‘k Heb ’n hele boze man in huis. Dat komt zo: hij bestelde iets in de Primafoonwinkel. Je moet me niet vragen wat, want daar heb ik geen verstand van. Van boze mannen wel. Het bestelde was niet in voorraad. Vervelend, maar ja. Ze zouden vrijdag bellen. Maar dat deden ze niet en er werd wél op gewacht.

Wat doe je dan? Je gaat zelf even bellen hoe of wat. Een telefoonnummer van de Apeldoornse vestiging was niet te vinden. Wel een landelijk nummer. Dat kan, er zijn wel meer bedrijven die dat zo hebben geregeld. Maar toen mijn man, na lang wachten op de verbinding, vroeg of ie even naar Apeldoorn kon worden doorgeschakeld, mocht dat niet. Hij zei, dat hij het sowieso raar vond, dat een winkel in telefoons zelf niet telefonisch bereikbaar was voor klanten. De juffrouw aan de telefoon zei, dat ze in de winkel wel wat anders te doen hadden dan telefoon aannemen. Klanten helpen. En als je wat te vragen had moest je er maar gewoon langs gaan. Niks aan te doen. “Dag, meneer!”.

“Wát een service! Hartelijk dank!” brieste vader. Dus de winkel blijft in gebreke door je niet terug te bellen en als ze het flodderige papiertje met je telefoonnummer kwijt zijn hoor je nooit meer wat. Je zult er zelf achteraan moeten met het gevaar dat het bestelde er nóg niet is en je voor niks je auto in de dure parkeergarage hebt gezet.

Dienstverlening, klantvriendelijkheid, beschaving aan de telefoon, wat een móóie begrippen waren dat toch. Hoewel vader P. echt heel beschaafd bedankte voor de verleende service, hoor! Ik was trots op ‘m. Alleen wij merkten dat hij ’n beetje op de hulk begon te lijken. Voor die zus aan de telefoon was ie gewoon één van de velen….kan haar wat schelen……

Onze plaatselijke draaiorgelman is ziek. En ernstig ook. Dat stond van de week in de krant en daar stond ook, dat hij financieel in bijzonder moeilijke omstandigheden verkeerde, doordat hij als “zelfstandig ondernemer” niet in aanmerking kwam voor een uitkering. Bovendien had hij een ‘eigen huis’ en dat wordt dan aangemerkt als ‘vermogen’. Vandaar dus: geen uitkering. Hij dreigde zelfs zijn orgel kwijt te raken.

Natuurlijk sprak iedereen daar schande van. De man heeft 46 jaar lang onze Hoofdstraat opgeluisterd met zijn orgel “Pygmalion”. Hoorde, zoals het ook in de krant werd genoemd, bij het stadsmeubilair. Eén van de wethouders heeft zich met de situatie bemoeid en hij is nu wel uit de zorgen wat die uitkering betreft, maar het is jammer dat zoiets eerst de krant moet halen. Met ’n zielige foto erbij van hem en z’n vrouw, terwijl ze aan hun orgel zitten te knutselen. Het werd een relletje dat niet nodig was geweest als de gemeente anders en wat eerder had gereageerd. De bushokjes, óók straatmeubilair, worden regelmatig gepoetst en onderhouden. Ik bedoel maar.

Bovendien namen heel wat mensen de gelegenheid te baat om als reactie op het krantenartikel te vertellen wat ’n hekel ze hadden aan draaiorgelmuziek. “Helemaal niet erg, dat zoiets van de straat gaat”, zeiden ze. Dan vergeten ze wel hoe bezeten deze man is van zijn vak. Hij “steekt” zijn eigen boeken voor het orgel. We hebben het ‘m zien doen bij een demonstratie op ons winkelcentrum en het is een ambacht, zoiets. Hij doet dat zo muzikaal en vakkundig, geen ziekenhuisakkoorden onder de melodie, hoewel…dat klinkt nu wel ’n beetje cru met een zieke orgelman, maar ik heb er groot respect voor.

De toekomst lijkt er lichamelijk niet zo goed voor hem uit te zien, las ik, maar hopelijk komt ie nog aan het draaien, want dat is wat hij natuurlijk graag wil. En het zullen mijn Amsterdamse roots wel zijn, die maken dat ik een zwak heb voor draaiorgels. Oké, ook geen uren, hoor, maar het winkelt verhipte gezellig in een stad…….!

Vanaf morgen laat busmaatschappij Veolia hier in Apeldoorn een fluisterbus rondrijden. Hij heet heel toepasselijk Whisper. En als alles goed gaat en de kinderziektes zijn er uit dan komen er in het najaar nog vier van die fluisterende voertuigen bij. Ze verbruiken de helft minder brandstof dan een gewone stadsbus en ze produceren ook maar de helft aan uitlaatgassen. Bovendien zijn ze dus heel stil. Allemaal heel mooi en nuttig.

Maar omdát ze zo stil zijn komt er preventief een ‘trambel’ op, want Veolia wil niet de schuld krijgen als er iets gebeurt, dat de mensen dan zeggen: “Ja, maar ik hoorde ‘m niet aankomen!” Dat is er dan niet bij. Ik ben wel benieuwd hoe het klinkt, dat busgeklingel. Even zo goed maar wel uitkijken, want een fiets hoor je ook nooit aankomen en die heeft ook een bel. Maar dit is wel even ’n ander formaat, hoor…….!

