Dat zelfs de NCRV zich in bedenkelijke programma’s stort had ik toch niet van ze verwacht, zeg! Voor een zwangerschapstest hebben zich honderden, volgens de krant nerveuze, stellen in de Hilversumse studio gemeld om publiekelijk, zo kun je het toch wel noemen met z’n ettelijke honderden tegelijk, te laten vaststellen of het ‘raak’ was of niet. Voor een kwart van de deelnemers was het dat inderdaad en daarvan gaat een aantal zwangeren gedurende 10 maanden gevolgd worden met al hun wel en, tenslotte, wee.

Door Caroline Tensen nog wel, die meldt, dat alle menselijke emoties in het programma zullen zitten. Dat weet ze nu al. Misschien spijt van de deelnemers, dat ze daaraan meedoen, ook wel. Het zal best wel televisie worden waarnaar mensen gaan kijken, maar ik snap er niks van. Hoe zo’n programma überhaupt in iemands hoofd opkomt en nog minder dat je aan zo’n programma wilt meedoen.

Het zal wel een gratis kinderkamer opleveren of zoiets. Hoewel…publieke omroep…die moeten op de centjes letten en dat kinderspul kóst wat, hoor, tegenwoordig! Nee, het zal wel een gratis intieme doopplechtigheid worden, met z’n twintigen tegelijk. Fluitje van ’n cent voor Tensen, die deed al ‘één tegen honderd’.

Over bedenkelijke programma’s gesproken: John de Mol heeft z’n Gouden Kooi verkocht aan Amerika! Milco Aarts reageerde in De Telegraaf: “Prachtig. Snel van de buis halen. Strik eromheen en verschepen voor ze zich bedenken. De Mol vangt een bedrag ‘met vele nullen’. Al waren het alleen maar nullen, dan is het nog een superprestatie voor zo veel rommel. Na zijn geklaag over alle zure kritiek nu dan een welgemeend compliment: John, je bent een tópverkoper!”.

Ik ben het niet zo vaak eens met De Telegraaf, maar nu even van harte. Waarin een klein land groot kan zijn……..

‘k Heb geen werkende scanner dus ik kan het etiketje niet even laten zien, maar ik vraag me af wie bij onze super de stickertjes voor op de vleespakketjes maakt. Ik moet mijn runderlapjes volgens de aanwijzingen “anbraaden, in ruimen boter en afbluizen met lauw water en gaar stoven”.

Ik lees ze nooit, die etiketjes, alleen maar wat ’t kost en hoe zwaar ’t is. Nu pas valt me op, dat er ook een klaarmaakaanwijzing op staat. Had ik dat maar gehad toen ik een beginnend huismoedertje was! Ze boffen toch maar, die starters van tegenwoordig. Er hoeft niks meer mis te gaan.

Nou ja, ik heb het maar gewoon gedaan zoals ik het zo’n beetje van mijn moeder heb afgekeken destijds. Kruidnageltje erbij, laurierblaadje en zo. Dat stond niet op dat stickertje trouwens. Het ruikt hier wel zondags……..

Op 23 januari j.l.schreef ik over het nog zo jeugdig gebleken brein van een zeer oude dame, na haar dood onderzocht door een enthousiaste wetenschapper. Ik zei toen dat ze 111 was, maar dat blijkt 115 te zijn. Ik wist ook helemaal niet over wie het ging toen die onderzoeker op de radio vertelde over zijn bevindingen.

Nu wel. Het was de alom bekende Hennie van Andel uit Hoogeveen, de oudste vrouw van Nederland en zelfs daarbuiten, als ik het goed heb. Mevrouw Van Andel schuwde zelf de publiciteit ook allerminst. Ze was diverse keren te gast bij Ivo Niehe, die haar trouwens vanwege de kijkcijfers elk jaar een bosje bloemen bracht op alweer een verjaardag.

De prof die, na haar dood, haar hersenen heeft onderzocht en zo verrast was over de perfecte staat daarvan, heeft van zijn baas, het Universitair Medisch Centrum in Groningen op z’n duvel gekregen, omdat hij de privacy van mevrouw Van Andel geschonden zou hebben. Hij heeft zich teweer gesteld via een rechtszaak. En hij heeft in het radio-interview, dat wij hoorden, ook met geen woord gerept over de herkomst van zijn onderzoeksmateriaal, alleen over de uitkomst van zijn onderzoek, dat belangrijke informatie gaf in verband met dementie en de ziekte van Alzheimer.

