Gisteren kocht ik een plant in de supermarkt. Dat doe ik wel vaker, maar dit was een Stefanotis. De caissière bij de bloemenbalie moest helemaal nakijken hoe hij heette, vanwege de prijs, maar die naam had ik haar meteen wel kunnen vertellen, want dat waren de bloemen, die destijds in mijn bruidsboeket zaten. Ik kocht ‘m dus uit pure nostalgie.

“Oh,ik had gerbera’s met gipskruid!”, zei het jonge vrouwtje, ’n beetje zwijmelend bij de herinnering.”Ook mooi!”, zei ik, “maar van mij is het al 54 jaar geleden, hoor!” Daar moesten we om lachen, tja, ieder op z’n beurt, hè? Maar een bloemetje hoort erbij en die vergeet dus je niet, dat zie je maar. Gelukkig hebben we de foto’s nog…..

Onze dagelijkse Stentor-krant bestaat tegenwoordig uit verschillende katernen. Het Algemene Nieuws, het Apeldoornse en regionale nieuws en er zitten nog een paar aparte pagina’s bij, die voor de “leuk” zijn. Die gaan over wonen, koken en hobby’s en zo. Die indeling is er nog niet zo lang en ik moet zeggen, dat ik de krant zo wel gezelliger vind. Columns van diverse mensen, die ik niet direct beroemd of bekend zou willen noemen, maar die allemaal wel leuk en/of goed kunnen schrijven. Op zaterdag staan er dan wel bijdragen in van bijvoorbeeld Tommy Wieringa en Hugo Borst. En die zijn wél bekend natuurlijk. Speciaal voor de weekendkrant iets beroemds, denk ik.

Wat mij (en mij niet alleen) wel overkomt is, dat het zogenaamde Algemene Nieuws al geen nieuws meer is. Dat hebben we allang op een andere manier gehoord of gelezen. Dus wordt het rats-rats doorbladeren van dat deel van de krant om te kijken of er een artikel instaat dat wat dieper ingaat op, ik zeg maar wat, de beursgang van ABN-AMRO bijvoorbeeld, maar ja, dat is dan onze bank weer niet, hoewel….eigenlijk van ons allemaal, maar ik vind Gerrit Zalm een beetje ’n enge man, die gek lacht. Helemaal, als ie zegt dat die bonussen niet zo handig waren.

Ik ben bang, dat ik steeds oppervlakkiger word. Rats-rats de krant doorbladeren helpt daarbij ook niet natuurlijk. Vooral omdat ik het plaatselijke en regionale nieuws wel uitgebreider en ook meer betrokken lees. Ik voel ’t wel als een gebrek, hoor. Maar ik kan d’r niks aan doen. We hebben vorige week een nieuwe hoekbank in elkaar gezet, nou ja, onze zoon eigenlijk meer, want de ouwe bank werd nogal krakkemikkig en we hebben er toen bij een echte Apeldoornse kussenmakerij nieuwe zitkussens op laten maken. Die zien er leuk uit. En dus ook nog de lokale economie gesteund.

Dat betekent niet, dat we niet over Parijs praten en nadenken, een mening hebben over IS en zijn trawanten, maar je kunt er zo verhipte weinig mee. Ik voel me niet onveiliger dan twee weken geleden, maar voor dat gevoel moeten anderen zorgen, want wat kan ik er aan doen? Er klopt nergens meer iets van, we hebben zelfs nog rozen in bloei en de salvia’s staan er nog bij alsof het hartje zomer is. Dus van het weer klopt ook nog es weinig tot nu toe. Dat slaat vast wel om en dat hoop ik van de stemming in de hele wereld ook. Er zijn meer mensen van goede wil dan dat er zijn die met slechte plannen rondlopen, maar het is een hels karwei om die lui in de gaten te houden op het juiste ogenblik, omdat het ze ontbreekt aan respect voor zelfs hun eigen leven.

Deze vrouw schaamt zich daarom voor haar oppervlakkigheid, maar gaat nu wel een wasje draaien, maakt daarna een kopje koffie en gaat daarmee in haar nieuwe bankje zitten. Omdat ze ’t ook niet meer weet. Ik lijk wel een voetbaltrainer, zeg, die praat ook altijd in een andere persoonsvorm enkelvoud als er iets niet goed gaat met de club :”….. moet je de spelers anders aanpakken, je strategie veranderen, wie het weet mag ’t zeggen!” Maar dan wordt ie meestal ontslagen. Daar hoef ik, denk ik, niét bang voor te zijn…..

