Meesterwerk…..

Al sinds 1990 komt er elke zomer een groep muziekstudenten van over de hele wereld naar Apeldoorn om onder leiding van bekende en beroemde docenten masterclasses te volgen. Dit jaar van 23 tot 30 augustus waren ze weer hier. Logerend bij gastgezinnen. Pianisten, cellisten (alt-)violisten, klarinettisten komen allemaal bij elkaar om kennis en ervaring op te doen. Ze geven in die tijd in diverse samenstelling concerten op allerlei plekken. Kröller-Müller, Paleis Het Loo, op scholen en instellingen. Niet alleen de deelnemers, maar ook de masters laten horen, waarom ze masters zijn. Aan het eind van hun verblijf gaven ze vanavond met z’n allen een concert in Orpheus en ze gaan ook nog naar het Kulturhus in Epe.

Onze ex-muziekcollega van revalidatiecentrum Visio Het Loo Erf, Maarten Willers, die betrokken is bij de organisatie van e.e.a., belde ons van de week of we zin hadden te komen luisteren naar zo’n concert, dat plaats vond op onze oude werkplek. We vonden dat een leuk idee. We komen daar nooit meer, omdat ik wel eens verteld heb, dat we vanwege grootscheepse vernieuwingen en veranderingen vonden, dat we precies op tijd zijn vertrokken destijds. Maar de nostalgie vierde toch even hoogtij.

Het aardige is dat de zoon van Maarten, Martijn Willers, concertpianist is en in de week van de Masterclasses één van de vier repetitors is, die o.a. de strijkers en klarinettisten begeleidt. Hij is ook verbonden aan het Conservatorium in Amsterdam en vormt samen met cellist Joris van den Berg een duo, dat de hele wereld over reist. We vonden het erg leuk om hem na jaren weer te zien, want toen wij en zijn ouders nog pril waren als zodanig en hij en zijn broer kleuter en peuter, hebben we met z’n allen gekampeerd en op slaapzakhoogte menige koude nacht opgeluisterd met Beerenburg en ouwe kaas. Als Martijntje sliep natuurlijk.

Nu liet hij samen met een Colombiaanse violist, een Amerikaanse altviolist, een Zwitserse altvioliste en ’n Nederlandse klarinettiste eens even horen wat samenspel inhoudt. Wat een talent al die jonge mensen! Mozart, Hindemith, Bach, ze draaien hun hand er niet voor om. (Zou ook niet handig zijn als je een instrument bespeelt.) Maar we hebben genoten, hoor! Ondanks dat het pianobankje, dat er in onze tijd, zo ’n twintig jaar geleden al niet meer uitzag vanwege kapotte bekleding, werd afgekeurd door de pianist, hij ergens een houten krukje vandaan pakte en later zelfs een gewone stoel! Zal de bezuiniging wel wezen. Wij huurden destijds nog wel eens een vleugel voor ’n avond! Maar de piano, waar ik ook nog heel wat noten heb uitgehaald in het verleden, deed het gelukkig nog, al klonk de diskant wat kampeerderig zo nu en dan. Maar daar speelt Martijn wel professioneel overheen.

Leuke avond. Na afloop nog even een frisje aan de bar, want toen Kloris om een rood wijntje vroeg, zei de dame achter de bar : “Wij zijn hier alcoholvrij!”Nou, dat was in onze tijd ook anders. De tijden zijn wel veranderd in het revalidatiewezen.Toen wij er nog werkten deden we aan Zorg en Welzijn, de naam van onze pensioenverstrekker. Maar wij zijn natuurlijk al 18 jaar werkeloos…..