Een feit is dat Apeldoorn, ondanks dat het een gemeente van formaat is, tot ‘landelijk gebied’ kan worden gerekend. Veel bos, hei, akkers en weiden. Er wonen ook veel paardenbezitters hier. Als je wandelt of fietst kom je nogal eens ruiters tegen. Over het algemeen vriendelijke mensen die, al zijn ze hoog gezeten, ook groeten bij het passeren.

Die ruiters zitten dus op paarden. Die beesten krijgen te eten van hun liefhebbende eigenaars, hun darmstelsel werkt naar behoren en ze hebben geen vaste ontlastingstijden. Dus tillen ze onder het lopen hun staart op en werken hun mest naar buiten zoals het ze uitkomt. In een natuurgebied is dat vaak niet zo’n bezwaar omdat de ruiters niet over een weg rijden, maar in een berm of zo.

Rijden ze echter langs een provinciale weg, dan gebeurt dat over het fietspad, waar paardloze mensen ook gebruik van maken. Laat hun dier daar de natuur zijn werk doen dan kan dat vervelend zijn voor de rest van de voorbijgangers. Er stond dus vanmorgen een artikeltje in de krant over een meneer, die meldde, dat hij elke dag voor zijn plezier voor zo’n 20 kilometer zijn stalen ros bestijgt en dat ongemak tijdens een rit van Apeldoorn naar Vaassen maar liefst 13 keer was tegengekomen. Of dat élke dag was, tja, dat stond er niet bij. Maar hij vond, dat de gemeente daar wat aan moest doen. Voor hondenpoep bestaan er regels, waarom dan niet voor paardenvijgen?

Mijn huisgenoten zeiden: “Dan moet je niet in een landelijk gebied gaan wonen als je je daar aan stoort.” Dat vind ik wat te makkelijk gezegd. Een uitwerpsel van een paard zie je bepaald niet over het hoofd. Daar kan dat dier niks aan doen, het is nou eenmaal groot. Maar met veel ruiters, ook van verhuurbedrijven in de buurt, kan het best lastig zijn. Ze zijn vandaag de dag ook nog es bevroren. “Gevaarlijk!”zegt de klager.

Hij heeft het ’t eerst gemeld aan een gemeenteraadslid, dat het bij B&W heeft neergelegd. ‘Onderste-la-werk’ wordt dat, denk ik. Ze hebben wel wat anders aan hun hoofd met de verkiezingen in zicht. Maar meneer heeft ook de regering aangeschreven en om een wettelijke regeling gevraagd qua paardenpoep.

Ik herinner me vanuit Amsterdam de zware Belgische brouwerijpaarden, meestal met z’n tweeën tegelijk voor de bierwagen. Nou, die konden er ook wat van! Dampend en wel lag er het een en ander, als die langs waren geweest. En vroeger stuurden mensen hun kinderen ook met een kruiwagen op pad om vijgen te gaan verzamelen voor gratis mest op de tuin. Dat was op het platteland dan, hè, in Amsterdam zal het wel voor de gemeentereiniging zijn geweest.

Volgens mij dient paardenmest ook voor het kweken van champignons, toch? Denk je eigenlijk niet over na, zoals je over zoveel voedsel beter maar niet teveel na kunt denken, heb ik wel eens het idee. Het is natuurlijk goed, dat er mensen zijn, die er wél over nadenken, maar soms…..Vroeger was alles beslist niet beter, maar wel minder gecompliceerd. Je zult er maar last van hebben: paardenvijgen…..

Er zijn mensen die voor een televisieprogramma hun huis verlaten en dat dan laten ‘restylen’ zonder daar zelf bij betrokken te zijn. Hup, hun hele eigen zooi d’r uit en dan gaan de mensen die er zogeheten verstand van hebben en dus weten wat er allemaal ‘van deze tijd’ is, eens even lekker aan de gang. Gisteren zag ik zo’n programma. Stylisten, tuinmannen, want je tuin moet ook, geven commentaar bij alles wat er niet klopt en beslist anders moet.

Ik zou er niet aan moeten dénken, dat zoiets bij ons gebeurt. Terwijl ik weet,( en ik niet alleen!) wat ik best anders zou willen aan ons huis. Maar dan kopen we een nieuw vloerkleedje en is alles weer okay. We hebben zelfs voor in de keuken een nieuw lopertje gekocht, waar ‘kitchen’ op staat. Ligt voor het aanrecht langs. Ik hou eigenlijk niet zo van dingen waar letters op staan, meubels, t-shirts, tassen en zo, maar dit was een mooi ding om wat beschadigingen aan het parket te bedekken tot dat hersteld wordt. Zijn we goed in: iets aan het oog onttrekken. En zeg nou zelf, we zijn een dagje ouder en zo weet je altijd waar je bent, al heeft kloris daar dan weer niks aan.

Er was laatst een vrouw die, in een programma op de televisie, haar huis had laten opknappen om het te kunnen verkopen, geloof ik, want het zag er niet uit. Toen ze haar het resultaat van de opknapbeurt lieten zien, toonde ze zich zeer ontevreden en kraakte het helemaal af, las ik. Later zag ik in de krant, dat iedereen haar een ontevreden en ondankbaar creatuur vond en dat was natuurlijk ook zo, maar zo’n reactie was uiteraard wel mooie televisie! Ik had het graag willen zien!