Er wordt beweerd, dat het misschien nog ’n jaar of tien duurt, maar dat er dan geen mens meer het Sint Nicolaasfeest viert. Gewoon omdat het verdrongen is door de kerst. Wij vieren het al een aantal jaren niet meer, omdat er geen klein volk meer in de familie is. Jammer, maar helaas.

Aan het gedoe met die kleintjes en de spanning van het sinterklaasverhaal er omheen hebben we altijd veel plezier beleefd, maar ja, ze werden slimmer dus lieten zich niet meer in de luren leggen. Letterlijk ook niet en toen was de lol er een beetje af. Cadeautjes werden moeilijker uit te zoeken. In de winkels al vanaf september tegen de pepernoten en chocoladeletters aankijken verhoogt de verrassing ook niet bepaald.

We waren vanmiddag even bij de Intratuin. Ik wilde graag van die leuke rode bessenplantjes voor in de tuin hebben en meteen maar even rondkijken, want het is er geheel en al in kerstsfeer. Ik moet zeggen, ze hebben d’r werk van gemaakt. Het ziet er mooi uit, al was het pas 12 november en moet Sinterklaas dus nog voet aan wal zetten morgen en is Sint Maarten gisteren pas geweest. Ja, ook dat is een traditie die kennelijk aan het verdwijnen is. Er is geen kind langs geweest hier. De Sinten hebben het maar moeilijk.

En dan zetten ze bij de Intratuin ook nog een eersteklas-oliebollen-leverende kraam naast de uitgang! Ja, ze waren erg lekker, dank u…..

We waren gisteravond in Vaassen, de plaats waar we toch een aardig aantal jaren hebben gewoond. Het dorpscentrum heet “De Wieken”en dat komt, omdat het een molen als buurman heeft.Een leuke locatie om een show te maken met een shantykoor en een soort barbershopgroep, maar dan met zes leuke vrouwen. Een reis om de wereld maakten ze met z´n allen. Een ruwe zeebonk als verteller om alles aan elkaar te praten en lichtbeelden op de achtergrond. Ze moeten er veel werk aan gehad hebben, ook technisch.

Nou zijn wij niet zo ingevoerd in de wereld van shantykoren, maar omdat een vriend (die ook een ex-collega van ons is en met wie we elke veertien dagen samen met zijn vrouw klaverjassen) in dat koor zingt, zelfs solo zo nu en dan, én het concert voor een goed doel was, waren we daar. Het koor heet “Kantje Boord” en de zingende dames doen dat “For Fun”. Een hele goede reden.

Het zeemannenkoor hebben we wel es vaker gehoord, maar dat was buiten, want ze treden meestal op bij festivals, braderieën, markten en zo en hebben het door het jaar heen behoorlijk druk. Het is een koor, dat goed klinkt. Ze zingen meestal over het harde leven van een zeeman in oude tijden en over vrouwen in de havens, die hen van hun geld afhielpen. En over drankgebruik en de gevolgen daarvan.

Aardig was, dat die zes vrouwen op de achtergrond, wel afhankelijk van de gezongen teksten,hoor, hun rol als entertainsters in een haven met wulpse blikken en losjes in de heupen, zal ik maar zeggen, goed vervulden. Van nature eigenlijk. Maar als ze gingen zingen! Wow, wat waren die meiden goed, zeg! Geen website van “For Fun” te bekennen, ik heb er naar gezocht. Ze zingen for fun, dat zal het zijn. Maar de wereld verdient het om ze te horen. You tube misschien?

Maar het was enig, het plezier spatte er van af en we hebben geen spijt van onze zaterdagavond. Gelukkig zat de zaal ook goed vol, ondanks dat de winkeliersvereniging van Vaassen bedacht had op het nabijgelegen Marktplein een luidruchtig avondje te plannen met als hoogtepunt het verloten van een auto. Daar was “Kantje Boord” in eerste instantie niet zo blij mee, omdat men bang was dat het de kaartverkoop zou beïnvloeden, maar aan de gevulde zaal was dat niet te zien. De zeemannen en de fun-vrouwen waren fantastisch…..!