Het UMCG zal wat privacy betreft wel regels hebben, hoor, maar in dit geval, nu iedereen al weet om wie het gaat, weet ik het eigenlijk wel zeker: mevrouw Hennie zou het prachtig vinden, al deze aandacht. Daar hield ze wel van. Wereldberoemd, zelfs in partjes…….

In Houten wordt dezer dagen een beurs gehouden , de ZieZo-beurs met als thema: “Als zien een probleem wordt….”. Voor mijn echtgenoot is zien er al jaren niet meer bij, maar een echt probleem maakt hij daar niet van. Wel is hij altijd zeer benieuwd naar wat men voor het zichtprobleem voor nieuws bedenkt en zeker ten aanzien van de computer.

Hij heeft als ervaringsdeskundige meegemaakt hoe blinden en slechtzienden hun eerste stappen op het vlak van computergebruik zetten. Eerst met betrekking tot verwerking van tekst als was de computer een geavanceerde schrijfmachine. Te surfen op het internet was er toen nog niet vanwege de vele blokkades die de grafisch ingestelde websites opwierpen. En ook nu nog zijn veel websites niet blindvriendelijk, maar is de software voor blinde gebruikers wel zodanig aangepast, dat het de grafische gedeelten van een site omzeilt of negeert. Mijn kloris surft inmiddels net zo makkelijk over het net als ik. Er is dus qua informatieverwerving vrijwel geen belemmering meer als je blind of slechtziend bent, als je maar’n beetje handig bent en een spraakprogramma en/of brailleleesregel hebt.

Omdat hij dus graag wil weten wat er allemaal aan nieuwigheden is, reden wij vandaag naar Houten. Gratis toegankelijk, gratis parkeren, gratis je jas weggehangen, we kregen zelfs nog muntjes voor gratis koffie van een standhouder, wat wil een kippig mens nog meer.

Mijn man ziet dat natuurlijk niet, maar ik wel: de gladde mannen in pakken met stropdas zijn ook doorgedrongen in de gehandicaptenmarkt. Ook uit het buitenland, zodat je je talen nog moet oppoetsen als je iets wilt weten. En ze willen hun producten gráág aan je slijten, het is Big Business. Er was dus veel van hetzelfde.

De vraag was wel steeds: waar bent u verzekerd? Want de zorgverzekeraar, die moet dokken voor al dat dure spul is wel belangrijk.En de een doet kennelijk wat minder moeilijk dan de ander. Je moet trouwens zelf ook wel behoorlijk meebetalen, hoor, je krijgt het, in tegenstelling tot je handicap, niet allemaal cadeau. Maar ik kijk evengoed mijn nog goed functionerende ogen uit van wat er allemaal kán! Vergrotingsprogramma’s, spraakprogramma’s, leesregels, dat is toch maar mooi allemaal voor ze uitgedokterd.

Dat doet me er aan denken: wij hadden vroeger, we werkten beiden in een revalidatiecentrum, een cabaretgroepje, heel toepasselijk XINIX genaamd. Ik heb er wel eens over geschreven. In één van onze programma’s zat een liedje, een beetje cynisch, maar dat vonden wij wel mooi cabaretesk, over hoe de minder bedeelde mens in onze welvaartsstaat zogenaamd in de watten werd gelegd. Het was in 1986, dus het er in voorkomende GAK bestaat niet meer en volgens mij het dovenjournaal ook niet, maar het ging zo:

” Hebt u soms een handicap, verlies dan niet de moed.
In ons kleine Nederland zit je dan juist goed.
Zijn rug of beentjes niet zo best, geeft dat geen ongemak,
U krijgt dan gratis en voor niets een auto van het GAK!
Zit u geestelijk in de knoop of is uw man gaan lopen?
Men trekt een blik, er is nog hoop, maatschappelijk werkers open.
Krijgt u reuma of zijn soms uw niertjes niet gezond,
Dan gaat men jaarlijks, juist voor u, met het collectebusje rond.
En wordt u blind, dan treft u ’t met voorzieningen wel goed:
Veel apparatuur, geleidekaart, uw taxi wordt vergoed.
En als u doof wordt zit u wel het best van allemaal!
U krijgt dan mooi, voor ú alleen, uw eigen NOS-journaal.
Kortom, wordt u gehandicapt dan krijgt u veel cadeau.
U krijgt salaris als een vórst! Dank zij de WAO!”

