Dat hebben ouwe mensen vaak. En zo heb ik ook weer wat. Een paar weken geleden had ik een rare linkerarm, die niet deed wat ik wilde. Het ging niet over dus daar moest een dokter naar kijken. Inmiddels was het eigenlijk wel weer aardig hersteld, maar toch moest ik in het ziekenhuis de volgende dag (een zondag nog wel!) een flink aantal onderzoeken krijgen, want het was een tia, zei de dokter.

Dat klonk knap dramatisch, maar had tot gevolg dat ik nu een innige band heb met de trombosedienst. Ben inmiddels aardig wat keren geprikt, omdat ze mijn bloed in de gaten moeten houden om herhaling te voorkomen. Dus ik heb pillen gekregen om mijn bloed te verdunnen. Ook moet ik nog naar de cardioloog voor een onderzoek.

Al heb ik eigenlijk nergens last meer van, houd ik me toch maar netjes aan de voorschriften. Vervelend is het natuurlijk wel, dat gedoe met mijn lijf. Maar ik heb een zelfprikcursus aangevraagd, zodat e.e.a. digitaal kan. Dat scheelt voor mijn zoon veel gerij met z’n ouwe moeder, die het trouwens toch prettig vindt, dat ie overal bij is. Twee horen meer dan een.

Maar ik kan nog lekker lezen, typen en huishouden op mijn manier, de vogeltjes voeren en boodschappen doen met een lege kar achter zoon aan onder het motto ” I follow the leader.” Gaat altijd heel gezellig, hoor. Dus heb ik wat. Te vertellen misschien wel als het interessant is. Geen enkele klacht over de rustgevende gezondheidszorg hier. Dat wil ik wel even kwijt…..

Vanmorgen kreeg ik Covidprik nummer twee. Bij de ontvangstbalie hoorde ik, dat ik even langs een dokter moest, omdat er in mijn medicijngebruik iets veranderd was sinds prik nummer een. Dat werd allemaal genoteerd. Toen gevaccineerd, kwartiertje in de wacht om te kijken of ik normaal bleef doen en toen konden we weer weg. Het is toch keurig geregeld allemaal.

De priklocatie, de sporthal en de locatie waar gestemd kon worden, een kerkgebouw lagen aan dezelfde parkeerplaats waar de auto stond, dus dat deed mijn zoon even als nette burger, die niet per post mocht stemmen. We deden meteen wat boodschapjes en moeder was weer uitgelaten. Ook uitgelaten over het feit, dat ’t allemaal zo lekker snel ging.

Ik ben dus optimaal beschermd tegen het virus, neem ik aan. Dat gun ik uiteraard iedereen. En ook dat een beetje snel s.v.p. Ik wil niet zeuren, maar ik wil mijn familie wel weer es allemaal tegelijk zien en niet één voor één…..

In mijn eenvoudige woordenboek staat dat woord (zonder dat door mij toegevoegde streepje, hoor) omschreven als ‘ eclectische antistructuralistische en negativistische cultuurstroming”. Laat dat maar eens even doordringen in je hersenpan.

Ik ben niet zo van de moeilijke woorden, ik schrijf zoals ik praat, maar volgens mij slaat de betekenis van deze verzameling aardig op het ‘moderne’stemmen via de post, waarbij zoveel mis gaat. Bij ‘eclectisch’ staat ( nog steeds volgens mijn eenvoudige woordenboekje dus): ‘uit verschillende stelsels het beste uitkiezend’.

Kloris en ik hebben beiden heel modern via de post gestemd en volgens ons telt onze stem voor de volle 100 % mee en hebben we de plaatjes in de toegezonden brief keurig gevolgd. We voelden ons een beetje kleuterig, maar het was best duidelijk. Maar als je leest over wat er toch bij veel mensen niet helemaal goed is overgekomen, twijfel je toch.

