Een paar dagen geleden las ik in onze krant een artikel waarin ouders werd aangeraden hun kinderen in de vakantie “bij te spijkeren”. Nou, ik wilde wel eens weten wat daarmee werd bedoeld. Het bleek, dat het bedoeling was dat voorkomen werd, dat ze na de vakantie te veel achterop geraakt zouden zijn met de lesstof. Dat zou teveel bijspijker-werk opleveren voor de meesters en juffen. Het zou wel zes weken kunnen duren voordat de kinderen weer op het niveau terug waren van vóór de vakantie.

Raar, hè? Bij ons was vakantie vroeger gewoon vakantie. Maar wij hadden ook genoeg ruimte in ons hoofd om vast te houden wat we eenmaal geleerd hadden. Ik denk, dat de kinderen van nu zoveel aan en in hun hoofd hebben, dat alles dat je niet direct nodig hebt op een laag pitje komt. Games, films, You Tube en vlogs vullen de hersenpannetjes. Ik kan het helemaal verkeerd hebben, hoor, maar dat denk ik maar zo.

Ik herinner me nog wel, dat onze oudste dochter, liggend op haar buik in de tent, sommetjes aan het maken was. Ze was rekenkundig wat achterop en had wat tentwerk meegekregen van school. Ze vond dat geen bezwaar en wij ook niet. Maar na een half uurtje klapten we het schrift dicht, stopten het in de opbergzak van de tent en dat was het wel. Hoe het na de vakantie met het niveau stond kan ik me totaal niet herinneren Misschien dat zij het nog weet, maar het is helemaal goed gekomen! Haar opleiding is prima verlopen en ze weet precies wat er op haar rekening staat en hoe ze d’r aan komt, ha, ha…..!

Ja, zoiets moet ik even precies uit het woordenboek halen, hoor! Maar het is op z’n Frans gewoon een verkeersovertreding. Die is namelijk door ons gepleegd toen we de snelweg afkwamen waar je 130 mag en bij Calais ineens 90 de maximum snelheid werd. Op een zeer korte afstand tussen die verkeersborden. We remden dus al af, maar reden toch nog 101 km per uur. Te hard inderdaad, maar het is zo vlak voor Le Shuttle vast een goeie binnenloper voor die Fransen! Nou ja, te hard is te hard dus die 45 euro infraction au code de la route tellen we maar op bij de vakantie. We hadden ‘m binnen, één dag nadat we weer terug waren. Sneller dan bij de Belgen, van wie wel eens een boete kregen voor 1 (!) km te hard op een Belgische snelweg. Dat was na vier maanden. We hebben die trouwens nooit hoeven te betalen. Niks meer van gehoord.

Maar Kloris, op wiens naam de auto staat ( met zijn zoon als hoofdbestuurder, dat dan wel!) is vast een van de weinige blinden met een bekeuring voor te hard rijden! Een Franse nog wel…..!

Dat ben ik anders nooit, hoor! Mijn temperatuur is doorgaans bijzonder gelijkmatig, maar ik moet me nu maar een beetje rustig houden en veel water drinken. Douchen frist meestal lekker op, maar nu word ik er alleen maar warmer van. Want je moet ook weer kleren aan, hè! ik zal het niemand aandoen om er halfnaakt bij te gaan lopen. Dus rustig aan.

In Cornwall, waar we de laatste weken waren, was het ook warm, maar minder en anders dan hier. Net als hier hadden ze er geel gras en er waren veel minder bloemetjes in het wild dan anders. Droog, droog, droog. Maar we hadden weer een heerlijke vakantie. Hoewel we er nu al zo vaak zijn geweest, zijn we toch op plekken geweest waar we niet eerder waren. De schoolkinderen waren nog niet vrij en als ik ze zag lopen in hun uniformpjes, had ik wel medelijden met ze. Maar er werden ook wel sportdingetjes met ze gedaan en dat was wel leuk om te zien.

De rit terug naar huis deden we weer via Le Shuttle en daar was het zeer druk, lange wachttijden, ondanks dat we ’s avonds laat geboekt hadden. Een heel erg lange trein, die zo vol was dat wij in de vrachtwagensector terecht kwamen. Die is heel hoog van plafond natuurlijk, want er zijn soms joekels bij, hoor! We moesten over het perron helemaal langs de trein rijden om in de laatste wagon te rijden. We dachten er aan de andere kant dan lekker ook als eersten uit te mogen, maar dat viel tegen. Maar we waren in Frankrijk en weer rechtsrijdend. Om 5 uur ’s nachts thuis.

Onze onvolprezen chauffeur-zoon laadt dan ook altijd meteen de auto uit. En dat na zo’n rit. Bikkeltje, hoor! We zetten de koelkast aan, drinken wat en gaan slapen. De vakantierommel is voor later. En dan is je eigen bed toch wel weer heel fijn. Alle sporen van de misdaad zijn inmiddels weer opgeruimd. Zoon is z’n schoenen vergeten in Engeland. Roger onze huisbaas, wilde ze opsturen, maar hij moet maar op zoek naar een nooddruftige Engelsman met dezelfde maat, heeft Niels terug gemaild! Ikzelf blijk een teaspoon achterover te hebben gedrukt! Hoeven zij niet terug. Hopelijk krijgen we geen problemen met deze handelsovereenkomst!

