Bioritmiek…..

Mijn bioklok is van slag. Ik heb last van slaapgebrek. Daar ligt een combinatie van omstandigheden aan ten grondslag om het even eenvoudig te zeggen. Ten eerste kijken we de Olympische Spelen, die ze de volgende keer maar gewoon even in ónze tijdzone moeten organiseren, en we moeten vroeg ons bed uit ’s morgens vanwege de winterschilder. We lopen bovendien de hele dag ruimten in ons huis in- en uit te ruimen, terwijl er weinig ruimte is. Dat is vermoeiend.

Laat naar bed is voor mij heel gewoon en niks bijzonders, maar dat vroege opstaan hoort daar eigenlijk niet bij. Daar ben ik als b-mens niet op gebouwd. Vandaar mijn korte nachtjes. Mijn man heeft er minder last van, staat ’s morgens fluitend op, nou ja…., maar hij kruipt ook vroeger onder de wol. “Onder de wol” dateert mij wel, hè? Wie kruipt er heden ten dage nog onder de wol? Mijn kloris schuift onder z’n synthetische dekbedje natuurlijk. Dat klinkt wat geavanceerder.

Mijn huidige leefstijl heeft tot gevolg, dat ik ’s middags letterlijk van mijn stoel donder van de slaap als ik iets aan het lezen of met de computer bezig ben. Dan móet ik even plat. Ik vind het te gek voor woorden, maar gelukkig: het huis is bijna klaar. “Van het weekend zit u er netjes bij!”, zegt de schilder. Wij zitten altijd netjes, maar ja, als je omvalt komt er van dat nette zitten natuurlijk niks terecht. Zou het dan tóch de ouderdom wezen? De afbeelding, die ik vond voor bij dit stukje, toont Hendrickje Stoffels, zoals Rembrandt haar aantrof zo rond 1655.
Van hun stoel rollende slaperige vrouwen zijn dus een normaal verschijnsel door de eeuwen heen. En zó oud was Hendrickje toen niet……..