Waren we net helemaal verwikkeld in al dat wild-west-beeld op de televisie over die NOS-gijzeling, met allemaal schreeuwende politieagenten, die bezig waren die knul, in z’n nette pak met ( gelukkig) zijn nepwapen,  te grazen te nemen, gooit er iemand heel hard een sneeuwbal tegen het raam!

Je schrikt je wezenloos, verdorie! En niemand te zien, hè? Moeten ze niet meer doen, hoor.

Hé, het sneeuwt dus…..!

…..leuk…..

De film “The Sound of Music” heb ik zeker al acht keer gezien, als het niet meer is. Maar gisteravond ben ik met onze oudste dochter naar de musical van die naam geweest in ons Apeldoornse Orpheus-theater. Ik kom daar niet zo heel vaak, want voor theaterbezoek moet je even sparen tegenwoordig.

Nu was ik er met mijn oudste kind en het was een geweldige uitvoering. Ik heb genoten, al moet ik eerst altijd even wennen aan het volume van de geluidsinstallatie bij zoiets. Maar het waren allemaal goede stemmen en vooral de nonnen hadden een mooi kloosterkoortje samen met hun moeder overste.

Het verhaal is natuurlijk bekend. Wat wil je, na zo’n acht keer film zit dat wel gebeiteld. De film was trouwens het eerste bezoek dat mijn dochter, als vijfjarige samen met haar oma, mijn moeder,  aan een bioscoop bracht. Ze vertelde gisteravond dat ze, toen ze in de pauze buiten even een sigaretje stond te roken, een man hoorde zeggen :”The Sound of Music” was de eerste film die ik zag, samen met mijn oma!” Dat vond ze leuk om te horen!

Het was een mooie avond en het Apeldoornse publiek was dankbaar en enthousiast en zo hoort het ook bij ” The Sound of Music”. Vind ik dan. Het zal voor mij de sound wel zijn die het doet…..

Staatssecretaris Dijksma was op bezoek bij de Melkunie. Daar hebben ze door uitgedokterde productieprocessen en uitgekiende verpakkingsmaterialen voor elkaar gekregen, dat melk na opening van het pak dágen langer op smaak blijft en dus dubbel zo lang houdbaar. Ook op de voorpagina van onze krant stond een foto van haar, waarop een deskundige haar uitlegde hoe dat allemaal zo gekomen was. En ze mocht nog even proeven ook.

Zoals wettelijk is voorgeschreven in ’n omgeving, waar met voedsel wordt gewerkt, was iedereen die met haar mee liep gehuld in een smetteloos witte jas en had een plastic kapje op om de haren mee te bedekken. Onze staats vond het zonde om haar mooie jurk te bedekken ( ik vind het flauw om te zeggen, dat ze de jas misschien niet dicht kon krijgen) dus had ze die jas nonchalant om zich heen hangen en ook dat plastic kapje vond ze maar onzin om op de juiste manier over haar kapsel te doen. Het moet wel ’n beetje charmant blijven als je ook nog op de foto moet.

Ik ben uiteraard een pietlut dat ik me aan zoiets erger, maar het bewijst maar weer eens: een staatssecretaris staat kennelijk boven de wet. En er is niemand, die dan zegt : Hé, zus, doe dat eens even zoals het hier moet!” Als ik er bij was geweest had ik haar er op aangesproken, maar dat komt waarschijnlijk doordat ik ooit jaren bij een zuivelfabriek heb gewerkt, waar de witte jassen zelfs op kantoor verplicht waren…..

Zo, na eventjes wat ziek zijn is het nu wel weer over. Nadat ik een antibioticakuurtje heb weggewerkt, moet ik alleen een dezer dagen nog even langs de huisarts om te laten horen dat mijn longen niet meer piepen en kraken en dan heb ik het wel weer gehad. Ze zeggen dat je je longen uit je lijf kunt hoesten. Ik heb het uitgebreid geprobeerd, hoor, maar ze zitten er nog. Het was vervelend, maar nu is het klaar. Ik moet nog wat minder futloos worden, maar als de zon schijnt, zoals vandaag van tijd tot tijd, komt dat ook wel in orde.