Ik ga mijn warme zolderkamertje weer verlaten vanwege de warmbloedigheid. Tot later…..!

Gisteren reed er een blauw busje door de straat waar met grote letters SOKKEN.NL op stond. Nou, dan is duidelijk waar zo’n zaak in handelt: sokken dus. Ik vraag me dan altijd af: kan zoiets nou uit? Ja, je zult ze uit kunnen doen, maar ik bedoel ‘alleen maar sokken’ als nering en verder niks? Met onderbroekenfirma’s heb ik dat ook, niks anders dan onderbroeken. Van heel veel bedrijven vind ik dat ze wel erg véél artikelen in hun assortiment hebben. Je ziet door de bomen het bos niet meer. Dan is dit natuurlijk wel lekker simpel. Maat en kleur en mérk waarschijnlijk. Ik zag bijvoorbeeld op de website dat ze ook Tommy Hilfiger-sokken hadden

Maar om op gewone sokken terug te komen. Ik kocht laatst per ongeluk witte sokken, die toen ik ermee thuis kwam, helemaal geen sokken bleken te zijn. Ze kwamen net over mijn hiel en hielden toen op. En dat bleek zo te horen. Ze waren niet duur dus ik heb er verder niks mee gedaan, ze niet teruggebracht of zo. Ik vond het ook te stom om te moeten uitleggen dat ik niet wist wat voor ‘sokken’ het waren. Sokken zijn bij mij sokken waar je wat aan hebt omdat je ze gewoon aan kunt trekken. Met de nadruk op dat laatste. Deze schijn je in sportschoenen te moeten dragen.

Ik ben alleen maar sportief in mijn hoofd en daar hoef je niet van die rare sokken bij aan. Ik ben dus een ouwe sok…..

Nu we er met z’n allen warmpjes bij zitten, wilde ik het eens even hebben over de mussen. Vorige week, toen het dus nog niet zo warm was, viel er tóch een van het dak. Een jonkie, wel al goed in de veren, dat waarschijnlijk uit het nest was gevallen. Onze daken zijn nog jaren-zeventig- vogelnestvriendelijk, dus dan kan zoiets gebeuren. Ik heb hem mensvriendelijk ter aarde besteld, want de val werd hem of haar wel fataal. Jammer, maar zo is het leven. Er was van de week ook nog een musje de kamer binnengevlogen. Die heb ik kunnen vangen en vrij kunnen laten. Zo is het leven dan ook wel weer.

Wij hebben een ligusterheg van zo’n 6 meter lang, 2 meter hoog en ’n kleine meter breed. Daar hebben we, wonend op een hoek, veel plezier van. Hij houdt zicht, geluid en stof tegen. Bovendien hebben we laatst eens geteld hoeveel mussen er in wonen en dat aantal loopt aardig in de dertig. We vinden ze leuk, al die mussen. We hebben geen kat die ze kan belagen. Er loopt wel es een rood-witte kat over de schuur ’s avonds, dat zien we dan doordat de bewegingslamp aangaat, maar die verjagen we door angstaanjagend gesis of, nu de waterslang voorhanden ligt, door nattigheid. Onze vogeltjes moeten rustig kunnen slapen, ook al moet de natuur z’n loop hebben. Maar dan niet in onze heg.

We lazen in een ‘mussenforum’ dat iemand de vraag stelde hoe hij mussen kon verjagen uit zijn tuin. Ze zaten aan zijn planten en ze hadden ook zijn opblaaszwembad lek gepikt. Iemand vroeg of de mus die dat gelukt was niet toevallig ’n kruising was van de mus met een steenarend! Wat de tuinplanten betrof vroeg de man naar planten die slecht waren voor de mussen, maar niet voor zijn ‘kids’ en zijn hond.

De adviezen waren: hélemaal betegelen, die tuin, de kat van je buren lenen en door je tuin laten banjeren, roofvogels gaan houden, regelmatig knallen laten horen in je tuin (overleg met buren is aan te bevelen) of een joekel van een vogelverschrikker plaatsen. Ouderwets advies, dat laatste, maar daar kan ie eventueel kostenbesparend zelf een outfit voor aanschaffen. Een gratis advies van mij.

