De kerstboom staat. Het was er echt zo’n dag voor. Ik had een man bij de hand om de boom van zolder te halen en de dozen met kerstspullen te pakken. Hij bergt ze elk jaar ook op dus hij weet het beste waar alles is. Daar bemoei ik me niet mee. Dan mag ie nog even helpen om de boom in elkaar te zetten, want die bestaat uit drie delen en dat moet goed passen en de stekkers moeten aan de goeie kant zitten en zo. En de lampjes deden het nog!

En dan mag ie ophoepelen, want ik ben van het optuigen. Daar heb ik geen kerstballenjongens bij nodig. Ik vind het zo léuk, ’n kerstboom versieren! Dat is het. Ik gun het gewoon niemand! Hup, iedereen de kamer uit, Radio Swiss Classic er bij aan, heerlijk! Ik vergeet elk jaar wat ik ook alweer had aan ballen en frutsels, een soort geheugenverlies waar ik érg van geniet.

Onze boom is, in tegenstelling tot vele andere, dan ook niet onderhevig aan mode. Dat betekent niet, dat ie elk jaar hetzelfde is, maar ik koop nooit iets bij en gebruik gewoon van alles uit dingen die we al jaren hebben. Mijn kleuren zijn rood, wit, zilver en goud. Er zijn ballen bij waar kaarsvet op zit, omdat we ooit wel eens echte kaarsjes in onze boom gehad zullen hebben. Of een en ander komt nog van mijn moeder, dat kan ook.

Op het houten blad boven de haard kan ik mijn ‘kerstdorp’ neerzetten. Met de verlichte huisjes, winkeltjes en ’t kerkje. Dat spul hebben we ondertussen ook al jaren en ik vind het nog steeds enig. Het kind in de vrouw, zullen we maar zeggen. Ik had een erg leuke dag………

In de Belgische versie van “Man Bijt Hond” zagen we een paar bejaarde mannen, die in het bezit waren van een paar oeroude kalenders waar weerspreuken op stonden. Ze vonden, dat er van die spreuken nog maar weinig klopte en dat het tijd werd er eens ’n paar nieuwe te verzinnen. Dan zouden ze die oude kalenders wel bewaren vanwege de nostalgie.

Maar ik las laatst een artikel over het weer van vroeger en nu en daarin stond dat er eigenlijk niet zo heel veel veranderd is in vergelijking met het weer van jaren geleden. Ook toen waren er periodes met veel regen, ook toen waren er zachte winters zonder ijs en zomers met weinig zon. Maar hoe je die seizoenen ervaart, dat is het verschil. De omstandigheden, de huizen, het comfort van vandaag de dag maken dat het zo anders lijkt. En dat geloof ik ook.

Bij ons thuis was het ’s winters met één kachel in huis al gauw knap frisjes. Vooral ’s morgens als de kachel nog niet brandde omdat ie nog niet was aangemaakt. Want mijn ouders lieten ‘m ’s avonds zuinig uitgaan.

Aanmaakhoutjes werden gehakt in het schuurtje, waar we ook de kolen schepten. Met een kit. Als je nu aan kinderen zou vragen wat een kolenkit is, weten ze het niet. Of ze moeten Jip en Janneke gelezen hebben natuurlijk!

Maar nog lekker in je pyjamaatje rondlopen als je uit bed komt, was er in de winter voor ons niet bij, hoor! Je gauw wassen met ijskoud water en dan snel je kleren aan. Op school was het wel lekker warm, want er was centrale verwarming. Daar hadden we op school een echte stoker voor, met een spannende stookkelder waar wij niet mochten komen.

IJsbloemen op de ramen kan ik me ook nog goed herinneren van heel lang geleden. Je blies er als kind kijkgaatjes in met je adem. Echte bloemen waren het, niet die egale aanslag die je nu ’s morgens van je autoruiten staat te krabben. Maar dan was het wel zo’n ouderwetse winter als waar die Belgische mannen het over hadden met hun voorhistorische weerspreuken.

Ik merkte dat veel van die weerspreuken heel erg gerelateerd zijn aan het boerenbestaan. Zo van : “December zacht en dikwijls regen, geeft weinig hoop op rijke zegen”. En dat sloeg dan op de een of andere oogst. Daar word je vandaag de dag óók niet rijk van. Weinig hoop. Je wordt niet blij van zo’n spreuk. Moet je als agrariër hopeloos de winter door.

Eens iets nieuws verzinnen lijkt me dus een goed idee. En dan maar wat vrijblijvender, zodat ze je er niet op kunnen vastpinnen. Daar zijn de congresgangers in Kopenhagen het vast mee eens, want ik moet nog zien of daar iets zinnigs klaargestoomd wordt. Nou, ik begin vast, het moet rijmen, hè….? Wat dacht je hier van: “Blijft de kerst ook dit jaar groen, jammer dan: niks aan te doen!” Maar zoiets zullen die Belgische oude mannen wel niet bedoeld hebben met hun actie voor nieuwe weerspreuken…….

