5 december…..

…..je hebt lieve briefjes, die je wilt bewaren en tegeltjes, die grappig zijn, maar gelukkig breekbaar. Ze passen trouwens alleen in een maat schoen van vaders van middelbare leeftijd…..

Een bijzondere dag vandaag, want het is Sinterklaasdag met een Sinterklaasavond. Op de radio hoor je reclames, waarin mensen worden aangespoord toch vooral nog het een en ander aan te schaffen om de Sint te ondersteunen in zijn goedertierenheid. Nou, als dat nu nog moet zo op het nippertje heb je d’r niet echt over nagedacht, denk ik dan.

De datum valt ook raar, zo op een maandag. Als wij vroeger met onze kinders Sinterklaas vierden en het kwam een beetje gek uit, probeerden we het zo te regelen, dat we het op bijvoorbeeld zaterdagavond deden, zodat vanwege het laat opblijven en de spanning zij (en wij) het rustig aan konden doen qua even uitslapen en ze de hele zondag met hun nieuwe spulletjes konden spelen. Hoe ouder ze werden veranderde er wel zo het een en ander en waren er ‘gelovigen’en ‘ongelovigen’, die ingewijd waren. Onze oudste dochter was al jong ongelovig en dat was mijn schuld.

Bij het zetten van haar schoen had ze een briefje geschreven aan de goede Sint en dat bij de wortel voor het paard gedaan. En dat was zo’n schattig briefje, dat ik het wilde bewaren. Zo stom zijn moeders dan. Nog stommer was dat ik het briefje in een kast had gelegd, waar onze dochter het vond en zich, niet op haar achterhoofdje gevallen zijnde, het een en ander begon af te vragen. Ze was ’n jaar of zes. Kon net schrijven en het was echt zo’n lief bedankje voor de goedheiligman, die dat toch maar allemaal deed voor de kindertjes, dat je mij eigenlijk niks kwalijk kan nemen, maar met het ‘geloof’ was het toen wel gedaan. Gelukkig hadden pa en ma gezorgd voor een jonger zusje, dat nog in de luren gelegd kon worden, niet letterlijk meer, maar toch. Als ingewijde voelde grote zus zich superieur en dat beviel haar uitstekend.

Ik heb zonder meer leuke herinneringen aan de sinterklaasvieringen met ons volk. Mijn moeder was er toen ook nogal eens bij en met kleine kinderen is zo’n Sinterklaasavond gewoon leuk. Wasmand ( die niet eens werd herkend!) voor de deur met de cadeautjes, buurvolk op het raam laten kloppen of plotseling moest er iemand hevig naar het toilet, nou ja, we hebben nog wel meer verzonnen aan toevalligheden. Dat was enig. Met de kleinkinderen gingen we natuurlijk nog eens op herhaling en ook dat was leuk. Later was het weer gezellig vanwege de gedichten, we waren niet van surprises, daar zijn andere families weer goed in. En nu zijn we van niks. We vieren het niet meer. Gek, het is zomaar weggeëbd en ik mis het niet.

Komt misschien ook, omdat we in november wat verjaardagen hebben en dan feesten we al genoeg eigenlijk. Kerst vind ik leuk, omdat je d’r zo lekker lang over kunt doen. Over de sfeer van kerstmis, bedoel ik. Het is veel werk, maar het is de moeite. Je moet zorgen dat het niet ‘overdone’ is, vind ik, maar net genoeg. Vanwege die verjaardagen heeft de familie elkaar al vaker gezien dus we laten elkaar lekker vrij in wat iedereen wil doen. Soms zitten ze in een vakantiehuisje of spreken af bij bij vrienden of zijn toch leuk bij ons. We zien het allemaal wel. Er zijn al leuke plannetjes. December is een gezellige maand.

Niet voor iedereen misschien en dat spijt me oprecht. Er zijn mensen, die een zucht van verlichting slaken als het januari is en alle verplichte nummers voorbij zijn. Dat vind ik zo jammer voor ze. Maar veel mensen doen hun best met allerlei initiatieven en dat is dan weer geweldig.

December is ook de maand van de dubbele gevoelens. Voor mij ook wel. Gisteren was het de datum, dat een goede vriendin van ons overleed, alweer een paar jaar geleden en vandaag is de datum, dat tegelijk met Nelson Mandela onze naaste buurman overleed. Ja, op Sinterklaasdag, drie jaar geleden. Je kunt het niet vergeten. Maar de tijd gaat zo snel, je moet het van je herinneringen hebben en die koester ik. Aan Sinterklaas bijvoorbeeld, hoewel ik ‘m dus niet echt mis. Dat kan ook…..