We zagen bij het boodschappen doen vanmiddag een leuk sketchje voor 1 dame, 1 heer en 1 kind van een leeftijd, waarop nog geen inbreng in de conversatie verwacht mag worden. Een en ander speelde zich af voor de ingang van het Kruidvat.
De vrouw hield haar pas in en riep: “Hallo! Móédérdág!”. Ze trok daarbij het gezicht van een kind, dat een ijsje wil. Een gróót ijsje liefst. De man draaide zich half om, (híj liep namelijk achter de wandelwagen en niet het mens naar wie morgen die dag is genoemd) en hij brulde: “Koop maar wat je wilt!”.
Aan de leeftijd van het kind te zien was het haar eerste moederdag. Dat is voor zo’n man ook effe wennen natuurlijk. Maar wij moesten zo lachen, dat ik vergeten ben om te kijken of ze ook daadwerkelijk de winkel in ging om zichzelf dan maar te verwennen.
Eigenlijk is het toch ook een rare instelling, zo’n moederdag. Alleen commercieel interessant, want wat heb ik ’n pák reclamefolders weggegooid,zeg, deze week! Het gaat goed met de economie. Maar met de moeders ook, want ze krijgen niet uitsluitend meer een nieuwe strijkbout voor hun moederdag. Als ze de vorige hebben laten stuiteren, ja, dan is moederdag een mooie aanleiding en hebben ze het aan zichzelf te wijten natuurlijk.
Die prille moeder van vanmiddag moest dus even zelf zorgen dat ze wat kreeg, want pa zag het niet zo zitten. En ’n strijkbout zal het niet geworden zijn, die hebben ze niet bij het Kruidvat. Hoewel…..ik heb wel eens raardere artikelen gezien daar en we hebben er vanmiddag nog een cd’tje met de celloconcerten van Boccherini gekocht. Voor vader, ja……