Je hebt kerstklokken en fietsbellen……..

’n Stuk of vijf boekjes van supermarkten heb ik nu, waarin de geweldigst uitziende recepten en aanbiedingen staan. Zelfs van voedsel met namen waar ik nog nooit van m’n leven van heb gehoord. Maar ik zeg er dan ook meteen maar bij dat ik culinair niet zo geweldig onderlegd ben. Van veel van die dingen weet ik wel wat ’t is, maar ik zal het niet in mijn hoofd halen om het klaar te gaan maken.

Niet omdat ik daar te lui voor ben of zo, maar vanwege het economisch principe. Meestal is dat spul nogal aan de prijs, maar je moet ook van alles in huis halen waarvan je van tevoren weet, dat er bij het volgen van het recept van alles overblijft dat je niet meer zult gebruiken. Omdat het niet houdbaar is of omdat het zo specialistisch is dat het alleen maar in dát recept kan.

En dan ook nog omdat je maar moet afwachten of je tafelgenoten het überhaupt lusten. Je kunt dus ook zeggen dat ik met name mijn familie in culinair brede zin slecht heb opgevoed. Er zijn uiteraard mensen bij die zich inmiddels aan de boerenkool en stoofpeertjes van moeder hebben ontworsteld, maar ik geef toe: erg opwindend ben ik als keukenprinses nooit geweest. Is dat erg? Ze leven allemaal nog, zijn vrijwel nooit ziek, dus gezond gegeten hebben we altijd wel en dat is natuurlijk ook wat waard.

Bovendien, bij zo’n kerstmaal ben ik er graag zeker van dat alles lukt. Dus geen rare capriolen met dingen die ik nog nooit heb gedaan. Onze zonen, van wie er een nogal eens kookt bij ons, vinden dat leuk en proberen nog wel eens wat. Dat is fijn en altijd lekker. Maar ik léés, denk: “Nou, dát lijkt me lekker, zeg!” en daar blijft het dan bij. Dat is knap stom, hè? Maar wel veilig…….