Nou is er alwéér een kunstwerk gestolen, zeg! Een bronzen beeld van de laatste herder die echt in Nederland rondtrok met zijn schapen. Het beeld stond naast een hotel in Loenen, dat bij de gemeente Apeldoorn hoort. En Loenen is gehecht aan het beeld. Er wonen mensen, die Willem Koestapel (die niettemin toch met schapen op stap was!) persoonlijk hebben gekend. Ik vind het een beeldig beeld.

Maar nu het vervolg. Letterlijk. Het monument, want dat is het toch, is aan twee, in ijzer handelende bedrijven hier in Apeldoorn, aangeboden. Vanuit de achterbak van een zwarte Toyota Yaris. Nou, dan weet je toch het e.e.a. over waar het beeld zich bevindt en een signalement van het vervoermiddel én van de “verkopers” is ook bekend. Die hadden van tevoren trouwens ook gebeld om te vragen of de bedrijven ook brons aannamen Die hebben alle twee geweigerd aan de transactie mee te werken. Eén van de medewerkers zei: “Het moet een hele hijs zijn geweest om het ding in die achterbak te krijgen. Toch gauw zo’n 100 á 150 kilo!”

De politie inseinen doen ze niet meer. Ze hadden een keer zo’n vent in de kantine van het bedrijf op een stoel gezet en de politie gewaarschuwd. Het had drie kwartier geduurd voordat die kwam en het bedrijf werd door de aanbieder van het gestolen goed aangeklaagd wegens “vrijheidsberoving”. “Dat doen we dus niet meer”, zeggen ze.

Tja, kunst is voor de politie geen zaak van gewicht. Voor dieven wel. Ik vind het trouwens wel stom om zoiets zo vlak bij huis aan te bieden. Maar wanneer houdt het op? Ze jatten zelfs op begraafplaatsen van alles dat van metaal is en een paar euro kan opleveren. Zo akelig allemaal.

Ik las dat een kunstenares in Eerbeek, die ook galeriehoudster is al haar metalen beelden ’s avonds binnen zet uit voorzorg. Te gek voor woorden dat ze dat moet doen. Ze zou extra subsidie moeten krijgen of wat dacht je van een politieagent voor de deur…..?

Je kunt niet zeggen, dat Apeldoorn niet aan “kunst” doet. Er staat hier heel wat in de rondte, dat de moeite waard is. En wij zijn niet kinderachtig ook, hoor! Als een kunstwerk discussie oproept dan gaan we die niet uit de weg. En het komt er dan ook, als je de goeie wethouder maar mee hebt.

Zo had men enkele jaren geleden zo hier en daar behoorlijk wat moeite met een soort uit de kluiten gewassen boodschappennet dat gevuld was met borsten, billen en penissen. Van metaal, dus lekker tastbaar was er niks. Het werd in een park in een boom gehangen. Het werk is gemaakt door Maria Roosen en zoals gezegd, er was nogal wat bezwaar tegen. Slecht voor de jeugd en in strijd met de goede smaak en zo. Ik heb ’t nooit in het echt gezien, maar op de foto vind ik e.e.a. nogal moeilijk te herkennen, maar dat ligt aan mij. Je moet het even weten, denk ik.

Maar….wat is er nu gebeurd? Het werk is gestolen! Geen appeltje uit de boom geplukt, maar een kunstwerk. Het ging de dieven om het metaal, zegt de wethouder die over de kunst gaat en hij vindt het zonde van Maria’s arbeid en betreurt de diefstal zeer. Ze mag een nieuw kunstwerk maken. Of het weer zoiets wordt weet je natuurlijk niet. Haar inzichten betreffende delen van het menselijk lichaam in metalen zin kunnen wel veranderd zijn inmiddels. Dus dat wordt weer spannend.

Of de dieven van de onderdelen van het ‘oude’ kunstwerk nog een beetje plezier hebben gehad, weet je natuurlijk niet. Hebben vast geen verstand van kunst. Dáár smelten ze niet van…..