Het lied had veel succes al heeft het de Top 40 niet gehaald. Ja, intramuraal wel natuurlijk……

Vanaf vandaag is de exploratie en productie van dagelijks 4,5 miljoen kubieke meter Nederlands gas in handen van de Abu Dhabi National Energy Company TAQA. Dat je ’t maar weet als je de piepers staat te koken. En Corus, je weet wel, eigenlijk De Hoogovens, gaat overgenomen worden door een Indiase gigant en Het Kruidvat, en wat is er nou Hollandser dan dat goedkope Kruidvat, blijkt allang Chinees eigendom te zijn. En zo zal er nog wel veel meer zijn, dat vanwege de economie niet zo Nederlands is als wij denken.

We mérken er ook weinig van, maar toch vind ik het een vreemd idee. Globalisering ja, net wat u zegt en ik denk ook veel te kneuterig en ouderwets in Verkade, Heijn, Fokker, Philips, Douwe Egberts en Van Doorne.

Maar bij de Hoogovens lopen ze mekaar al op te stoken (en daar zijn ze goed in, in stoken!) dat ze binnenkort allemaal met een rooie stip op hun voorhoofd moeten lopen. Nou ja, ’t is bijna carnaval, dus kan dat eigenlijk best.

* Koeweit is niet hetzelfde als de Verenigde Arabische Emiraten, maar toen ik het las van dat gas moest ik ineens aan Farce Majeur denken in die lange Arabische jurken…….!

In dit huis geloven we nog. In de lente en natuurlijk ook in kaboutertjes……!

Via De Stentor hebben we laatst een box gekocht met 6 dvd’s. De serie heet “Beeld van Nederland” en laat de geschiedenis zien van ons land vanaf 1920 tot 2005.

We zijn al weken zoet met het bekijken, want 85 jaar blader je niet maar even zo door. Er zit heel veel materiaal bij van het Polygoon Journaal met uiteraard Philip Bloemendal, die in de jaren 1946 tot 1986 dé stem was van o.a. de bioscoopjournaals. En er zit veel bij van het NOS-journaal. Uitgever is Strengholt.

De dvd’s met de jaren, die zelfs voor óns “van vóór onze tijd” zijn, zijn bijzonder om te zien vanwege de mode, de stijve deftigheid, de sjieke volksvertegenwoordigers met hoge boorden, het zo vreselijk duidelijke verschil tussen de mensen met de hoge zijden hoeden en die met de petten, het sloven van de huisvrouwen, de ouwelijke kinderen, de allereerste auto’s, de paardentrams en nog veel meer dingen, waarvan het mooi is dat het is vastgelegd. En de traagheid van het leven, want mensen hadden kennelijk toch alle tijd om zich te laten filmen en daar eens uitgebreid voor te gaan staan!

De dvd’s met jaren die ik zelf heb beleefd en dat ook weet, zitten vol met “o ja”-momenten. De oorlogsjaren, de wederopbouw, de nieuwe buurten in Amsterdam, waaronder Betondorp, de AJC-activiteiten, waarbij mijn ouders actief waren en wij als kinderen altijd meegingen. De namen van politieke leiders in die dagen, ik weet ze nog, want er werd bij ons thuis over gesproken. De watersnoodramp in ’53, waarvan ik nu beelden zag, die me toen toch kennelijk ontgaan zijn. Het was zo’n gigantisch drama, terwijl ik me alleen maar de NCRV-actie “Beurzen open, dijken dicht” herinner. Dat is toch gek? Ik was toen 16 en woonde in Amsterdam en niet in Zeeland, dat zal het wel zijn.

Nou, de jaren zestig met de flowerpower, steeds meer auto’s, caravans ook, wij gingen toen voor het eerst met vakantie naar het buitenland. Toen werd het al steeds drukker en dat zie je in die documentaire ook. Wij zijn nu zo’n beetje aangeland in de jaren zeventig en de beelden zijn niet meer zwart-wit maar in kleur. We zijn dus nog bezig met bladeren en hebben nog niet alles gezien, maar we zijn nu al onder de indruk van deze geweldige serie documentaires. Je kunt het met gemak een erfenis noemen.

Omdat onze kinderen verder weinig te erven zullen hebben zullen we de serie goed bewaren, zodat ook onze kleinkinderen die nog kunnen bekijken. Van hoe het was in de tijd van de ouders van hun ouders en daar de ouders van. Of ze zich daar dan de tijd voor zullen gunnen hangt natuurlijk af van hun besef voor historie, maar het archief is er dan in ieder geval…….