Er is commotie rond het woord ‘plezant’, las ik. Dat zou in geschreven teksten niet meer gebruikt moeten worden, want het is spreektaal. Vinden ze bij de Taalunie. En in Vlaanderen vervangen ze het woord ‘plezant’ steeds vaker door het oer-Nederlandse woord ‘leuk’. Daartegen is een Belg zelfs een actie begonnen. Ik vind ‘plezant’ een léuk woord. Het heeft iets gezelligs. Je denkt er meteen een Palmke bij, zal ik maar zeggen.

En er zijn toch wel meer woorden spreektaal? Woorden, die (gelukkig) ook weer verdwijnen. Taal, en spreektaal helemaal, leeft nou eenmaal. En ‘plezant’ hoort er al eeuwen helemaal bij in Belgë. Bij de volksaard zelfs. Hoewel ik erg heb moeten lachen om het bericht, dat Albert Heijn voor z’n nieuwe vestiging in Vlaanderen een woordenlijst had gemaakt, met artikelen die ze daar anders noemen dan hier. Onze vla heet daar pudding, heb ik me laten vertellen. Nou, dan zoek je je als Belg wel wezenloos natuurlijk. Dus het is eigenlijk pure service van Albert.

Maar als officiële stukken wat meer in spreektaal zouden worden geschreven zou iedereen ze begrijpen. En het lijkt me wel geinig als raadsleden een stuk van B&W toegestuurd krijgen : “Hallo Raadsluitjes, de toewijzing van grond aan die broodfabriek, als je de krant hebt gelezen weet je waar het over gaat, hebben we toch maar niet door laten gaan. Het was dus een hoop geneuzel om niks. Prettig weekend allemaal!”.

Ouwe-jongens-krentenbrood-taal, ja, helemaal als het over een broodfabriek gaat. En geneuzel is natuurlijk spreektaal. ‘Prietpraat’ staat trouwens ook in mijn woordenboek. Uitgelegd als ‘geklets’. En dat is dit ook allemaal…….plezant, hè?….

Vanmiddag luisterden we naar een paar nummers, gespeeld door die fabuleuze pianist Oscar Peterson. Ik ben ’n enorme fan. Als ie solo speelt vind ik ‘m geweldig, maar ook samen met anderen, z’n trio bijvoorbeeld, maakte hij supermuziek. Ik zou me kunnen voorstellen, dat het je soms wat té virtuoos in de oren klinkt, want als ie per noot betaald zou moeten worden is hij sowieso onbetaalbaar. Maar mij kan dat niet schelen. Ik hou wel het meest van zijn ballad-achtige nummers met zo’n stuwende linkerhand eronder en met van die wisselende ritmes. Nou ja, ik kan het eigenlijk ook niet uitleggen .Hij wel.

En zulke mensen zouden het eeuwige leven moeten hebben. Al dat volk, dat vroeger zulke sublieme jazzmuziek maakte (waarvan mijn vader beweerde, dat het allemaal Amerikaanse rotmuziek was, maar ja, dat was een klassiek-man) het is allemaal dood.

Wij zijn ook altijd zulke fans van Benny Goodman geweest. Daar speelde mijn man nummers van op z’n klarinet, met z’n vriend John aan de piano. Toen we net getrouwd waren. In onze kleine kamer, waar gelukkig wel de piano in paste, die ik van thuis had meegekregen. Als hij me helemaal gelukkig wilde maken en wie wil dat nou niet als je pas getrouwd bent, speelden ze “Memories of you”. Zó mooi vond ik dat!

Benny doet ’t ook leuk, hoor, maar ach, mijn kloris toen……!

‘k Ben de hemel (en uiteraard mijn ouders vanwege de keuze van hun kerkelijke richting, waar wat mij betreft niet veel meer van over is) zeer dankbaar dat ik geen carnaval hoef te vieren. Hoewel ik een gezellig feestje niet zal afslaan is dat omdat ik carnaval niet begrijp. Dat het met nog even de bloemen buiten zetten, voordat je zo’n week of wat de vastentijd ingaat, te maken heeft, vroeger was dat tenminste zo, dat weet ik wel. Maar dat mensen zich raar gaan verkleden om niet herkend te worden, tenminste ik denk dat het daarom is, dat snap ik niet zo.

Ze willen even iemand anders zijn om hun eigenste zelf te vergeten en zich ‘klem’ te drinken, iets, dat ze anders natuurlijk nóóit doen! Ze weten even niet meer hoe ze heten, waar ze wonen en wie degene was, die hen thuisgebracht heeft, omdat die dat allemaal gelukkig nog wel wist. Mij lijkt dat een hele vervelende toestand, maar alaaf, dat geldt niet voor iedereen. Die vinden dat leuk.

Ik zag foto’s van de optocht in Apeldoorn, want hier in Knienenburg doen ze d’r ook aan. Het zag er best gezellig uit, zolang ik er maar niet tussen hoef. Gelukkig was het zaterdag droog en aardig zonnig. Want verklede kleine kindertjes in buggy’s, die zitten te vernikkelen van de kou, dát vind ik toch zo zielig! In de optocht kwam het thema “De koek is op” voor, oftewel de Apeldoornse schatkist is leeg. Dat wist iedereen al met al die tegenvallers waarover je leest in de krant. Maar volwassen verklede mannen kunnen er dus ook grapjes mee maken en dat is natuurlijk mooi voor ze.