Ja, sorry, het is weer eens zover. Een blinde vrouw ging , waarschijnlijk geheel zelfstandig, naar een winkel van het Kruidvat. Daar vroeg ze of iemand van het personeel haar een arm kon bieden om “zelfstandig” te kunnen winkelen. Daar was het Kruidvat niet op voorbereid, het was druk, maar bood wel aan om wat ze nodig had voor haar te pakken.

Dat weigerde ze, want ze wilde zelfstandig winkelen. Aan de arm van een medewerker. Hoe zelfstandig ben je dan, vraag ik me af. De organisatie die over de rechten van de mens oordeelt en die ze het voorval ( ook helemaal zelf?) voorlegde, gaf haar, op grond van het feit dat ze als gehandicapte werd gediscrimineerd door het Kruidvat, gelijk. Fijn geregeld, altijd prettig als je ergens gelijk in krijgt.

Maar ik erger me weer eens aan iemand, die denkt, dat ze het centrum van het universum is. Een winkel kan toch niet verplicht worden om iemand, die dat niet zelfstandig kan, een personeelslid ter beschikking te stellen ( ze hebben er doorgaans toch al te weinig in deze dure tijden) om uitgebreid boodschappen te doen. Zo’n iemand dient zelf voor begeleiding te zorgen. Zelfs als je nou niet direct familie of buren hebt zijn daar best dingen voor te regelen. Vind ik dan.

Dan ben je even niet zo “zelfstandig” misschien, maar je zadelt een winkel niet op met een slechte naam. De Telegraaf en consorten missen dan wel weer een mooi zielig artikeltje, maar dat moet dan maar…..

Afgelopen zaterdag zagen we een staaltje medemenselijke hulpverlening midden op een kruispunt van de Laan van Zevenhuizen, alhier. Een blind jong meisje, uiteraard herkenbaar aan haar witte stok met rooie strepen, was bezig de weg over te steken. Dat ging bepaald niet zonder problemen. Was ze nou maar récht overgestoken, maar nee, ze week af van de oversteek, van het rechte pad dus en liep al voelend met haar stok, zó het kruispunt op.

Het verkeer, dat van de dwarse richting kwam was al bezig op te rijden en had haar zo op de bumper kunnen nemen. Ze was zeer gevaarlijk bezig. Een automobilist zette zijn auto midden op het kruispunt stil, sloot daarmee elke rijrichting af, stapte uit en pakte het meisje beet. Deed dat zeer uitgebreid, vragend waar ze heen wilde, stak met haar over en zette haar bij de juiste oversteekplaats, drukte zélfs nog voor haar op het knopje en liep toen op z’n gemak terug naar zijn auto, zwaaide naar iedereen om ze te bedanken voor hun geduld, het duurde met elkaar echt wel een paar minuten, hoor, en reed weg. Applaus.

Maar wat er dan in zo’n situatie gebeurt, zeg! Het verkeer zat in vier richtingen vast. Mijn zoon zei, dat die man z’n auto wel wat handiger had kunnen wegzetten bij zijn reddingsactie en misschien was dat ook wel zo, maar ach, zo krijg je toch weer es wat aandacht (de hulpverlener deelde daarin mee natuurlijk) voor de gehandicapte medemens.

Het meisje had trouwens een heel moderne stok, daar heb ik verstand van, zoals je weet, maar heeft misschien wel een (opfris-)cursusje mobiliteit nodig, want ze was echt een gevaar voor zichzelf. Daar weet ik trouwens nog wel een goed adresje voor…..

Na het debacle in Frankrijk gisteren van het Nederlands elftal moest ik erg lachen om het mopje dat iemand twitterde : “Jongetje: “Papa, ik wil op voetbal!” Zijn vader: “Nee jongen, voetbal is voor meisjes!”…..