Heb je dat gelezen? Dat er bij Hoenderloo, waar de voetballers van het Nederlands elftal een weekje logeren en trainen in alle rust, zoals dat heet, een groepje vrouwen stond gisteren, gewapend met anti-voetbal-spandoeken? Ze waren een uur te laat en de voetballers waren al binnen dus die hebben die leuzen niet eens gezien, maar wat een sneue actie is dat, zeg!

Hoor eens, ik vind het land ook een beetje teveel oranje worden, maar aan de andere kant vind ik het ook wel wat hebben, dat gekke gedoe van al die mensen, die op een ander moment niet in beweging te krijgen zijn. Een beter doel waardig eigenlijk. Alleen dat er zoveel geld verdiend moet worden aan al die frutsels en fratsen, die beslist niet allemaal even geestig zijn! Dat had ook wel naar een beter doel gemogen. Die zijn er genoeg.

Maar om op die vrouwen terug te komen, die zo’n anti-voetbal actie voeren: het gaat me te ver om net als Fortuyn te roepen: ” Mens, ga koken!”, maar die paar weken, dat zoiets duurt, dat is toch niet zo erg? Zelfs als je niks met voetbal hebt. De Huishoudbeurs en de Libelle-zomerweek gaan toch ook gewoon voorbij!

Ik verheug me wel op de komende weken! Dat de jonkies gisteren wonnen van Italie was al een leuk voorproefje. En ik ben een fan van Foppe de Haan, dat scheelt ook. Ik ben benieuwd hoever iedereen komt. Jong Oranje èn het ” grote” Oranje. De nabeschouwingen mogen ze van mij houden, dan ga ik wel koken……

Vanmiddag pasten we even op onze kleinzoons, omdat onze dochter even met de familieparkiet naar de dierenarts wilde. Hij had een rare bobbel onder aan zijn buik, zat al ’n poosje met een opgezet rommelig verenpak op z’n stokje en maakte zo nu en dan vreemde geluiden.

Omdat ze vermoedde, dat de uitslag van het onderzoek wel eens niet zo gunstig zou kunnen zijn, vond onze Karin ’t handiger om de jongens even niet mee te nemen. Ze had gelijk. De dokter kon niks meer voor Karel doen. Hoewel volgens het boekje een parkiet wel 15 jaar kan worden vond de dierenarts, dat Kareltje met z’n zeven jaar een keurige leeftijd had bereikt.

Voordat ze naar huis kwam belde onze dochter om de euthanasie even te melden. Ik vertelde de jongens, dat Kareltje erg ziek was en veel pijn had en dat dat toch wel erg zielig was. De boodschap dat het beestje inmiddels dood was liet ik aan Karin over! Zij kent haar jongens beter en weet hoe ze dat het best kan overbrengen.

Nou, dat ging dus gewoon: “Jongens, Kareltje is dood”. Ze had ‘m ook weer meegenomen naar huis en er werd een begrafenis gepland als Papa thuis zou zijn. Ze had de hele kooi meegenomen naar de dierenarts en het vogeltje lag daar dus erg dood in te wezen. Er werd uitgebreid lijkgeschouwd door de jongens, vastgesteld, dat hij niet meer met z’n speeltjes kon spelen, er werd een tekening gemaakt voor in het begrafenisdoosje en men ging over tot de orde van de dag.

Kinderen zijn best zakelijk in zulke dingen. Wel volgens de regels, hoor, alles moet wel netjes gebeuren, begrafenis en zo, bloemetje erbij, maar dan is het ook klaar. Denk ik. Want je weet het natuurlijk nooit of er vannacht niet toch eentje wakker wordt. Het zijn denkertjes, hoor!

Er is bij ons ook zo het een en ander aan huisdieren overleden in de loop van de kinderjaren. Kanaries, hamsters, konijnen, muizen, cavia’s,poezen en een hond. Er was best wel verdriet als er een ging hemelen, maar er zijn ook erg leuke herinneringen aan al die beesten. Kinderen moeten opgroeien met huisdieren als het even kan. Die zijn nou eenmaal van kortere levensduur en zo kunnen kinderen veel leren over leven en dood en dat dat bij elkaar hoort. Een mug of een vlieg dood meppen is toch iets anders…..