We hadden ook een Apeldoornse stadsprins, las ik. Prins Anthony heet ie, een vlotte moderne naam. Maar wat ik wel gek vond was, dat ze ‘m van de trein moesten halen, want hij woont in Amersfoort! Dat noem ik geen stadsprins. Dat is een carnaval-allochtoon.

Maar de prinsessenjurk van Diana (4) vind ik natuurlijk prachtig!……..

Toen we gistermiddag zonder vrees de drempel van het stembureau waren gepasseerd had ik net gelezen dat een of andere wetenschapper had gezegd dat oudere mensen altijd gaan stemmen omdat ze de tijd van de stemplicht nog hebben gekend. Ze zitten dan nog in het stramien van ‘je moet stemmen’.

Wát een onzin, zeg! Alsof je, als je ouder bent, een nauwelijks nadenkend gewoontedier bent, die het kiezen uitsluitend ziet als een verplichting. Omdat het móet. Het moet namelijk helemaal niet. Het is een recht, maar als je alle hoop hebt laten varen, na veel nadenken en wikken en wegen, en je denkt daarna, dat je het helemaal niet meer ziet zitten én dat jouw stem daar toch niks meer aan kan veranderen, dan hoef je niet te gaan stemmen. Maar dan kun je ook maar beter meteen emigreren naar een onbewoond eiland of naar een land waar ze een dictator hebben, want recht van spreken heb je niet.

Je zou eigenlijk uit overtuiging moeten stemmen. Die wankelt bij mij al wel een poosje, maar de hoop dat ze er daar in Den Haag met z’n allen toch nog iets van terechtbrengen heb ik nog wel. De politiek zit sowieso ’n beetje vreemd in elkaar, met die gedoogsteun en zo. Ik vond het heel gek, dat dat kon. We hebben in ieder geval geen ‘gewone’ regering. Maar is het dat ooit? Bij elke club regeerders zit wel iets raars en goed voor iedereen doen ze het nooit.

Dus wij hebben maar weer gekozen voor de richting waarbij wij ons het best voelen. Ja, van oudsher dus. Van toen er nog stemplicht was. Onze zoon, die eerst van plan was om helemaal niet te gaan, heeft toch gestemd. Hij zei, dat ie ‘iene miene mutte’ had gedaan, maar wilde niet zeggen waar hij op uitgekomen was. Dat hoeft ie van ons ook niet, want wij zijn dan wel voor rood, maar we zijn hier in huis ook hartstikke liberaal en ruimdenkend, hoor……….

Er stond weer eens ’n raar verhaal in de krant. Dat is natuurlijk wel vaker zo, maar soms snap ik er wat van en soms helemaal niet. Ik verbeeld me, dat ik best wel ’n modern denkend mens ben, ik kijk nergens meer van op en bijvoorbeeld van lesbische of homorelaties denk ik: als iedereen maar gelukkig is. Ik kan de tijd waarin we leven aardig bijhouden. Zolang je alles wat je onbelangrijk vindt laat langswaaien. Dan hou je over waar je geen last van hebt.

Maar nu dat rare verhaal dan. Een lesbisch stel in Duitsland wilde een kind. Daar heb je dan toch een man voor nodig, die een ontbrekend onderdeel bij zo’n procedure kan aanleveren. Ze hadden zo’n man gevonden en contractueel ( let wel: contractueel!) met hem vastgelegd, dat die leverantie het enige zou zijn. Verder geen contact: toedeledoki! Dag papa!

Het met succes ontstane kind is inmiddels drie jaar en het valt de dames tegen wat zo’n kind kost. Ze vinden dat papa maar moet bijdragen in de kosten van onderhoud en hebben hem zelfs voor de rechter gedaagd. Dat contract is dus niks waard gebleken, want de vrouwen wensen zich die overeenkomst niet meer te herinneren. Als de rechter in die gedachtegang meegaat zullen mannen in Duitsland wel uitkijken om lesbische paren bij hun kinderwens van dienst te zijn. Het kan je ruïneren.

Ik weet heus wel, dat het vaak ook goed geregeld is, hoor. Dat de vader soms zelfs bij zijn opgroeiende kind betrokken wordt, omdat het een huisvriend van de moeders betreft. Of dat er gewoon goede afspraken zijn.

Maar dat het hier om géld gaat! Dat vind ik het rare en het nare aan dit verhaal. Laat die rechter in godsnaam een goede beslissing nemen. Straks wordt zoiets niet alleen in Duitsland geregeld, maar Europees. Ze regelen tegenwoordig van alles Europees. Maar ik denk dan: wie wilden nou dat kind? Voor het kind, daar vind ik het nog ’t ergste voor. Stel, dat het dat later hoort? Ze vonden me te duur!

Er zijn mensen die hun kat naar het asiel brengen als ze ‘m te duur vinden worden. Zijn ze ineens allergisch of zo. Met een kind ligt dat toch wat moeilijker…….