Na diverse reacties die ik las over de plannen, die werden gelanceerd om de caissières van Albert Heijn en de postbodes van PostNL te gebruiken om verloederende bejaarden te signaleren, moet ik nog even een ervaring kwijt, die mijn zoon en ik hadden in de supermarkt.

We troffen een Jumbo-kassadame, die al heel lang in hetzelfde pand werkt, maar pas sinds kort een Jumbo-baas heeft in plaats van een C1000-werkgever. We kennen haar dus al langer dan al die tienermeisjes, die als caissière hun ouderlijke zakgeld aanvullen. De vaste kern is overgenomen van de vorige eigenaar.

Bij het afrekenen vroeg de vrouw: “Is uw man er niet bij? Ik heb ‘m al een tijdje niet gezien!” Ik was nu met mijn zoon, maar mijn kloris en ik zijn kennelijk opgevallen toen we samen boodschappen deden. “Nou,” zei ik “als we maar weinig nodig hebben, blijft ie liever even in de auto zitten, maar hij lééft nog, hoor!” “Mooi!” zei ze “Zegeltjes? Wou u de bon mee? Nee? Nou, fijne dag verder!” Glimlach erbij.

Leuk, toch? Zoiets kun je ook gewoon belangstelling noemen…..

Sporadisch kijk ik wel eens naar een dartprogramma. Niet te lang, want de “ambiance” van zo’n toernooi ligt me niet zo. En de bedragen die ermee te verdienen zijn verbazen me alleen maar. Maar goed, we schijnen als land wel goeie darters te leveren. Die worden moeiteloos BN-ers, want het zijn sporters. Maar gek, ik vind Dafne Schippers toch van een ander kaliber, maar dat ligt aan mij.

Wij hebben, toen we nog werkten, wel eens een dartavond gehad met de personeelsvereniging. Dat was lachen, want het was nog best lastig, dat pijltjes gooien. Er waren blinde en slechtziende collega’s bij die het niet eens veel slechter deden dan de anderen. Je kon het beste wel even een stapje opzij doen als zo’n kippig iemand aan de beurt was, maar het was zonder meer een lollige avond.

Ik zag een foto van drie darters naast elkaar en het zijn drie druppels water, zoals ze op elkaar lijken. Klonen. Ja, alle drie hadden ze gewonnen dus dan moet je er kennelijk zo uitzien. Maar dat klonenidee heb ik ook altijd bij Missverkiezingen, hoor. En ook dat ligt aan mij…..

Roger van Boxtel, die de baas is bij NS (hij was ooit de baas bij onze zorgverzekering, de jobhopper!) zei, gevraagd naar de toekomstige kwaliteiten van zijn spoorbedrijf, dat ze inderdaad met die al vijftig jaar oude treinen blijven rijden en dat hij reizigers geen zitplaats kan garanderen als ze maar steeds in de spits naar hun werk en scholing blijven gaan. Eigen schuld, dikke bult.

” Maar”, zei hij, ” je kunt beter staan in een trein die rijdt, dan zitten in een auto in de file.” Geen speld tussen te krijgen. Dit gezegde wordt vast een spreekwoord. Vooral een troost voor mensen, die aan twee stations een fiets hebben staan. In een auto zit je nog droog met dat wisselvalllige weer van tegenwoordig…..

Nou, we komen d’r wel in, hoor! In de kerststemming bedoel ik. Onze tuinman kwam ons, namens zijn bedrijf, een banketstaaf en een doos petitfours brengen. Met de beste wensen natuurlijk voor een jaar waarin ze heel graag onze tuin willen renoveren. Dat moet wel, maar nu nog even niet. Maar hij wil ons alvast in de stemming brengen.

We zijn van de week ook naar een kerstconcert geweest in de Grote Kerk. Louis van Dijk en Cor Bakker speelden verdraaid mooi op twee vleugels, terwijl dirigent Leusink een goed koortje bij zich had, waaruit ook goeie solisten kwamen. Op ’n gegeven moment nam Leusink de microfoon en vertelde dat het hele concert op cd verkrijgbaar was voor een heel redelijke prijs. Hoewel de dirigent op ’n gegeven moment zelf over zijn reclamecampagne zei: ” Nou, zo kan ie wel weer….!” waren heel veel mensen beslist in de stemming om de cd te kopen. Er kon zelfs gepind worden in de kerk.

Nou, en toen werd deze week er in de avonduren ’n keer gebeld en een groot kerstpakket bezorgd. Wij werken al vijftien jaar niet meer als gepensioneerd zijnde, dus een kerstpakket? Het bleek, dat onze oudste dochter, omdat ze meedoet aan de Postcodeloterij, iemand kon opgeven voor zo’n verrassing. Daar had ze ons voor uitgezocht en namens RTL en de Postcodeloterij laten bezorgen! Er zitten hele leuke artikelen en leesdingen in, ’n kookboek o.a. en Fairtradespullen dus we zijn d’r blij van. Ja, ook een verzoek of je je wilt opgeven voor de Postcodeloterij, maar van een kerstpakket kom je sowieso in de stemming natuurlijk!