Werken bij een Duits bedrijf in Nederland is dus niet leuk. Als je de werknemers van Lidl en laatstelijk ook die van Aldi moet geloven. Ze mogen niet met de pers praten, een voorwaarde die is opgenomen in hun arbeidscontract, op straffe van zeer hoge boetes. We lazen vanmorgen in de krant een stuk, waarin filiaalchefs ” under cover” toch hun verhaal doen over de treitercultuur binnen het concern. Oudere werknemers, die jaren geholpen hebben het bedrijf groot te maken hier, worden weggepest, zeggen ze, omdat ze te duur zijn. Het CNV noemt met name Lidl een ” geheimzinnig” bedrijf.

Je eerste reactie bij zo’n bericht is vanzelfsprekend: ” Dan ga je toch weg? Bij zo’n zaak wil je toch niet blijven?”. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, vooral als je wat ouder bent. Er is in een naburig winkelcentrum hier vorige maand een nieuwe Lidl geopend. Een joekel van een winkel, ziet er geweldig uit, geen gestapelde dozen, waar je zelf de boel uit moet zien te trekken, keurig gejast personeel, dat het best gezellig lijkt te hebben met elkaar. Het enige dat Duits aandoet is de strenge sommering ” Ga terug naar de kassa!!” als je probeert via de ingang het pand te verlaten, al dan niet per ongeluk vanwege de nieuwigheid.

En veel oudere dames achter de kassa. Die zijn waarschijnlijk wèl goedkoop. Net als de spullen die ze hebben, daar kun je niet omheen. Dus eigenlijk zijn wij als consument de schuld van al de ellende, die het personeel van Lidl heeft. Wij willen goedkoop en dat moet ergens vandaan komen. Lange rijen bij de kassa vanwege te weinig caissières, zodat de chef zelf achter de kassa moet en geen tijd heeft voor de administratie, waarvoor hij dan op z’n donder krijgt van het hoofdkantoor en als incompetent wordt ontslagen. Zo schijnt het te gaan. Je zou die Duitsers eigenlijk moeten treiteren en er niet meer moeten kopen, als ze hun personeel zo koeioneren. Meteen als tactiek voor het WK voetbal, ondermijnen die handel!

Over ondermijnen gesproken: we hadden gisteren een blaadje in de bus van een ” Polish Job Service”, waarin ze Poolse bouwvakkers aanbieden voor €12,50 per uur.” Nu helemaal legaal!” stond er boven. Dat was het eerst dus kennelijk helemaal niet. Maar dat wordt, als we niet uitkijken, een hele klap voor de bouw-en kluswereld hier, zeg! Er stond een lijstje bij wat ze allemaal doen: dakbedekken, loodgieten, onderhoud, verbouwen, stukadoren, tegelen, schilderen binnen en buiten, behangen, parketleggen, laminaat ook nog. Als daar veel knieperige Hollanders op in gaan, krijgen we een Poolse invasie. We hadden de aspergestekers al en nu wordt het helemaal wat! Ik ben niet echt op de centen, hoor, maar wat is ” kopje koffie?” in het Pools…..?

Mijn hele familie verklaarde me voor gek toen ik vertelde wat ik van plan was met de kale muur van ons hoekhuis, die aan de straatkant ligt. Waar wij zelf dus geen zicht op hebben, maar iedereen die langsrijdt of-loopt wél. Ik wilde daar bloembakken met geraniums aanhangen. En omdat het een muur ter lengte van ons hele huis is, meteen maar een stuk of zes. Dat doet een weekje Zwitserland dus met je.

Ze riepen, dat het een vandalismegevoelige actie zou zijn en dat ik ze daarom hoog zou moeten hangen en dat ik er dan niet bij zou kunnen om water te geven. Ik heb één voor één de bezwaren ontzenuwd. Je moet een beetje vertrouwen in de mensheid hebben en mocht het toch misgaan op dat punt, dan zij het zo, voor die paar tientjes weten we dat dan ook weer. Voor het watergeven neem ik wel een trapje en bovendien zijn geraniums van gewapend beton en zo’n feit is ook nooit weg.

