor! Maar omdat de andere kinderen er heel gewoon bijliepen, zag het er bepaald niet uit als een verkleedpak voor Halloween, waarvan je wéét dat het de bedoeling is dat je griezelt……..