Zo, de Sinterklaasactiviteiten zijn weer geweest voor ’n jaar en de kindjes kunnen weer rustig slapen. Weet je wat ons dit jaar wel opgevallen is? Er was geen taai-taai! Mijn mannen zijn nogal gesteld op van die kleine taaimannetjes en ik heb echt mijn best gedaan om ze te vinden, maar….nergens te krijgen, hoor! Geen grote taai, geen kleine taai.

Was dat alleen hier in de buurt of elders ook? Hebben ze soms ontdekt, dat ze slecht zijn voor het milieu (voor je tanden wisten we dat al, maar dat is wel met meer sint-gerelateerd spul!) of worden ze gemaakt door kinderhandjes in India? Zijn de grondstoffen om ze te fabriceren te kostbaar of uitgeput? Deze ouwe taaie zou dat allemaal wel es willen weten. En of dat iemand anders ook is opgevallen, die taailoosheid.

Als ze stilzwijgend en onopgemerkt, behalve door oplettende types zoals ik, alvast bezig zijn onze tradities rond Sinterklaas af te breken, nou, dan valt het niet op de markt brengen van onze geliefde taaimannetjes, zonder meer onder de noemer van een terroristische daad natuurlijk…….

Gisteren las ik, dat Sinterklaas en twee van zijn Pieten overvallen waren en cadeautjes, bestemd voor de familie bij wie ze voor de deur stonden, beschadigd werden doordat het papier er was afgescheurd door een groep jongens, die hen had belaagd. Dan denk je: “Verdorie, het moet toch niet gekker worden!”. En je denkt er nog meer bij, maar dat terzijde, want daar wil ik helemaal niet over nadenken.

En nu lees ik weer, dat Sinterklaas beroofd is van een hele zak met chocoladeletters! Hij had dus ook alwéér maar twee Pieten bij zich, terwijl die jongeren met z’n zevenen waren. Kijk, dan vraag je d’r om natuurlijk! Daar moet een Sint, die de kruistochten toch nog meegemaakt moet hebben, gewoon op voorbereid zijn. Hij moet wel ’n beetje meegaan met z’n tijd, niet té goedheilig zijn en voor een behoorlijke lijfwacht zorgen. Hij moet toch beveiligers genoeg hebben, die meer kunnen dan ’n beetje pepernoten lopen uitdelen, zou je zeggen. En met zo’n staf, daar kun je toch ook mee meppen? Die krul aan het eind biedt m.i. mogelijkheden, rond een nekje of zo.

Ik ben totaal niet geschikt als heilige, merk ik…..

Gisteravond hebben we sinterklaas gevierd in klein gezelschap bij onze oudste dochter. Haar twee jongens kregen precies wat ze zo héél graag wilden hebben en die waren dus zeer tevreden. Hun sinterklazen ook, want je weet ’t met die kinderen maar nooit tegenwoordig en hun wensjes zijn doorgaans niet goedkoop. Maar het klopte allemaal.

Dat we er qua datum al zo vroeg bij waren komt doordat de hoofdpiet des huizes op sinterklaasavond moet werken. En ja, als je baas dat zegt en je er sowieso een hebt, moet dat gebeuren natuurlijk. Wat ik gisteravond trouwens ook leuk vond was, dat het aantal cadeautjes niet zo extravagant was. Als we met de héle familie bij elkaar zijn en iedereen wil wat doen voor de kinderen dan loopt het met de berg pakjes wel es wat uit de hand. Vind ik dan, hoor. Het neigt naar overdadig, zal ik maar zeggen. Voor de kinderen was deze kleinschaligheid niet verkeerd. Ze hebben niet te klagen, ook als het geen sinterklaas is.

Wat er tot mijn grote blijdschap wel waren: gedichten! Onze kleinzonen kunnen al hartstikke goed lezen en ze voordragen kunnen ze ook. Daar is deze oma blij mee, want hoe ouder ze worden hoe leuker dat wordt natuurlijk! We waren ook nog es lekker vroeg klaar, zodat er voor het slapen gaan nog even gespeeld kon worden. Ook door papa. Chocolademelk en pepernoten er bij, wie doet je wat! Het was leuk. Nou, vandaag nog het sinterklaasgebeuren op school en dan hebben ze het weer gehad voor ’n jaar……….

Het kán zijn, dat het iemand ontgaan is, maar gisteren is Ramses Shaffy overleden. Hij had het vast schitterend gevonden, zoveel aandacht als er aan hem besteed is. Er werd door de diverse zendgemachtigden beschaafd om hem gevochten. En als je hem had gekend, deelde je in de media-aandacht. Ook mooi.

Niet dat ik ‘m niet goed zou vinden, hoor, in tegendeel. ’n Kleurrijk man, zonder meer. Dat “ahahahahaha”-lied met Liesbeth List, nou ja, daar heb je ’t op een gegeven moment wel mee gehad, maar “Het is stil in Amsterdam” is het allermooiste wat ie ooit gedaan heeft.

Dat vind ik dan. Maar daar ben ik dan ook ex-Amsterdammer voor……..

Leuk idee, hoor: je verjaardag in tweeën vieren! Het kon niet op, want ook vandaag had ik gezellig bezoek, telefoontjes, kaartjes, bloemen en cadeautjes. En de zón scheen weer eens, een cadeautje op zich…….!