Gisteren waren mijn Kloris en ik vijftig jaar getrouwd. Ze zeggen dat dat lang is. Een halve eeuw klinkt ook wel lang, als je d’r over nadenkt. Nou dóen we dat niet en daarom is het voor ons heel gewoon. De jaren hebben zich aan elkaar geregen tot aan de dag van vandaag. Dat er in die tijd wel zo het een en ander is gebeurd werd weer eens duidelijk toen we gisteravond met z’n allen aan tafel zaten. ’n Club van elf, die uitstekend met elkaar overweg kan en daar zijn we als ouwelui blij mee.
De dag begon al gezellig toen een bloemenman een prachtig boeket kwam afleveren van de vrijwilligersclub waar vader J. voor werkt. En een dag eerder hádden we al zo’n prachtige bos bloemen gestuurd gekregen van onze Friese familie! Je kunt een maandag niet beter beginnen, zeg nou zelf. Onze buren kwamen ook nog even op de koffie met bloemen en ’s middags onze kinderen ook nog es, dus het ziet er erg gezellig uit hier.
Veel post ook, zelfs een brief van de (loco-,want we hebben onze échte afgestaan aan de Eerste Kamer) burgemeester. Ik wist helemaal niet dat ze zo attent waren bij de gemeente. Zestig ja, dat wel, maar wij komen pas kijken. Nou, mail uit Australië. Allemaal leuk. En we hadden nog wel rondgebazuind dat we er niks aan deden en lekker thuis bleven. Ja, uit eten met de kinderen en kleinkinderen, maar verder niets.
Maar we hebben zulke leuke cadeaus gekregen! ’n Paar pakken bijzondere koffie, want verslaafd is een groot woord, maar ‘gebruikers’ zijn er zeker in dit huis, en ’n fles wijn, waar Lars heel Utrecht voor heeft afgelopen, omdat ze weten dat ik niet tegen sulfiet kan. Maar sulfietvrije wijn bestaat niet, zegt de wijnhandelaar. In zoete witte zit het meest, droge witte en rosé minder en in rode wijn het minst, maar het is wel nodig in het wijnproces, sulfiet. Nou, van deze fles drink ik een glas mee, hoor, ik zie wel, je bent maar één keer 50 jaar getrouwd. Dan denk ik er wel een knappend haardvuur bij en van kaarslicht weet ik alles af. Komt goed. Verder kregen we tijdens de wok-maaltijd een envelop, waar voor Kloris een cadeaubon in zat van de Mediamarkt en voor Roosje een van Intratuin. Daar is over nagedacht! Ik interesseer me niet zo voor het assortiment van de Mediamarkt en mijn andere, wellicht betere helft vindt bloemen en planten er bij horen, maar voor hem hoeven ze alleen maar niet vervelend te ruiken en verder vindt ie ’t wel goed wat ik doe. Leuk cadeau dus!
De maaltijd in het wok-restaurant was heel apart. Je moest alles zelf doen, behalve het spectaculaire wokken, dat deden de koks met veel vuur. Letterlijk. “Vlám in de pan!” riep een langslopend jongetje. Maar dat was de bedoeling. Ik was nog nooit in een dergelijk restaurant geweest. Ik kende de locatie van toen het nog een ‘gewoon’ restaurant was. Het was er, zelfs op een dinsdag, erg druk. Er waren veel mensen die wat te vieren hadden. Het eten was zonder meer geweldig.
Een erg goed idee was ook de speelkamer voor de kinderen. Omdat die eigenlijk gauw klaar zijn met eten, mogen ze gewoon van tafel lopen en hoeven niet te blijven zitten tot de volwassenen eindelijk eens klaar zijn. Ze hebben zich dus niet verveeld en hadden het leuk gevonden, waren zelfs moeilijk mee te krijgen na afloop. Bij de balie waar afgerekend moest worden stond een Ikea-rij en daar waren we nog de meeste tijd kwijt. Ze moeten de nota maar wokken, dat gaat sneller.
We waren trouwens mooi op tijd thuis om met voetbal de Zweden nog te zien winnen van Nederland. En weet je, dat vind ik wel gezond voor de Hollanders. Eigenlijk net zo gezond als ’n wok-maaltijd. En wij? Wij hadden een rustige en supergezellige dag…….!
jan
oktober 12, 2011 at 7:29pmMag ik vanuit het zuiden des lands mijn welgemeende felicitaties over brengen. Vijftig jaar. het lijkt me een zegen als je zo lang in goede harmonie een leven met iemand mag delen.
juffer
oktober 12, 2011 at 9:03pmHier vanuit het westen ook de hartelijke felicitaties, goud hé!
Jenni
oktober 13, 2011 at 11:25amAlsnog van harte gefeliciteerd! Zo te lezen hebben jullie het goed gevierd, fijn dat jullie als gezin het zo goed hebben samen. Geniet!!
Irene
oktober 18, 2011 at 9:25pmFelicitaties zijn nooit te laat dus alsnog van harte! 50, geweldig, wij hopen dat ook nog te halen (nog 45 jaar te gaan ;-))