Wij gaan altijd in colonne naar de kapper. Met z’n drieën. We krijgen geen korting of zo, hoor, maar we hoeven alle drie alleen maar geknipt en het is zo wel handig qua tijd en vervoer. We zijn klant bij een gezellige éénvrouwszaak, waar we al heel wat jaren komen. Het is ’n kwestie van even bellen en we kunnen meestal snel terecht.
Vanmorgen vertelde onze kapster, dat ze een opleiding verpleegkunde gaat volgen in het Gelre Ziekenhuis en dat ze met haar werk als haarverzorgster stopt. “Als ik het nu niet doe, komt ’t er nooit meer van en dit is wat ik altijd heb gewild” zei ze. De zaak blijft wel bestaan, want ze heeft iemand gevonden die in loondienst haar werkzaamheden overneemt.We vinden het natuurlijk wel jammer, want het was lekker vertrouwd al die jaren, maar misschien is de nieuwe knipster wel net zo gezellig.
Ik vind het plan van Marleen geweldig! Ze heeft drie kinderen, middelbare scholieren die zo onderhand aardig zelfstandig hun gang gaan. Haar man heeft een horeca business. “We eten iedere dag héérlijk!”, zegt ze. Dus het kán gewoon.
En dat je zoiets dan ook echt doet en je tijd als vrouw niet voorbij laat gaan is prachtig. En ze is ‘geknipt’ voor haar nieuwe beroep, dat weet ik nu al. Voor ze kapster werd, heeft ze al een poos in de zorg gewerkt. Toen we vertrokken zei ze: “Ik hoop jullie nog eens tegen te komen, maar dan maar niet in het ziekenhuis!”
We hebben haar veel succes gewenst met haar studie en alles wat daar bij komt. Van hoofd en haar weet ze al alles af. Nou ja, van de buitenkant dan…….