De dagelijkse dingen…..

Die stellen niet zoveel voor hier in huis. Het hoogtepunt van de dag is even boodschappen doen. Voorts de keuze naar welke supermarkt we gaan, mijn zoon en ik. Met ieder een winkelwagen. De mijne blijft dan leeg, want ik ben mee als versiering en om af te rekenen. I follow the leader. We hebben dan al overlegd wat er moet komen.

Soms komen we iets tegen dat niet op het lijstje staat, dat is dan een uitspatting. Snacks of ijs of zoiets. Wij houden dus een winkelwagen afstand. Tussen ons beiden, want over de rest van het winkelend publiek heb je geen zeggenschap natuurlijk. En ik loop voor gek met mijn lege kar. Kan me niet schelen, hoor. Als ze maar uit mijn buurt blijven. Er zijn winkels waar dat keurig gebeurt en daar ga je heen om die reden.

Ik wil niet ziek worden, hoewel ik nu een blaasontsteking blijk te hebben. Aan het licht gekomen na een jaarlijkse bloedprikactie. Nou héb ik een paar weken geleden voor het eerst van mijn leven een korte broek gekocht ! Best een degelijke, maar ja wel korter dan voor mij normaal. Ik moet nu vier pillen antibiotica slikken per dag. Vijf dagen lang. Ik had nergens last van en nog steeds niet, maar moet ‘de kuur’ wel afmaken. De mevrouw van de apotheek deed heel streng. En dan wordt er bij de dokter getest of die geholpen hebben. Spannend, hoor.

Verder is ons leven niet zo opwindend. Blij ben ik, dat onze buurvrouw van 89 weer gezond terug is uit Engeland en over hetzelfde dat onze oudste dochter met haar gezin weer terug is, ook gezond, van haar Griekse eiland-vakantie. Wel met een vliegtuig dat stampvol zat. Niks afstand of zo. Mondkapjes weet ik niet zeker, maar toch.

We zorgen maar voor de tuin, die er best aardig uitziet en het huis, dat er best netjes uitziet. Niet overal, maar dat was al zo. We doen maar gewoon de dagelijkse dingetjes. We eten lekker en kijken televisie naar uitzendingen uit het jaar kruik, alle Engelse quizen die we ooit al es gezien hebben, detectives met acteurs, die vaak al zijn gaan hemelen. En het nieuws gaat toch alleen maar over corona en de maatregelen, die de een wel bevallen en de ander niet. Bovendien lees ik op mijn telefoon precies dezelfde tekst, die de nieuwslezer(es) uitspreekt. Dat hoeft dus verder ook niet.

Films, die ik vaak al (lang geleden) gezien heb, maar toch weer deels vergeten ben. Geen bezwaar, al vindt onze zoon dat maar raar. Gelukkig heeft hij nog heel veel andere dagelijkse dingen te doen, die interessanter zijn, dat heb je in zijn branche, waar het druk is, dus we zitten elkaar niet in de weg. En mijn kloris heeft een prachtig nieuw leesapparaat, waarop hij in braille een paar honderd boeken heeft en hij leest dus veel en graag. We vermaken ons wel dagelijks. Maar of en wanneer het weer een beetje ‘normaal’ , hoewel nooit meer als voorheen, wordt? Geen idee…..

5 reacties op “De dagelijkse dingen…..

  1. Wieneke

    augustus 26, 2020 at 11:09am

    Ach, dat lege wagentje van jou is zo gek niet, hoor. Eerst mochten pauzerende middelbare scholieren niet in onze AH komen vanwege de corona, maar nu hebben ze dat afgezwakt en mogen ze wel binnen, maar dan pp met een wagentje. Een paar komen voor één saucijzenbroodje of een flesje suiker en dan lopen er allemaal jongelui met een leeg wagentje – want die kopen nooit iets – achteraan. Dikke pret natuurlijk. Het is goed te lezen dat jullie je wel vermaken. Een gelukkig mens kan zich goed amuseren met lezen en verder wat rondrommelen in eigen huis en tuin. Ik denk dat een paar dingen wel zo blijven na de beperkingen. Dat 3x zoenen met jan en alleman zal wel tot het verleden gaan behoren en jeetje, wat ben ik daar blij mee.

  2. Irene

    augustus 30, 2020 at 10:00am

    Ik vind het ook prima zo en ik hoef nergens heen, maar dat was voor corona ook al zo. Pas maar goed op jullie zelf.

  3. Els

    augustus 30, 2020 at 12:56pm

    Wieneke, wij waren altijd al zuinig met één zoen! En zelfs dat is al beter van niet. Ik was en ben eigenlijk altijd al meer van de knuf…..! (En zelfs dat niet van en voor iedereen uiteraard !)

  4. Wieneke

    september 2, 2020 at 12:06pm

    Op zich blijf ik het lastig vinden dat je bij een ontmoeting geen hand mag geven. Dat zit wel diep bij mij, hoor. Een nicht van ons is BABS oftewel ze sluit huwelijken. Na de plechtigheid ten stadhuize kan er natuurlijk door de aanwezigen gefeliciteerd worden en dat gaat dan heel raar en schutterig op afstand. Men staat een beetje te zwaaien naar het bruidspaar. Er zijn in het begin van de coronatijd heel veel huwelijken helemaal afgelast, maar nu gaat dat allemaal ingehaald worden en ze heeft het bar druk. Maar het is niet zo leuk als eerst, zegt ze.

  5. Els

    september 3, 2020 at 1:06pm

    Wieneke: Ja, kijk maar hoe je als minister in de problemen kan komen! Maar ik mis ze ook, hoor! De knufs van kinderen en kleinkinderen. En dat ik iemand een hand heb gegeven, hoe lang is dat al niet geleden……Saaie bedoening. Praten en lachen kan gelukkig nog, op afstand, maar dat komt wel aan. Maar je BABS-nicht maakt het vast wel gedenkwaardig, zo’n huwelijksplechtigheid ! Gelukkig hebben ze de foto’s nog…..

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)