En tenslotte was ik gisteren met onze kerstpakketdochter naar de kerstmarkt in Berg en Bos. Het was lang geleden, dat ik bij een kerstmarkt was. We gingen laat in de middag, omdat we allebei vinden, dat zoiets leuker is als het donker is. En dat was ook zo. Het zag er allemaal gezellig uit. De horeca was ruim aanwezig, compleet met Bratwurst! We hebben allebei een leuk vest gekocht en andere frutsels, we hebben thee en Apeldoorns bier van ” De Schavuit ” voor onze mannen gekocht bij een stalletje dat er stond ten bate van Serious Request. Overal muziek, geen Stille Nacht uiteraard, maar Christmas-songs, die ik helemaal niet ken. Maar dat ligt aan mij. Zoals het ook aan mij ligt, dat ik blij was dat we weer in de auto zaten. Maar ik ben wel helemaal in de kerststemming, hoor, al is die nog zo commercieel…..

We waren vanmiddag in een vestiging van Jysk, waar we een in de aanbieding zijnde ‘ gemakkelijke’ stoel kochten. Dat was snel gebeurd, maar we moesten wachten tot hij uit de voorraad naar de winkel was gehaald, zodat we ‘m meteen konden meenemen. Daardoor waren we getuige van een discussie tussen een verkoper en een mevrouw met een hond.

Die had ze mee naar binnen genomen, maar daar had de Jysk-medewerker bezwaar tegen aangetekend. Regels van het huis. Geen honden in de winkel. Konden we ons wel iets bij voorstellen, helemaal als het een jong hondje betreft. Ze hebben er spullen, die niet verenigbaar zijn met een jeugdig hondenbeest, dat zich misschien wel eens sanitair zou kunnen vergissen. De mevrouw was het helemaal niet met het winkelverbod eens. ” Ik ben hem aan het leren om te wennen aan vreemde omgevingen!”, zei ze verontwaardigd vanuit de deuropening. Het gesprek ging vanuit die positie nog een poosje zo verder en de verkoper was zo laf (vonden wij dan, hoor!) om te zeggen, dat ie het daar eigenlijk ook niet zo mee eens was, maar ja, het was nou eenmaal zo: geen dieren in de zaak.

Onze stoel kwam d’r aan dus we hebben eigenlijk niet echt gezien of het hondje even buiten aan een hekje werd gebonden of dat mevrouw toch mopperend is vertrokken. En die Jysk-man heeft even geholpen om de grote doos in de auto te zetten. Nou, en dat was heel klantvriendelijk. Als wij een hond hadden gehad, hadden we ‘m trouwens thuis gelaten. Niks aan voor ’n hond, zo’n snuffelende bazin tussen de Deense meubels, dekbedden, kussens en kerstspullen. Als ’t nou bij de slager was geweest…..!

Dat zei mijn moeder vroeger altijd als ze wilde weten hoe laat ’t was. Dat was in de tijd dat huishoudende vrouwen geen dure horloges om hadden en er maar een klok in huis was en die stond op de schoorsteenmantel. Tenminste bij ons thuis. Dat was wel een beetje ’n aparte klok, want die had, zijnde een soort art deco-uitvoering, ronde kogeltjes op de plaats van de cijfers. Je had dan wel es humoristische figuren, die vertelden, dat het tien over half balletje was, maar daar was mee te leven, hoe laat het ook was.

Over (blijven) leven gesproken: ik was jarig gisteren. Wie op maandag jarig is viert het de zondag daarvoor. Heb ik ook gedaan en het was gezellig dat iedereen elkaar weer eens heeft gezien. We hadden oliebollen gehaald, want het was tenslotte mijn oudejaarsdag. En zo hebben we er weer een jaartje bij gesprokkeld. En hoe laat we leven, daar vraag ik allang niet meer naar! Ben je gek, onbelangrijk. Leeftijd zegt me niks.

Ik hoor het veel mensen zeggen: ik maak me niet druk, als ” het” zover is, merk ik het vanzelf. En zo is het. Ik had een paar heel gezellige dagen. Zondag natuurlijk, omdat onze nazaten er zaten en gisteren druppelden er ook nog familie en een lieve buurvrouw binnen en wat telefoontjes, zelfs uit Australia. Ik ben niet vergeten. Ik moet nog even op Facebook kijken, want daar staan ook nog wat felicitaties. (Misschien heeft Henk Krol nog aan me gedacht hoewel ik niet dood ben.) Leuk, hoor! Ondanks dat ik daar niet veel mee doe, ben ik toch benieuwd. Ik krijg seintjes van mijn telefoon dus vandaar dat ik er wel van weet, van die gelukwensen. Niet te missen dus.

Ik zie op mijn monitor hoe laat alweer we leven dus ik ga even kijken of de was al klaar is en die ga ik dan ouderwets even ophangen. Mijn moeder had geen droger, ik wel, maar gebruik ‘m niet meer. Ons ben zuunig…..!