Vorig jaar oktober schreef ik over ’n gratis minibibliotheek hier in Apeldoorn, die iemand op de Bosweg voor zijn tuin had gezet. Leuk initiatief. Boeken lenen en boeken die je zelf over hebt er in zetten voor iemand anders. Die kast brandde toen tot de grond toe af met boeken en al. Iemand had ‘m aangestoken.Vergeleken met Parijs nu een peulenschil natuurlijk, maar toch.

Maar er staat alweer een stevige nieuwe kast vol met aangeleverde boeken overal vandaan. De bibliothecaris liet zich niet kisten, hoewel hij er wel een slot op heeft gemaakt voor als het donker wordt. Maar van zulke berichten, hoe klein ook,  word ik wel blij. Mensen, die zich er niet onder laten schoffelen en niet denken : “Laat dan maar.”

En reken maar, dat iedereen in de buurt nu zijn oren en ogen op steeltjes heeft, want dát is de manier om herhaling van rottigheid te voorkomen. De politie heeft vorig jaar, na de digitale aangifte van de vernieling, niemand kunnen vinden die ze daarvoor verantwoordelijk kon stellen.

De tijd van ‘er gebeurt hier niks’ is overal voorbij…..

…..jammer om argwanend te moeten zijn…..

‘k Heb al een paar dagen last van een vervelende kou. Gelijk met al die wind kwam die opzetten. Mijn zoon was er al eerder mee doende, maar of ik ’t van hem heb overgenomen, weet ik niet, want we hoesten nog in koor.  Als ik opsta ’s morgens heb ik soms een stemgeluid waar ik zó een ’06-nummer’ mee zou kunnen starten, zo zwoel. Maar ja, na een uurtje en wat koffie is dat al geen optie meer. Ik zou ook geen tekst weten trouwens.

Mijn hoofd zit vol watten en lawaai. Bovendien ben ik zo doof als een kwartel en dat is ook lastig. Hoofdpijn heb ik ook zo nu en dan, maar dat heb ik wel vaker als het waait. Het is allemaal net niet erg genoeg om in bed te blijven, maar je wordt er een beetje landerig van. Het weer helpt ook nog es niet mee.De kranten en de televisie ook niet, hoewel ik wel met genoegen heb gekeken naar de schaatsresultaten dit weekend. Wel helemaal in Rusland en niet gewoon gezellig in Heerenveen.

Nou ja, aan het eind van de week gaat hier de temperatuur alvast naar ‘normale waarden’, zei weerman Gerrit vanavond. Normale waarden, de temperatuur dus, je moet ergens beginnen. Nu de rest van de wereld nog…..

…..op weg naar de normale waarden dan maar…..

Mijn zus belde vanmorgen uit Australië voor ’n verlaat nieuwjaarswensje. Het jaar is per slot van rekening alweer bijna een week oud! De tijd gaat zo hard. Nog even en het is zomer.

Bij mijn zus is het dat al. Het was bij haar in Queensland 30 graden en bij haar zoon in Melbourne zelfs 41. Ik bedoel maar. Bij onze neef in de buurt hebben ze grote bosbranden. Niet direct dichtbij hem, maar iedereen is alert en kijkt zijn watervoorraad na. Volgens mijn neef helpt dat niet echt áls er iets zou gebeuren, want hij heeft een watertank die een ramp niet zou kunnen voorkomen vanwege de afmeting ervan. Van die tank dus. Nou zijn ze wel iets gewend daar, maar onrustig is het wel. Mijn zus belt haar zoon dan ook wat vaker dan anders.

Vorig jaar om deze tijd waren we druk bezig ons voor te bereiden op onze reis naar Australië. En op de terugweg, ’n maandje later, vlogen we op de weg terug naar huis nog onbezorgd over Oekraïne. Dat zoiets alweer bijna een jaar geleden is! En wat is er in het jaar daarna niet allemaal gebeurd, ongelooflijk. Tijd…..ffffft!…….

…..gone with the wind…..