We moesten alleen maar een paar batterijtjes afrekenen bij de kassa van een winkel in huishoudelijke artikelen, maar er was een oudere man vóór ons aan de beurt, die het kassameisje had verteld, dat hij net gescheiden was. Hij had zes in de aanbieding zijnde witte ontbijtbordjes gekocht, die de heftig meelevende verkoopster zorgvuldig voor hem aan het inpakken was.
Doordat ze dat zo netjes deed, papiertjes d´r tussen en zo, duurde het wel wat langer, maar onderwijl bespraken zij en de klant uitgebreid zijn situatie. “Je hoort het zoveel tegenwoordig…” zei het meisje zorgelijk, “dan zeggen ze: “het gáát niet meer” en dan is het gewoon over, net of ze geen moeite meer willen doen.” Dat was natuurlijk best een zinnige opmerking. Maar de man zei: “Tja, ze wilde alleen zijn…..”
Of ze dat duidelijk had gemaakt door alle ontbijtbordjes kapot te gooien of door ze gewoon mee te nemen naar haar eenzame plek, dat zullen we dus nooit weten…..
…..de week van de eenzaamheid kan wel eens wat langer duren…..