De dagelijkse dingen…..

Die stellen niet zoveel voor hier in huis. Het hoogtepunt van de dag is even boodschappen doen. Voorts de keuze naar welke supermarkt we gaan, mijn zoon en ik. Met ieder een winkelwagen. De mijne blijft dan leeg, want ik ben mee als versiering en om af te rekenen. I follow the leader. We hebben dan al overlegd wat er moet komen.

Soms komen we iets tegen dat niet op het lijstje staat, dat is dan een uitspatting. Snacks of ijs of zoiets. Wij houden dus een winkelwagen afstand. Tussen ons beiden, want over de rest van het winkelend publiek heb je geen zeggenschap natuurlijk. En ik loop voor gek met mijn lege kar. Kan me niet schelen, hoor. Als ze maar uit mijn buurt blijven. Er zijn winkels waar dat keurig gebeurt en daar ga je heen om die reden.

Ik wil niet ziek worden, hoewel ik nu een blaasontsteking blijk te hebben. Aan het licht gekomen na een jaarlijkse bloedprikactie. Nou héb ik een paar weken geleden voor het eerst van mijn leven een korte broek gekocht ! Best een degelijke, maar ja wel korter dan voor mij normaal. Ik moet nu vier pillen antibiotica slikken per dag. Vijf dagen lang. Ik had nergens last van en nog steeds niet, maar moet ‘de kuur’ wel afmaken. De mevrouw van de apotheek deed heel streng. En dan wordt er bij de dokter getest of die geholpen hebben. Spannend, hoor.

Verder is ons leven niet zo opwindend. Blij ben ik, dat onze buurvrouw van 89 weer gezond terug is uit Engeland en over hetzelfde dat onze oudste dochter met haar gezin weer terug is, ook gezond, van haar Griekse eiland-vakantie. Wel met een vliegtuig dat stampvol zat. Niks afstand of zo. Mondkapjes weet ik niet zeker, maar toch.

We zorgen maar voor de tuin, die er best aardig uitziet en het huis, dat er best netjes uitziet. Niet overal, maar dat was al zo. We doen maar gewoon de dagelijkse dingetjes. We eten lekker en kijken televisie naar uitzendingen uit het jaar kruik, alle Engelse quizen die we ooit al es gezien hebben, detectives met acteurs, die vaak al zijn gaan hemelen. En het nieuws gaat toch alleen maar over corona en de maatregelen, die de een wel bevallen en de ander niet. Bovendien lees ik op mijn telefoon precies dezelfde tekst, die de nieuwslezer(es) uitspreekt. Dat hoeft dus verder ook niet.

Films, die ik vaak al (lang geleden) gezien heb, maar toch weer deels vergeten ben. Geen bezwaar, al vindt onze zoon dat maar raar. Gelukkig heeft hij nog heel veel andere dagelijkse dingen te doen, die interessanter zijn, dat heb je in zijn branche, waar het druk is, dus we zitten elkaar niet in de weg. En mijn kloris heeft een prachtig nieuw leesapparaat, waarop hij in braille een paar honderd boeken heeft en hij leest dus veel en graag. We vermaken ons wel dagelijks. Maar of en wanneer het weer een beetje ‘normaal’ , hoewel nooit meer als voorheen, wordt? Geen idee…..