Scheiden doet lijden…..

…..we moeten wel afvallig blijven, hoor…..!

Mijn moeder zong vroeger onder de afwas wel eens een lied en dat deed ze heel gevoelig: “Scheiden doet lijden, afscheid brengt leed. Lang kan het duren, voor je vergeet.” Verder weet ik de tekst niet meer, hoor, maar daar dacht ik gisteren aan toen ik in het nieuws zag met wat voor ’n enorme berg gescheiden plastic een bedrijf was opgescheept door ons, keurige afvalscheiders.

Ik lijd daar persoonlijk niet zo onder, maar zo’n bedrijf dus wel. Ze kunnen het niet meer kwijt aan de fabrieken, die het spul van ze kochten om d’r weer nieuw plastic van te maken. En ik vond dat net zo’n mooie gedachte: van oud weer nieuw maken. Dat gebeurde al met glas en oud papier en met plastic nu dus ook. Hoe moet dat nou?

Het schijnt aan de lage olieprijs te liggen. Dat maakt het maken van nieuw plastic financieel aantrekkelijker. Het gaat er misschien wel weer van komen, dat onze scheiding geen zin meer heeft en alles weer gewoon in de grijze afvalbak verdwijnt, die we dan (betaald) vaker aan de weg zullen moeten zetten. Ons scheiden doet lijden, afscheid van mooie principes brengt leed. Het gaat de verkeerde mensen weer geld (en hun bedrijf) kosten en de verkeerde mensen verdienen er aan.

Natuurlijk blijven we ons afval scheiden. Het hoort namelijk lang te duren, voor je vergeet, dat het om het milieu gaat en niet om geld. En dat lied van mijn moeder, daar herinner ik me zelfs de melodie nog van…..!