In onze krant staat regelmatig een column van een huisarts. Die vertelt dan over wat ie meemaakt met mondige patiënten, wat hij allemaal aan narigheden tegenkomt en wat hij er, indien mogelijk, aan doet. Daar kun je dan als lezer, indien mogelijk, weer je voordeel mee doen.
Vandaag had hij ’t over de lange wachttijden bij artsen. Hij stak de hand zeer diep in eigen boezem en zei dat e.e.a. wel vaak ligt aan de planning die dokters hanteren. En dat ze geen of weinig rekening houden met het feit, dat er wel eens iets kan uitlopen. En dan heb ik gewoon over de tijd en niet over iets dat eventueel uit de patiënt….nou ja, je snapt me wel….
Hij had een mooi verhaal over de wachttijden in de Amerikaanse ziekenhuizen. Ik heb ’t idee, dat ’t daar erger is dan hier, maar echt weten doe ik het niet, hoor. Mijn zus in Australië heeft op het moment nogal te maken met de ziekenhuizen daar en die zegt, dat het nogal scheelt of je bij een privé ziekenhuis klant bent of bij een public hospital. Over Amerika dus. Een IT-mevrouw moest ruim twee uur wachten tot de arts haar kon ontvangen. Toen zei ze: “Ik kost zelf 50 dollar per uur, ik stuur ‘m een rekening”. En laat hij die nou nog betalen óók, zeg! Dat vind ik dan wel sportief.
Mijn zoon, die ook een IT-bedrijf heeft (zie onder aan deze bladzijde) heeft wel eens overwogen de belastingdienst een rekening te sturen voor de keren dat hij opnieuw gegevens moest indienen, omdat ze de reeds ingediende kwijt waren. Of hij dus maar……En voor het wachten aan de telefoon, dat is misschien ook nog wel ’n ideetje. Misschien leren bedrijven daar wel van als het in de papieren gaat lopen……….
Grietje
augustus 29, 2011 at 9:45am“bedankt voor het wachten, waarmee kan ik u van dienst zijn?”
Ja ja, alle wachttijden bij elkaar opgeteld dat zijn heel veel uren.
els
augustus 30, 2011 at 2:32amVan wachten en ziekenhuizen weet jij als geen ander!
Hopelijk is dat nu dan maar weer es voorbij, hè? Goed herstel!