Que sera, sera…….

‘k Las, dat Doris Day van filmjournalisten een prijs had gekregen voor haar hele oeuvre, zoals dat heet. Bovendien is een nieuw album van haar binnengekomen in de Engelse top tien! Toen ik op de MMS zat, de middelbare meisjesschool, die niet meer bestaat trouwens, was Doris Day ons idool. We hadden schriften vol met haar songteksten, we zagen álle films die ze maakte en we lieten bij de kapper ons haar knippen in het model zoals zij het had. Als ik nu foto’s van haar zie van vroeger, dan was het allemaal wel erg zoet, lief en braaf. Veel roze, zal ik maar zeggen. Maar ze was leuk en haar liedjes ook. Kon geen enkele ouder bezwaar tegen hebben. En ze speelde in die films natuurlijk ook wel met verhipt knappe jongens. Zo had je ze niet bij jou om de hoek.

Nu dan dat nieuwe album. Weet je dat ik het eigenlijk gek vind dat zoiets een album heet? Uit mijn fotoalbum komt nooit muziek. Dat is dan ook gewoon een boek. Enfin, er is dus een nieuwe cd uitgekomen van Doris Day, die inmiddels 87 is. En dan ook nog in een top 10 terecht komen is niet onaardig, natuurlijk! Er wonen vast heel veel grijze meisjes in Engeland.

Ik ben trouwens geen foto’s tegengekomen, waarop ze als ’n oud vrouwtje te zien is. Dat spijt me trouwens niks. Zo blijft een stralende, romantische en nostalgische herinnering in stand. Dat zouden ze met meer artiesten moeten doen eigenlijk. Voor alles is een tijd……..