We zijn voortvarend aan de slag gegaan. Eerst de geraniums gehaald, de bakken hadden we al, hydrokorrels voor onderin en verse potgrond. Toen heb ik de bakken beplant met Oostenrijkse hangers met ook wat “staanders” ertussen. Het werd een vrolijk geheel, ik kan niet anders zeggen.

Daarna ben ik met de buren gaan overleggen hoe ik ze zou ophangen: op ’n rijtje, verspringend, schuin aflopend. Ze vonden het bloemetjesgebeuren zo’n goed idee, dat de buurman meteen zijn boormachine ging pakken om de 12 benodigde gaten voor me te boren.

En nu hangen ze d’r dus, mijn bloembakken en het staat erg leuk.Geen kale muur meer en wij zien er eigenlijk alleen wat van als we de deur uitgaan en als we weer thuiskomen, maar dat hindert niet. Het idee was aardig. Andere mensen vinden dat ook. We hebben al leuke reacties gehad. Iemand had het al over “pïmpen”. Ik weet sinds kort wat dat is……

Deze oma had vandaag al haar kinderen en kindskinderen om zich heen en dat was erg gezellig op deze moederlijke dag. Toen ik, heel moederlijk, de catering stond klaar te maken hoorde ik de kleinzonen met elkaar overleggen over hun spel.

Ze gebruikten daarbij een grammatica, die je wel vaker hoort bij kinderen. Een soort voltooid verleden tegenwoordige tijd of zo. Ze zeiden: “Dan was ik de post en dan moest jij de deur open doen” en “Nee-hee!! Jij kon er toch niet door! Moest ik toch eerst het hekje opendoen!”, waarna er met de grote kussens werd gesleept om het decor te veranderen. Er zat dus nog een toekomende tijd in ook, want het moest allemaal nog gespeeld worden.

Kinderen zijn toch ook vaak logischer in hun taalgebruik dan de regels aangeven. Daar hadden we het vanmiddag nog over. “Achtig” is toch veel vanzelfsprekender dan tachtig? Prachtig om naar ze luisteren terwijl je bezig bent. En ze verbeteren kan altijd nog. Wij hebben vroeger expres onze oudste lekker lang “wassediene” en “gelozie” laten zeggen in plaats van “wasmachine” en “horloge”, terwijl ze al vroeg goed kon praten ( nog steeds trouwens!) uitsluitend en alleen voor ons eigen plezier……..!

We zagen bij het boodschappen doen vanmiddag een leuk sketchje voor 1 dame, 1 heer en 1 kind van een leeftijd, waarop nog geen inbreng in de conversatie verwacht mag worden. Een en ander speelde zich af voor de ingang van het Kruidvat.

De vrouw hield haar pas in en riep: “Hallo! Móédérdág!”. Ze trok daarbij het gezicht van een kind, dat een ijsje wil. Een gróót ijsje liefst. De man draaide zich half om, (híj liep namelijk achter de wandelwagen en niet het mens naar wie morgen die dag is genoemd) en hij brulde: “Koop maar wat je wilt!”.

Aan de leeftijd van het kind te zien was het haar eerste moederdag. Dat is voor zo’n man ook effe wennen natuurlijk. Maar wij moesten zo lachen, dat ik vergeten ben om te kijken of ze ook daadwerkelijk de winkel in ging om zichzelf dan maar te verwennen.

Eigenlijk is het toch ook een rare instelling, zo’n moederdag. Alleen commercieel interessant, want wat heb ik ’n pák reclamefolders weggegooid,zeg, deze week! Het gaat goed met de economie. Maar met de moeders ook, want ze krijgen niet uitsluitend meer een nieuwe strijkbout voor hun moederdag. Als ze de vorige hebben laten stuiteren, ja, dan is moederdag een mooie aanleiding en hebben ze het aan zichzelf te wijten natuurlijk.

