Cornwall…..

‘k Moet natuurlijk nog wel even iets vertellen over ons weekje vakantie in Cornwall. We waren in de buurt van Liskeard, een middelgrote plaats, waar we in principe alleen maar doorheen gereden zijn en er ’n keertje boodschappen hebben gedaan bij Morrisons. Want ons eenvoudige, maar van alle gemakken voorziene houten vakantiehuis was gelegen op zo’n perfecte plek, dat we daar zo gauw mogelijk weer naar terug wilden, als we ergens heen waren geweest.

En we hebben de héle week, elke dag weer, zulk verrukkelijk weer gehad! De ‘landlord’ vertelde, dat het daar bij hun ook een vreselijk koud voorjaar was geweest. Dus dat het, toen we de Eurotunnel uitkwamen, meteen zo stralend en lekker warm was ook, betekende gewoon een bonus! ’s Morgens dronken we koffie op de veranda van het huisje in de zon, die dan al uren had staan stralen. Geweldig! Er stonden palmen in de tuin dus ze zijn daar eigenlijk wel gewend aan subtropische temperaturen.

Natuurlijk zijn we niet steeds in de luie stand gebleven, want er is veel te zien in Cornwall. We zaten aan de rand van het Dartmoorgebied, waar wilde paarden, dito runderen en veel schapen rondlopen. Prachtig, zoals die beesten rustig midden op de weg gaan liggen met zo’n kop van : “Ja hoor es, wij waren d’r het eerst!”

We zijn ook nog naar Land’s End geweest. Dat is wat het is: het uiterste puntje van Engeland. Ja, voor de kust ligt nog ’n heel klein eilandje met ’n vuurtoren er op, waar je eventueel nog kunt overdenken of je nou écht wel wil doorzwemmen naar Amerika. Maar het is een echte toeristische attractie, dat Land’s End.

Het ‘grijsgehalte’ was zeer hoog. Van de bezoekers dan. Hele busladingen met bejaarden. Duitsers, véél Engelsen en ik hoorde ook Nederlands. Na een kop koffie (een kopJE kun je het hier niet noemen!) waren we dan ook redelijk snel weg. Als Japanners wat foto’s gemaakt, want het is natuurlijk toch wel een bijzondere plek. Wel gezorgd dat al dat grijs niet in de weg stond, wat nog best moeilijk was. (Gek is, dat we zelf op leeftijd zijn en toch die mensen niet zo goed kunnen hebben. Het waren er te veel, denk ik. Stokken, rollators, rolstoelen. Het leek Lourdes wel. Ja, sorry, hoor!)

We hebben dus veel weggetjes gereden, waar coaches niet kunnen komen en dat was leuk. We zijn ook op andere plaatsen nog aan de kust geweest, waar we veel gelopen hebben. Maar daarna altijd weer terug naar onze paradijselijke basis! We hebben er een heerlijke week gehad bij gastvrije mensen en zijn weer helemaal opgeladen. En nu breekt net hiér ook de zon nog door. Wat wil een mens nog meer. Ja, dat  dat huisje in Cornwall wat dichterbij was……