De koffiebonen, die we nodig hebben voor ons koffieapparaat, halen we altijd bij de Hema. Die bonen gebruiken ze zelf ook in hun restaurant, zeggen ze, en iedereen vindt de koffie daar lekker. En ze hadden de kilozakken in de aanbieding.

Normaal kost zo’n zak € 7,50 en nu maar € 6,23. Dat vonden wij Hema-gewijs een raar bedrag. Net of iemand, met de crisis in z’n achterhoofd, heel zuinig met een rekenmachientje die prijs had zitten berekenen. Mooi hoor, maar ik had een netjes afgeronde € 6,25 ook nog best voordelig gevonden.

Uiteraard hebben we meteen maar zes zakken meegenomen, want ook wij gaan in deze tijd wel op de centen letten natuurlijk…….

In een gevangenis, in de staat Georgia, VS, waren ze aan het zoeken naar een ontsnapte gevangene. Hij was op de binnenplaats over een hek geklommen en aan de wandel gegaan. Ze vonden ‘m al snel, want hij probeerde langs dezelfde weg het gevang weer bínnen te komen.

Hij was toen in het bezit van 14 pakjes sigaretten, die hij in een winkel achterover had gedrukt. Magere score voor al die moeite, zou ik zeggen, maar het moet wel een gezellige bajes zijn. Want meestal zeggen mannen: “Hallo, ik ga even sigaretten halen, hoor!” en komen daarna nóóit meer terug……

‘k Las een interview met Midas Dekkers, die weer even ‘hot’ is vanwege een Piepklein boekje dat ie geschreven heeft. Nou vind ik ‘m een leuke man met een goed gevoel voor humor, dus van mij mag hij best wel weer even in de belangstelling. Gewoon een kwestie van marketing.

Maar hij heeft ook eens even uit de doeken gedaan waar hij eigenlijk zijn inspiratie vandaan haalt. Uit de aanwezigheid van een poes. Zonder zijn kat kan hij niet schrijven. Alle ‘echte’ schrijvers hebben een kat, zegt hij.

Omdat Harry Mulisch een hondenman is houdt hij niet van diens boeken. Dat vind ik dan wel weer wat ver gaan, hoor, maar het is wel opmerkelijk, dat erg veel van de webloggers, die ik lees en goed vind schrijven, katten hebben.

Als je geen kat hebt en het tóch probeert heb je dus stom geluk als je iets uit je toetsenbord krijgt. Onze kat ligt begraven in onze achtertuin. Zou er nog een kansje zijn, dat zoiets helpt, denken jullie? Onze hond ligt een paar kilometer verderop gelukkig……..

‘k Zag een stukje van “Top Gear”, het Engelse autoprogramma. Waarschijnlijk een herhaling, want dat kun je altijd zien aan de koppen van de presentatoren die, als je dan weer es een nieuwe aflevering ziet, verouderd zijn, zoals het hoort. Waarom ik wel en zij niet. Gerechtigheid.

Ze hadden een demonstratie van de “Carver”. Dat is een door een Nederlander, ene Van den Brink, bedachte kantelende, zelfbalancerende driewieler, die het midden houdt tussen een motorfiets en een auto(otje). Het rijden met zo’n ding schijnt een heel bijzondere ervaring te zijn. Hij kan best hard en dat meekantelen in een bocht, alsof je op een motor zit, maar dan met je hele cabine, schijnt een heel apart gevoel te geven. Er was al iemand die zei, dat hij dacht bezig te zijn voor een vliegbrevet! Ik herinner me trouwens, dat ik in het programma “Jules Unlimited”, Menno Bentveld er wel eens mee heb zien rijden.

Nou ja, die Britten vonden het ook een geinig ding. Maar toen gingen ze er met z’n tweeën in zitten. Richard Hammond is maar een klein manneke, maar Jeremy Clarkson, die achterin moest, bepaald niet. Ze zaten dus zeer krap achter elkaar, waarop Clarkson zei: “Dit voertuig is alleen geschikt voor landen waar het homohuwelijk is toegestaan……

Dit wordt weer even iets van de afdeling “Oma vertelt”, hoor! Want we hoorden, dat Jan de Cler (niet te verwarren met de acteur, want die heeft nog wel even, zullen we hopen) is overleden, 93 jaar oud, dus hij mag niet mopperen. De man was ooit huisarts dus heeft ie waarschijnlijk goed naar zichzelf geluisterd.

Wij kennen Jan de Cler van het KRO-zaterdagavondprogramma “Negen heit de klok” uit een grijs radioverleden, waarin wij ’s zaterdags met schoongewassen haartjes pinda’s dopten op een krant en daar naar luisterden. Samen met Alexander Pola schreef Jan de Cler teksten voor dat programma.

Maar half Nederland kent ‘m vooral van het schone voetballied “Hup, Holland, Hup! Laat de leeuw niet in z’n hempie staan!”, dat gezongen werd als Nederland interlands speelde. Jan beschreef in de rust in dit lied, waarvan iedereen dus het refrein kende, zingend de hele eerste helft en deed dat na afloop van de wedstrijd met de tweede helft. Knap werk en beslist geen domme rijmelarij ook nog es. Hij was een analyticus avant la lettre. Ik zie het Evert ten Napel niet doen zo.

Het was altijd leuk. Maar ja, toen was voetbal nog leuk, leukér eigenlijk. Voor Jan is het nu eeuwig rust….ook mooi, denk ik…..

Vandaag begon men met de vaccinatie van meisjes vanaf 12 jaar om ze te behoeden voor baarmoederhalskanker en we hoorden een reportage vanaf een priklocatie. De interviewster had een gesprek met een paar wachtende meisjes van 12.

Ze vroeg hoe zij over de inenting dachten, vooral omdat er nogal wat negatieve berichten waren geweest over eventuele bijwerkingen. Daar waren ze niet bang voor en uit alles bleek, dat er uitgebreid over gesproken was en ze er een mening over hadden. Ze konden die ook zeer goed verwoorden.

“Ze zullen je niet gaan inenten als het niet veilig is en we willen niet ziek worden als het niet hoeft!”, zeiden ze. En geen vaders of moeders aan het woord, hoor, nee, de meiden zélf. Twaalf jaar oud mét mening. Het is tweeduizend-en-negen.

Vergeleken met deze kinderen, mijn hemel, wat was ik een schááp toen ik twaalf was…….