Mijn vorige logje is alweer van een poosje geleden. Was ik ziek? Met vakantie? Had ik het te druk? Welnee, niets van dat alles. Ik had gewoon niks te melden.Niks interessants tenminste. Dat heb je wel eens zo. Vandaar.
En nu dan wel? Nou, nog steeds niet eigenlijk. Ja, onze jongste dochter is verhuisd, maar daar heb ik niet bij hoeven helpen. Die regelt alles zo zelfstandig, omdat ze ook nog moet werken, dat ik me knap nutteloos voel. Ze verzekert me, dat ik daar niet over in moet zitten, want het duurt allemaal wat langer, maar komt goed voor elkaar. Als het oude huis “leeg” is mag ik helpen schoonmaken. Ik kijk er naar uit.
…..moet je smart zijn voor een smartphone…..?
We hadden van de week toch nog wel iets aardigs. Diezelfde dochter vroeg ons of we voor een student journalistiek wilden meewerken aan een interview over het gebruik van de smartphone door mensen van 65 tot 75 jaar (en in mijn geval dus nog ouder). Hij zou bij ons langs komen. Hij moest voor school een radioverslag maken dus er kwam een opnameapparaat en professionele microfoon aan te pas. Zijn vragen waren goed voorbereid en eveneens professioneel. Leuke knul ook.
Het feit, dat mijn blinde kloris ook een smartphone gebruikt, anders dan dat een ziende dat doet, was voor hem natuurlijk een extra leuke bijzonderheid. Waar haal je zo gauw een blinde vandaan, daar kan geen klasgenoot tegenop. Mijn dochter, die de student goed kent, had hem natuurlijk ingelicht over het feit, dat haar vader zijn zicht mist.
Hij is nog niet zo lang geleden van een iPhone overgestapt naar een Android Google Nexus , werkt met spraakapps en weet ik wat nog meer, en daar kon ie deskundig over vertellen. Zo’n jonge knul weet dan uiteraard ook waar hij het over heeft en ik had mijn oren gewoon even op steeltjes en trachtte het allemaal te volgen.
Ik ben natuurlijk ook blij met mijn telefoon, maar het gebruik daarvan verschilt nogal van dat van mijn eega. Ik lees de krant erop, doe de verlichting in huis er mee aan, de zonwering bedienen kan ook, ik whatsapp er (veel) mee, doe onderwijl een spelletje als de mannen programma’s over computers , auto’s of buitenlands voetbal kijken op tv, lees mijn mail, maak er foto’s mee, kan Google raadplegen (zelfs met spraak als ik “Okay Google” tegen ‘m zeg en mijn vraag stel) en waar een telefoon voor bedoeld is: bellen, dat doe ik eigenlijk sporadisch. Raar maar waar.
Hij is ook goed voor mijn lijn. Ik laat ‘m namelijk nogal eens boven liggen, moet ik twee trappen op naar mijn zolderkamer om hem te halen. Of ik weet niet meer waar ik hem gelaten heb. Moet iemand anders in huis mij bellen om te horen waar hij ligt. Word ik toch eens gebeld, ha, ha! Nee, zo interessant voor een interview ben ik niet. Daar moet je mijn kloris voor hebben…..