Wij brachten onze dikke envelop weg en omdat ik bij de buurvrouw was, die e.e.a. ook al had geregeld vroeg ik of ik de hare ook even mee zou nemen. Maar zij had twéé aparte enveloppen, want ze wilde niet dat ‘ze’ zouden kunnen nagaan wat ze gestemd had. Toen ik zei, dat dat niet kon, omdat de stemenvelop niet samen met de tweede envelop in de retourenvelop, geopend zou worden, had dat geen effect. De twee moesten apart van elkaar ingeleverd. Ze was niet te overtuigen. Of haar stem een van de vele verloren stemmen zal zijn, geen idee.

Maar eerst is er structureel misschien iets niet goed gegaan en dan krijg je toch weer iets negatiefs. Maar iedereen doet toch z’n best en stemt . En als ergens 8% verkeerd gaat, is er toch 92% van de poststemmers dat het wel goed deed.

Je weet wel: dat van het glas, dat half vol of half leeg is…..

We kregen van gemeentewege twee dikke enveloppen toegestuurd. Die waren zwaar doordat er ook het metergrote stemformulier in zat. Als eenvoudige briefpostverstuurder had je daar heel wat porto voor neer moeten tellen. Maar we kregen deze service omdat we per post mogen stemmen voor de Tweede Kamerverkiezingen. We zijn 70 plussers. Wat zeg ik, tachtigplussers zelfs.

We hadden een hele tafel nodig om het biljet uit te vouwen, want ik wilde kloris wel even ál de splinters noemen, die meedoen deze keer. D’r zijn nogal wat nieuwelingen en afscheidingen. Soms hadden we er nog nooit van gehoord, maar dat was gewoon onkunde.

We hadden er een duidelijke gebruiksaanwijzing bij gekregen, want met al die bejaarden weet je het maar nooit, hè? Al die verschillende enveloppen en je moet je handtekening zetten. Hoefde bij het stembureau nooit. Nou ja, het is deze oudjes gelukt. We hebben onze stem uitgebracht.

En nou kun je de envelop gewoon in de brievenbus kieperen, maar wij willen de onze liever bij een inleverpunt kwijt. Daar zijn er drie van. Het stadhuis, de gemeentewerf Noord en de gemeentewerf Zuid. Bij de twee laatste staat (drive through). Als je niet weet wat dat betekent gooi je ‘m maar op z’n Hollands in de brievenbus. De gemeentewerf Zuid is op de Aruba, vlak bij de stort. Voor ons is de Sleutelbloemstraat in Noord het dichtstbij.

We missen dus ons wandelingetje naar de “stemschool”, waar elke keer dezelfde mensen zitten, die ons nog kennen van de vorige keren en het geen bezwaar vinden dat we samen in hetzelfde stemhokje kruipen. Ach, hebben we dit keer ons stemgedrag eens aangepast aan de omstandigheden. Dat het sowieso doorgaat allemaal is eigenlijk wel mooi.

Ik zag Mark Rutte bij “De Vooravond”. En ook foto’s en filmpjes geprojecteerd van jaren terug waar hij op en in staat. Je veroudert wel, hoor, in de politiek. (Ook zonder politiek, maar wij worden niet zo vaak vereeuwigd gelukkig.) Hij vertelde, nadat ie behoorlijk pittig bevraagd was door de presentatoren, dat hij, als het allemaal niet zou verlopen zoals ie gedacht had als partijleider/premier, een niet makkelijke combinatie met al die persmomenten er ook nog es bij, graag het onderwijs in zou gaan.

Gevraagd naar zijn favoriete boek gaf hij een lesje geschiedenis weg over ’n boek over Lyndon B.Johnson, waaruit, wat mij betreft, bleek wat een geweldige docent hij is, want hij geeft al parttime les, en zou zijn. Er werd echt geluisterd! Geschiedenis is zijn passie, dat hij ging studeren in plaats van pianist te worden. Waar hij naar hij zei geen talent genoeg voor had. Maar nu eerst de verkiezingen maar eens.

Al die podiums waar die partijleiders zitten, tja, daar komen de kleintjes niet aan toe. Mevrouw Ploumen schaft wat mooie jurken aan en die zie je dus ook nogal eens. Ik wens haar succes, maar voor het eerst ben ik afgedwaald met excuus aan mijn ouders. Voor alles is een tijd…..om keuzes te maken bijvoorbeeld! Te stemmen dus…..