Het wordt steeds veiliger hier in huis. Je kunt natuurlijk wel nog steeds van de trap duvelen als je niet uitkijkt, vandaar dat ik heel blij ben met de aanwezige leuningen, maar ik bedoel een andere veiligheid. Bescherming eigenlijk.

Sinds gisteren is kloris ook gevaccineerd. Dat zijn er al twee. Eerst was het in huize P veiligheidshalve en nu zo’n beetje veiligheidsheel. Zoon is jaloers, hij wil ook, maar is nog te jong. Soms heeft oud zijn ook voordelen. Dat alles voor een prikkie!

En de zon schijnt! De vogels zijn heel actief en badderen zelfs al in het volgens ons hartstikke koude water! De lente komt er wel aan. Je gaat plannen maken voor de tuin. Opruimen (en ik moet zo verschrikkelijk nodig de ramen aan de binnenkant doen! De zon is wat dat betreft zeer onthullend wat de noodzaak daarvan betreft.) Gelukkig is het nog redelijk vroeg donker tegen de avond en ben ik de enige die zich er aan stoort. ’t Komt dus goed.

Bovendien zegt kloris: “Ach, zolang ik de overkant maar kan zien…..”

‘k Ben een gevaccineerde vrouw. En ik moet zeggen, dat het goed georganiseerd was geregeld. Veel mensen die daar voor zorgden. Verkeersregelaars, die vroegen of het slachtoffer goed ter been was, want dat had met de parkeerplaats te maken: wat verder weg als je niet vlak voor de deur van de sporthal gedropt hoefde te worden, vriendelijke dames, die je vroegen of je ergens last van had, je geboortedatum, bloedverdunners had als medicijn, want dan ging de prik niet door en als het allemaal klopte: aardige prikdames. Ervaren als ik was vanwege de jaarlijkse griepprik was e.e.a. zo gebeurd.Ik kreeg een bewijs mee, dat ik gevaccineerd ben, dat ik kan laten zien als dat ergens nodig is.

Nou, en toen moesten we (onze zoon was vanwege de sneeuw even mee als steunpilaar) een kwartier in de wacht om te zien of ik niet gek ging doen na de spuit. Dat was niet zo, ik doe nooit gek, ook niet na een prik of het moet een wesp zijn, maar die heb ik al een aantal jaren niet gezien in onze tuin. En toen gingen we meteen maar even boodschappen doen, we waren nu toch in de buurt.

Er was nog wel iets raars toen ik de afspraak met de GGD-mevrouw maakte. “Voor u is de dichtstbijzijnde locatie in Zutphen. Vervelend, maar dat is niet anders.” zei ze En toen wás ik me toch bijdehand, zeg! Ik zei: “Er is een locatie op loopafstand in het Mheenpark in Apeldoorn! Vlakbij! ” “O, ja, ik zie het! Die locatie had ik nog niet in mijn lijstje. Ik kijk even voor u. Het kan nog vandaag of anders over twee dagen, woensdagmorgen om 8 uu 55”. Nu was stante pede me een beetje té vlug, want er moest iemand met me mee vanwege de gladdigheid, dus ik sprak af voor de woensdagse vroegte. De tweede prik ook weer op een woensdagmorgen in maart, zelfde tijd zelfde locatie en de sneeuw zal dan toch wel verdwenen zijn.

Dan is het al bijna lente…..!

Als de coronaperiode op een gegeven moment voorbij is, zal er waarschijnlijk wel iemand moeten opstaan als taalzuiveraar. Want een woord als “snottebellenbeleid” wil je toch niet in je taal hebben, zeg !

Wie verzint zoiets? En wordt er smakelijk om gelachen als iemand het lanceert in een serieus bedoelde vergadering ? Persoonlijk vind ik er weinig smakelijks aan. Maar kom, ik moet niet zeuren. Het is best een probleem als de scholen weer open moeten en juffen en meesters zich zorgen maken over verkouden kikkers in hun klas.

Maar die zijn er sinds mensenheugenis elke winter en dan werden zulke kinders alleen bij koorts of hoest een paar dagen thuis gehouden. Doorgaans vonden ze dat helemaal niet erg. Niet in bed, maar lekker warm onder een dekentje op de bank in de huiskamer en ’n beetje verwend worden. Jammer als het weer over was. Ik weet het nog.

Maar nu heet zo’n toestand “in quarantaine”, want je bent een gevaarlijk kind en valt onder het snottebellenbeleid. Als je boft hopelijk wel lekker op de bank met een warm kopje thee, ondanks die andere tijden. Je moeder moet toch thuis werken…..