Dát betekent het woord corona. Nou, dat klinkt knap onschuldig, zeg nou zelf. Niet als iets dat mensenlevens, die vooral, en keurig geordende stelsels, zoals een economie plat legt. Ik doe mijn best van alles te volgen, maar kan de gevolgen van deze aanslag niet overzien.

Daar helpt dat mooie weer ook niet bij. Onze tuin (netjes zelf opgeruimd vanwege onze tuinman die niet komt) is windvrij en zonnig. We genieten ervan. En we hebben net even boodschappen gedaan, mijn zoon en ik. Geen probleem.

Het is goed georganiseerd bij de Deka-supermarkt. Je kunt maar op één manier naar binnen via de roltrap. Iedereen houdt keurig afstand, niks op aan te merken en als je binnen bent, niet zonder karretje anders kóm je d’r zelfs niet in blijft ook iedereen op afstand bij het shoppen. Ik zag veel mannen, met een telefoon aan hun oor met het thuisfront aan de andere kant. “Welke wil je? Hoe ziet dat pak d’r uit dan? Nee, dat hoeft niet want dat is d’r nog.”

Ik reed de kar en mijn zoon sprintte door de winkel met inachtneming van de afstand uiteraard, zo ie ie wel: hartstikke gezagsgetrouw. We waren best snel klaar. Alleen die 8 rollen wc-papier in de aanbieding…… Je loopt voor gek met zoiets.

Bij de kassa hebben ze strips op de vloer geplakt met de juiste afstand ertussen. Dat is handig. Je hebt het niet in je hoofd: hoe ver precies is anderhalve meter? Een Engelse minister van gezondheid, compleet met stiff upperlip, had het trouwens over twee meter, die de mensen daar in acht moesten nemen, maar ja, alle maten en gewichten in dat land zijn toch al afwijkend. En of die 1.64041199 feet oftewel 50cm. veel zullen uitmaken bij de bestrijding van het virus, je weet het niet.

Ik moest ook nog een doktersreceptje ophalen bij de apotheek. Gewone drugs, hoor, die ik al twintig jaar nodig heb. Maar daar hebben ze de afdeling waar de assistentes werken afgescheiden van het gewone volk door vanaf het plafond tot en met de balie doorzichtig plastic aan te brengen. Een klein vierkantje eruit geknipt. Daar leggen ze de doosjes neer, die je er zelf weg kunt pakken. Safety first. Ze lagen al klaar dus ook daar was ik snel weg naar ons veilige huis.

En moeder was ook weer uitgelaten. Net als de hondjes waar hun bazen trouw mee op sjouw zijn elke dag. Soms zie je iemand met meerdere honden, de buur(t)hondjes ook mee. Corona werkt soms lichtkransjes in de hand…..

Misschien had je ‘m al gehoord of gelezen, maar ik moest er erg om lachen: “Iemand in de supermarkt liep met een stapel pakken wc-papier in z’n armen. Een klant hield ‘m aan en zei”Vind je dat zelf nou niet asociaal om te doen, een beetje te lopen hamsteren met toiletrollen? Er blijft niks over voor iemand anders!” “Mee eens, hoor meneer! Maar mag ik nu weer even verder gaan met vakken vullen?”…..

Tot voor kort was Corona hier in huis de naam van een Mexicaans biermerk, maar dat is inmiddels veranderd. Het is nu de naam van een wereldwijd probleem. En wat moet je d’r mee? Daar houden zoveel mensen zich mee bezig, ook mensen die er veel meer verstand van hebben dan wij.

Dus wat doen wij? We maken ons er maar niet al te druk over, want dat helpt niet. Wat wel helpt is je aan de adviezen houden en voorzichtig zijn. We doen eigenlijk niet zoveel anders dan anders. Gaan alleen even de deur uit voor wat boodschappen en zitten in de zon, als die er is, ik ruim de tuin op als ik er zin in heb. En het huis, want onze hulp heeft haar schouder gebroken, die zagen we dus sowieso een poosje niet. Dat drama is meer voor haar dan voor ons.

In dat kader: onze tuinman, die vandaag zou komen, belde vanmorgen, dat ie na een week vakantie in Zwitserland, in een hotel waar gekookt werd door Italianen, zich nu niet zo lekker voelt. Hij kon nog niet getest, want hij had de bijbehorende temperatuur (nog) niet, maar hij komt dus niet eerder dan dat e.e.a. duidelijk is. Dus prima dat ik nu zelf de tuin opruim, zeg nou zelf. Dat heb ik voelen aankomen.

Kloris is veel thuis, want waar hij voor weg zou moeten is allemaal afgelast. Vergaderingen en zo. We laten soms wat eten bezorgen, want die mensen moeten ook leven na al die sluitingen. De bezorgers hebben handschoentjes aan en zetten de spullen na het aanbellen voor de deur. Dat lijkt dramatisch, maar is gewoon verstandig. Zo blijft het allemaal te doen.

Onze Engelse vakantie staat op losse schroeven, maar onze Cornwallse verhuurder heeft al laten weten, dat we, hoewel hij niet weet wat de werkwijze van zijn bemiddelende organisatie van plan is, met reeds geboekte vakanties, ons reeds betaalde bedrag gewoon terugkrijgen. Zeer symphatiek. Het is voor hem toch ook onzeker hoe zijn zomer verloopt. Jammer, maar ook al wordt het Achtertuinia (Garden-ia) als bestemming, geen koffers hoeven in te pakken heeft ook wel wat. We zien het allemaal wel.

Wij voelen ons zo lekker als de bekende kip en denken en hopen dat zo te houden. Ik wens iedereen hetzelfde. Take care, in de ruimste zin van het woord…..!

We nemen afscheid van onze grijze afvalcontainer. Hij wordt vandaag voor de laatste keer geleegd en morgen opghaald. Sinds 2002 mikten we er van alles in. Nou ja, niet ‘van alles’ , want we zijn eigenlijk best goede scheiders geweest altijd. We hebben nu een nieuwe grijze bak, maar wel een met een vrolijke oranje deksel.

Daar moet vanaf nu herbruikbaar spul in. Plasticverpakking, zakjes, bakjes, plastic flessen van wasmiddel, shampoo, smeersels, blikken en blikjes, frisdrank-en zuivelverpakkingen, platgevouwen met de dop d’r op. Nou ja, een waslijst van wat ‘mag’ en ‘niet mag’. De informatieverstrekking en voorlichting is uitstekend bij Circulus/Berkel. Kun je niks van zeggen.

Wij hebben in de keuken een mandje staan waar we gedurende de dag spullen in verzamelen. Kloris is onze afvalverwerker. Ruimt flessen op, doet papier in de papiermand, die hij eens in de zoveel tijd leegt in de blauwe papierbak buiten, die gratis wordt geleegd eens in de maand, moet alleen nog wel es even vragen of iets een ‘weggooi-fles’ is. Hij leegt de stofzuiger. Daar hoef ik me dus helemaal niet mee bezig te houden en dat is fijn. Ik doe weer andere dingen. Hij ruimt ook altijd de vaatwasser uit, geen verplichting, maar dat is mooi schoon werk natuurlijk!

Maar we scheiden dus. Onze kinderen, buren en veel mensen die ik ken doen dat ook trouw. Afval dus. Verder houden wij het rustig qua scheiding, bijna zestig jaar getrouwd, dan begin je daar niet meer aan. Dát is pas gedoe. Afval scheiden is (een) gewoon( te)…..