Maar laat ons maar lekker in ons eigen tempo zo nu en dan eens iets veranderen of (laten) opknappen en ons tuintje is ook best tevreden met ons en de vogeltjes ook. Home is where the heart is…..

Omdat hij niet wil dat onze zoon elke keer de klos is als hij of wij ergens heen gebracht moet(en) worden, nu ik zelf geen auto meer rijd, heeft mijn kloris een PlusOV-pas aangevraagd bij de gemeente. Die is hem probleemloos toegewezen en hij mag zelfs een sociaal begeleider meenemen op zijn tripjes. Dat ik vaak die SB zal zijn is logisch en een aardige bijkomstigheid. Maar dat kan natuurlijk ook iemand anders zijn. Het is ruimhartig geregeld in Apeldoorn, vinden wij. Je moet er wel even blind voor zijn, maar daar is de pashouder inmiddels wel aan gewend. De financiën worden automatisch afgerekend via een machtiging. Geen gedoe met geld in de bus. En kloris kan in principe ook alleen op pad als het zo uitkomt. Dan helpt de chauffeur hem van deur tot deur.

Deze week maakten we voor het eerst gebruik van deze regionale taxi. We moesten naar Vaassen, dat binnen de afgesproken kilometerafstand ligt. Je moet (uiteraard, vind ik) klaarstaan als de chauffeur komt voorrijden. Hij belt je van tevoren dat ie er binnen drie minuten is. Ruim voldoende tijd om je jas aan te trekken. Er kunnen 6 tot 8 mensen in zo’n busje dus je moet er op rekenen dat er meer mensen opgehaald moeten worden of weggebracht als ze er al in zitten. Het moet natuurlijk zo efficiënt mogelijk. Het moment van voorrijden kan een kwartier vóór de afgesproken tijd zijn of een kwartier daarna, maar bij ons was ie precies op tijd. Meer dan een halfuur tijdsverschil op je afspraak wordt het nooit. Ziekenhuisafspraken zullen zelfs nog zorgvuldiger zijn, denk ik.

Hij moest eerst nog iemand ophalen bij het zwembad van Groot Schuylenburg, een instelling waar mensen wonen met een verstandelijke beperking. Er stapte een vrouwtje in dat vertelde dat ze heerlijk “vrij” had gezwommen, want de les ging niet door. Ze woonde in een instelling in Vaassen omdat ze al ‘zelfstandig’ was en vervolgens noemde ze álle paviljoens waar ze in Apeldoorn had gewoond op Groot Schuylenburg. Allemaal mooie bomennamen, die paviljoens. Maar je leert er dus “zelfstandig” worden en daar was ze duidelijk trots op. Het was leuk praten met haar. Zij deed dat op luide toon! Zij werd het eerst weggebracht, waarna wij bij ons klaverjasadres werden afgeleverd. Ideaal, hoor, en je beleeft nog es wat onderweg. De chauffeur zei, dat ’t voor hem niet altijd meeviel, maar hij deed het werk beroepsmatig al 16 jaar met veel plezier en had veel vaste klanten natuurlijk.

Wij werden om half één ’s nachts opgehaald en zeg nou zelf, dat is een mooie tijd voor klaverjassers en cryptogrammers. En je ligt op tijd in bed en de chauffeur ook, want we waren z’n laatste klanten. Hij wenste ons dan ook hartelijk en sociaal ‘welterusten’. Het is goed bevallen, dat busje…..

Van mijn vier kleinzonen zijn er twee, die professioneel de IT-kant op willen en daar qua opleiding al mee bezig zijn. De andere twee zijn niet minder geïnteresseerd, maar gaan misschien een andere richting uit. Onze oudste zoon heeft van zijn hobby zijn beroep gemaakt en heeft al jaren een IT-bedrijf. En ze hebben allemáál veel verstand van het wereldwijde IT-gebeuren, onze vier kinderen. Zijn of waren het dus allemaal wizzkids? Nou, nee, er zijn gradaties, denk ik. Maar wij als oude mensen profiteren dagelijks van al die kennis!

Vanmorgen belde mijn zus uit Australië. Had problemen met haar Whatsapp, waarmee ze altijd belt. Deed het niet meer en nu belde ze dus ‘duur’. Mijn zoon zat net samen met ons aan de koffie en kon haar direct adviseren wat ze moest doen. Was ze heel blij mee. We legden weer neer en vandaag mail ik haar wel weer.

We lazen in de krant dat ze die knul uit Oosterhout, die de belastingdienst en een bank had ‘platgelegd’ een wizzkid noemen. Volgens mijn zoon is hij wel een kid, maar dat wizz valt wel mee. Wat hij gedaan heeft schijnt heel eenvoudig te zijn. Okay, je moet er wat geld aan uitgeven, maar op de school waar hij voor netwerkbeheerder leert, zouden er meer zoiets kunnen, maar die doen het niet. De kid is er nog trots op ook. Volgens mijn zoon hoeft hij niet in te zitten over een baan, want de gemeente wil hem vast wel hebben, na zijn werkstraf in de groenvoorziening. Maar een wizzkid is hij niet. Te veel eer, zegt mijn zoon. En die geloof ik natuurlijk direct. Zolang hij mijn zusje helpt en ons bij de tijd houdt…..