De vogelbescherming geeft de raad je tuin een beetje “slordig” te houden voor vogels. Nou, dan komen ze hier wel aan hun trekken. Design is hier niet te ontdekken en behalve geraniums, die hier elk jaar aanwezig zijn, ziet onze tuin er ieder jaar weer een beetje anders uit, maar altijd wel gezellig. Ook voor de mussen, die hier geboren en getogen zijn. Want dat las ik ook, dat mussen wel in de buurt blijven. Honkvast zogezegd. Leuk, toch? We hebben andere vogeltjes ook op bezoek. Merels, duiven, koolmezen,Vlaamse gaaien, krengerige eksters. Leuk, hoor. Maar de mussen zijn ver in de meerderheid en behalve die ene dan: ze vallen nooit van het dak. Ook niet als het zo warm is. We zorgen voor veel water trouwens in niet lek te pikken vogelbaden…..

En wéér lukt ’t Kloris! Prachtig weer op z’n verjaardag! Ik gun het hem van harte, want hij is zeer vrijgevig als het om mooi weer gaat. Dan heeft iedereen in zijn omgeving dat. Mooi toch? We maken er een gezellige dag van!

Onze kleinzoon moet echt niet denken dat ie de enige is! Onze overkant: aan één huis zelfs drié vlaggen!

‘k Heb altijd diep respect voor mensen die door het bos lopen en dan zeggen:”Oh, hoor, een boomklever!” Of zoiets. Die herkennen de geluiden die vogels maken. Dat vind ik onwijs knap en dat vereist Baardmannetjes-studie. Mijn auditieve kennis van vogelgeluiden gaat niet verder dan onze mussen, de buurtmerels, de eksters en verder de vogels die iedereen wel weet te benoemen: een uil, een kraai, een koekoek (da’s een makkie….), een eend, overtrekkende ganzen, en de nogal plaatsgebonden parkieten en kanaries, die als ze vrij rondvliegen ontsnapt zijn uit de gevangenis.

En natuurlijk de duif, die ons elke ochtend vroeg wakker koert. De duif is er in nogal wat soorten. We hoorden een leuk ezelsbruggetje om er een paar uit elkaar te houden. Een tortelduif koert drie tonen : “I love you, I love you”, dat hoort natuurlijk zo als je een torteltje bent, terwijl een houtduif vijf tonen koert: “mijn opoe is dood, mijn opoe is dood”. Dat vertelde iemand die er dus meer verstand van heeft en vaker in een bos komt dan wij. Onze duif vertelt ons elke morgen dat ie nog van ons houdt, dat is toch ook mooi…..?

*P.S.-Onze oudste kleinzoon is vandaag geslaagd voor z’n Havo 5-examen! We zijn trots en blij! “Roekoe, roekoe….!” *

Zowel wij, als onze nazaten qua toekomst, hebben weinig te maken met erfenissen. Zulke families bestaan er nou eenmaal. We zijn goed verzekerd dus wellicht valt het mee, kinderen! Maar toch! Een erfenis, we hebben er een! Vrienden van ons schaften voor hun mooie tuin een roestvrijstalen waterkunstwerk aan. Ze hadden altijd al watergeklater in de tuin, dat heel gezellig klonk als je bij ze buiten zat, maar het beeldje, dat ’t veroorzaakte paste qua stijl niet meer zo. Ze wilden het kwijt en als dat niet zou lukken werd het: de kringloop of stort.

Ik vond het zó’n schattig beeldje, altijd al, dat het probleem hoe het moest verdwijnen in één klap was opgelost toen we bij ze waren. Omdat de hovenier (wij hebben een tuinman), die het nieuwe spul kwam aansluiten, de volgende dag al zou komen, hadden we onze erfenis al heel snel! Onze zoon, die veel van computers weet, maar dus ook verstand blijkt te hebben van waterende beeldjes, maakte het vrijwel meteen in orde, sloot het ook aan op onze home-automation, zodat we alleen maar tegen Google hoeven te zeggen “fountain on of fountain off” en nu watert het bij ons. En dan niet zodanig, dat je er een sterke blaas voor moet hebben om er naast te kunnen zitten, maar heel liefelijk. Ik ben er heel blij mee en onze vrienden vinden het heel leuk dat het goed terecht gekomen is, want onze stijl is het helemaal…..

Als het waait, valt er wel es iets om. Ook een boom, daar zijn er veel van hier, komt dan soms ongelukkig terecht. Dwars over de weg tussen Beekbergen en Loenen bijvoorbeeld. En dan kan het verkeer er niet meer langs. Laat er nou tussen al die opgehouden auto’s een vrachtwagen staan van een kraanbedrijf! Die had er een kraan aan zitten, de chauffeurs zetten even de weg af, grepen de boom in z’n kladden en legden ‘m aan de kant.

Oplossend vermogen heet dat. Is geen hulpdienst voor opgeroepen, want dat was niet nodig. Snel geregeld, iedereen kon weer door. Fotootje in de krant, dat wel. Maar was het nou niet aardig geweest als ze éven de naam van dat kraanbedrijf hadden genoemd? Een bedrijf met snelle adequate werknemers, die de gemeente en vele anderen veel geld hebben bespaard? En het bedrijf reclamegeld wellicht. Of zouden ze die boom zelf…..? Nee, Els, dat is flauw en wel érg achterdochtig…..Scháám je!