*In het radionieuws zat een item over een nu onvindbare Groninger, die een heleboel vakantiegangers heeft opgelicht door ze niet bestaande huizen in Spanje te verhuren via internet. “De slachtoffers zijn door de man belazerd”, zei de nieuwslezer. Een dergelijke woordkeus verlevendigt het nieuws wel, hè? ’t Klinkt zo lekker gewóón, zo zouden wij het ook zeggen.

En die Groninger krijgen ze echt wel te pakken, hoor, de lelijke bedrieger………

Vorige week donderdag vond een oplettende Apeldoornse mevrouw dat de jongens vóór haar bij een ABN-Amro-pinautomaat een beetje raar stonden te klooien. Ze pinde zelf ter afdekking met haar hand boven het toetsenbord en voor alle zekerheid noteerde ze het kentekennummer van die gasten. Dat was waarschijnlijk heel slim, want even later ontdekte ze dat er maar liefst drieduizend euro van haar rekening was gehaald. Volgens de bank doordat diezelfde pinautomaat was bewerkt door skimmers.

Ze belde de politie om aangifte te doen en te vertellen, dat ze een prima signalement had van een paar knapen, die dat wel eens gedaan zouden kunnen hebben. Inclusief hun kentekennummer. “Heel mooi, mevrouw”, zei de politieambtenaar “U kunt volgende week dinsdag op afspraak aangifte komen doen.”

Mevrouw was lááiend! Ze zocht de publiciteit en de krant was natuurlijk blij met zo’n sappig item. Ze maakten er een fraai artikel van. Als reactie daarop stond vanmorgen in de krant, dat de politie had verklaard dat er waarschijnlijk een inschattingsfout was gemaakt. Omdat skimmen niks bijzonders meer is en de klant zijn geld tóch wel terugkrijgt van de bank heeft iets dergelijks geen prioriteit.

Maar als je verdorie de daders en hun autonummer op een presenteerblaadje voorgeschoteld krijgt dan kom je toch meteen in actie? Lijkt mij dus. Maar het blijkt dat aangifte bij de politie sowieso weinig haast meer heeft, want je kunt daarvoor echt alleen maar op afspraak terecht. Kun je er nog even over nadenken of het nou écht wel nodig is, dat je de agenten stoort in hun mooie nieuwe politiebureau. Je kúnt als je, ik zeg maar wat, bijvoorbeeld een moord ontdekt natuurlijk even bellen hoe, wat, waar en wie, maar volgens mij kun je beter Baantjer waarschuwen……

Als het warm is lijden mijn hersenen aan verweking. Ik moet ze dan gewoon met rust laten en niet te veel belasten, dat is beter voor alles en iedereen. Vandaar dat ik mijn bloedhete zolderkamer vlak onder de pannen maar ’n beetje mijd de laatste tijd. Omdat mijn computer daar staat is ’n beetje webloggen er dan ook niet bij. Erg is dat niet, want er is toch niet zoveel te melden.

Hoewel, afgelopen zaterdag zijn we naar Utrecht geweest om onze aldaar verblijvende nazaat te helpen bij wat klusjes in zijn huis. Er moest een noodzakelijk luik in een vloer gemaakt worden, daaronder een lekkende afvoer gerepareerd, daarna moest er vloerbedekking worden gelegd en er moesten gordijnen worden genaaid en opgehangen. Voor alle werkzaamheden, waar die gordijnen niks mee te maken hadden, was er een Apeldoornse klussenman meegekomen, ofwel wij waren met hém meegereden omdat ie toch bij L-rs aan het werk moest. Zo’n plannetje, dat we dat mooi konden combineren met het maken van die gordijnen ( want die lagen er al maanden en tja, dát zou ik dus doen), dat verzin ik dan zomaar als mijn hersens iets minder verweekt zijn op een koel moment. De naamachine ging mee en ze hangen nu. Na afloop van dit gewerk hebben we ook nog eens lekker gegeten in een Thais restaurantje bij L-rs in de buurt, waar ie goeie berichten over had gehoord. En dat was een mooi besluit van de dag, want die berichten klopten.

Nou, en dan is zaterdag onze vierde
kleinzoon ook nog geslaagd voor z’n zwemdiploma A. Daar konden we niet bij zijn vanwege onze afspraak in Utrecht, maar bij diploma B kunnen we in de herkansing.

Zijn broer vierde vandaag zijn achtste verjaardag. Hij is eigenlijk dinsdag pas jarig, maar deze zondag was een betere vierdag vanwege de nu ruim aanwezige visite. Hij had er dus mooi weer bij en was ondanks die 8 jaar min twee dagen al in feeststemming.

Zo is er toch wel weer het een en ander beleefd en als ze zeggen, dat het wat minder warm gaat worden, wie weet gaat het webloggen hier op zolder dan ook wel weer. Dat hangt uiteraard van meer factoren af dan het weer alleen. Er moet wel iets zinnigs te melden zijn natuurlijk. En wát is zinnig? Wie het weet mag het zeggen. Het zijn komkommervolle tijden…….