Prikvrees…..

Vanmorgen stond er een foto in de krant van een moeder, die in tranen was, terwijl haar kind geen kik had gegeven bij de vaccinatie tegen de mexicaanse griep. “Ik ben nou eenmaal bang voor prikken”, zei ze. Op haar kind had dat kennelijk geen invloed. Je moet als ouders een voorbeeldfunctie hebben, zeggen ze, maar blijkbaar hoeft dat dus helemaal niet.

Ik vond het vroeger ook nooit leuk als de kinderen ingeënt moesten worden, had een ‘slachtbankgevoel’, maar ja, zélf hoefde ik dan natuurlijk niet. Maar uit het feit dat ik me alleen dat gevoel maar kan herinneren blijkt wel, dat mijn volk er geen stampij bij heeft gemaakt. De tandarts was ook zoiets: niet leuk, maar het moest even.

Waar ik behoorlijk bang voor was vroeger: onweer en wespen! Het heeft me veel moeite gekost die angst niet over te brengen, maar dat is wel gelukt, dacht ik. Onweer maakt ’n hoop herrie en vandaar dat ik mijn echtgenoot altijd even waarschuw bij een flinke flits, dan schrikt ie niet zo, want hij ziet de klap niet aankomen natuurlijk. Maar verder doet onweer me niks meer eigenlijk. Net als wespen. Ze vliegen maar, kan mij wat schelen.Die doen me ook niks meer, zelfs letterlijk niet, want ik heb er niet één gezien deze zomer. Zouden ze aan ’t uitsterven zijn? Mag van mij, hoor, want ik zie hun nut niet zo. Dat zullen ze vast wel hebben, in de natuur of zo, maar daar mogen ze van mij dan ook wel blijven. Maar bang? Welnee, de dókter, die prikt……..

2 reacties op “Prikvrees…..

  1. karin

    november 26, 2009 at 7:41pm

    Ik ben voor al het bovenstaande niet bang, dat heb je goed gedaan, maar ergens is er in de voorbeeldfunctie toch iets misgegaan, want ik ben als de dood voor spinnen. (Ja, die nuttige beestjes die niets doen en banger zijn voor mij dan ik voor hen. Klopt allemaal, als ze maar buiten blijven)

  2. els

    november 27, 2009 at 2:33am

    ’n Kleinigheidje dat ik ben vergeten. Je jongste broer mag ze ook niet zo!

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)