Die prille moeder van vanmiddag moest dus even zelf zorgen dat ze wat kreeg, want pa zag het niet zo zitten. En ’n strijkbout zal het niet geworden zijn, die hebben ze niet bij het Kruidvat. Hoewel…..ik heb wel eens raardere artikelen gezien daar en we hebben er vanmiddag nog een cd’tje met de celloconcerten van Boccherini gekocht. Voor vader, ja……

Een afwijking is het wel natuurlijk, maar ik kan het niet helpen. Ik lees, waar ik ze tegenkom, toch altijd even de horoscoopvoorspellingen. Niet alleen voor mezelf, maar voor mijn hele familie. Je wilt toch weten wat ze bij de sterren en planeten met je van plan zijn, waarschijnlijk, misschien, wel of niet, je kunt niet weten of zo. Als je verder geen geloof hecht aan iets, behalve aan de chemie die er elk jaar maar weer voor zorgt dat de seizoenen wisselen en er van alles tevoorschijn komt en ook weer verdwijnt, is het toch een mooi vluchtheuveltje, zo’n horoscoop.

In de krant staat er dagelijks een. De mijne van vandaag vermeldt o.a.:” De dag loopt een deuk op als u ruzie maakt met uw geliefde. Gebeurt dat de laatste tijd steeds vaker, dan zit u elkaar te veel op de lip”. Nou, daar kun je het mee doen als gepensioneerd stel. Als er lui zijn, die elkaar op de lip zitten zijn wij het wel! Maar dat vinden we nog steeds leuk, dat is het rare. Nou is mijn Kreeft vandaag de hele dag de deur uit om muziek te maken en mag ik hopen dat ie deze datum nog thuiskomt, dus er kan qua deuk weinig gebeuren.

Bovendien staat er in zijn horoscoop: ” Goede vrienden zullen u inspireren. Enthousiasme van anderen kan u ertoe brengen met iets nieuws te experimenteren. In het algemeen gesproken kan het een avontuurlijke dag worden. Probeer obstakels liever te omzeilen dan ze op te zoeken”.

Had die man van mij even gelijk om vandaag buitenshuis te gaan, zeg! En zolang ” iets” niet ” iemand” wordt heeft dit ” obstakel” er geen enkel bezwaar tegen. Of misschien gaat ie als nieuwigheid wel harp spelen in plaats van klarinet, ook leuk……

Een gezellig weekje in Zwitserland met maar een enkel dagje wat nattigheid en verder hetzelfde weer als jullie, hoewel het hier wel wat warmer was, geloof ik. Dat neemt niet weg, dat we in die eerste dagen hartstikke verbrand zijn, want het gaat daar toch net iets harder kennelijk. Bovenop zo’n berg zit je dichter bij de zon natuurlijk.

En omdat we, naast ons muzikale gedoe, nog een paar keer een tocht gelopen hebben, waarbij we zeker bij de eerste, nog moeite genoeg hadden met stijgen en dalen om ook nog eens een keertje te denken aan dingen zoals smeersel factor zoveel ( tja, we skien ook nooit!), was het dus al snel te laat. Krééften waren we. Nou klopt dat bij mijn man wel aardig, want die is er een, maar van ” zo rood als een boogschutter” heb ik nog nooit gehoord. Terwijl dat wel zo was. Nu hangen de vellen er nog een beetje bij, maar het ziet er al zo gezond uit, dat het een kwestie van onderhoud wordt.

Waar ik me enorm over verbaasd heb was mijn tuintje! Nog pril toen ik wegging vorige week en nu is alles uitgelopen en in bloei en dat in een enkele week, dus ook mijn tuin vergt onderhoud. Ik denk ook, dat ik dit de mooiste tijd van het jaar vind. Ieder jaargetijde heeft wel wat, maar de lente, de voorzomer kun je het nu beter noemen, dat uitbarsten van al dat groen en al die bloesem, dat is echt geweldig.

Hier én in Zwitserland, waar de lucht ook nog eens zo zuiver is. Diezelfde lucht, waar ik bij al die steile paadjes zo’n gebrek aan had met mijn ongetrainde lijf. En ik maar denken, dat ik door al dat gesjouw flink zou zijn afgevallen, want zo voelde het wel, maar nee, hoor! Geen onsje. Wat moet een mens dán doen, zou je denken. Of zou het de wijn zijn? En het feit, dat je niet zelf hoeft te koken? En het toch wel erg vaak uitrusten van de vermoeienissen? Nee,om af te vallen hoef je niet naar Zwitserland, je kunt hoogstens ergens áf vallen…..