‘k Las bij Stroomopwaarts dat hij zich afvraagt hoe mensen aan geld moeten komen voor hun levensonderhoud (en hobby’s, waar ze dan alle tijd voor zullen hebben!) als robots in de toekomst al hun werk zullen gaan overnemen. Dat gebeurt nu natuurlijk in fabrieken en werkplaatsen al en op de kantoren hebben computers al menige werknemer z’n baan gekost. Deze journalist-logger denkt dat de mens weer zal moeten gaan jagen en z’n eten zelf in de natuur zal moeten gaan opzoeken. En moet hopen dat ie niks opeet dat giftig is.

Om vast in de stemming te komen volgen wij via BBC2 in de namiddag het programma Wartime Farm. (Het staat ook op YouTube.) Dan zie je hoe inventief die Engelsen bezig waren toen. Helemaal toen er in de oorlog echt niks meer te krijgen was gebruikten ze van alles aan plant en dier, dat tot dan toe tijdens wandelingen werd vertrapt of in geval van het dier veilig was en alleen om naar te kijken. Het liedje “Run, rabit, run rabit, run, run, run!”stamt uit die tijd! Het is een typisch Engelse documentaire, waar je met verbazing naar kijkt, maar waar je dus veel van kunt leren voor de tijd dat Stroomopwaarts gelijk krijgt met zijn toekomstbeeld.

Wat die robots betreft: er zijn er ook wel, las ik, waarmee je een wat persoonlijker band kunt opbouwen. Hij helpt je n.l. om min of meer onbezorgd in slaap te vallen als je daar problemen mee hebt. Dat doet ie door een zacht bromgeluid te maken en, net echt, met je mee te ademen, in en uit. Hij is wel klein, hoor, heeft geen armen en benen, dat is dan misschien wel weer jammer. Meer babyformaat. Of teddyberenformaat. Die is trouwens goedkoper, want de robot kost tussen de vier-en vijfhonderd euro. En hij kan niet eens stofzuigen…..

Van de televisie-Sinterklaas kun je zeggen: “Hij is er weer.” Met dat Sinterklaasjournaal d’r bij en zo. Van alle sinten die zich overal in Nederland lokaal opwerpen als zijnde goedheilig kun je er beter gewoon meervoud van maken. En ik dacht ook nog even:” Dokkum…..ze hébben daar al eens ’n goedheilige te grazen genomen.” Maar nee, alles is volgens de berichten deze keer goed gegaan met de intocht. De Friezen hebben de clubs, die wilden komen protesteren tegen de zwarte helpers van de Sint, met succes tegen kunnen houden.

Nou, ik las dat in Zeist tot schrik van de kinderen Sint van z’n paard was gevallen. Kan gebeuren. Hij was weer snel overeind en werd na het mieteren rap weer gemijterd. Als Sint kun je niet zonder dat onhandige hoofdbedeksel.

Ik wens trouwens ouders, Sinten, Pieten (wit, roetbesmeurd, zwart of weet-ik-veel-wat-voor-kleur) juffen, meesters, kinderdagverblijven en iedereen die het feest van Sinterklaas nog min of meer traditioneel viert, een paar vooral gezellige weken bij het begeleiden van al die moderne kinderen, al dan niet gelovend in het verhaal van Sinterklaas. Maar waar zoveel plezier aan te beleven is als je het een beetje leuk brengt.

En dan geen dreigementen van “Ik vertel het aan Sinterklaas, hoor, als je nu niet gaat slapen!”, ook geen megacadeau’s, waardoor verschillen in bestedingsmogelijkheden zo naar gaan opvallen, en veel zingen met de koters en natuurlijk warme chocolademelk. En ach, al die pepernoten of ’n chocolademuis zo nu en dan, met mate kan dat toch best? De aalmoezen van Sint Maarten zijn wel op, toch? Oma verlangt naar een ouderwetse Sinterklaas, maar die zit helaas bij ons niet meer in het systeem! Voor alles in een tijd…..

In Amsterdam speelde een rechtszaak over het ontbreken van een openbaar toilet waar een studente gebruik van had kunnen maken als er een in de buurt geweest was. Toen ze op springen stond plaste ze wild en werd bij ontdekking bekeurd. Honderdveertig euro. Ik zou willen zeggen over dat bedrag : “zo, gaat u even zitten!”, maar dat was nou net het probleem. De vrouw was boos en schakelde een Limburgse advocaat in. Niet zozeer om die boete, maar gewoon omdat vrouwen in zo’n geval maar moeten zien hoe ze het droog houden. Mannen hebben het wat dat betreft wat eenvoudiger qua lichamelijke constructie én voorzieningen.

De Amsterdamse rechter vond, dat er in dit geval geen sprake was van overmacht. De plasdame had naar een mannenurinoir kunnen gaan, zei hij. Limburgers hebben humor, dat is bekend. ( Kijk naar Wilders, er is altijd wat te lachen met die man!) Zo zei deze advocaat, Jack Jetten, Sjaak op z’n Limburgs en hij is 72, dat de rechter met deze totaal idiote uitspraak “een aardig inkijkje gaf in zijn kennis van de vrouwelijke anatomie. Het merendeel van de vrouwen zonder balletopleiding zou het in zo’n Amsterdamse plaskrul niet lukken zonder te knoeien.” Hij vond de prijs voor een illegaal menselijk plasje trouwens erg hoog, terwijl honden overal gratis hun gang kunnen gaan.

In zijn eigen Limburg, waar hij fractievoorzitter is van de Lokale Partij Groot-Nuth, is hij een actie gestart om openbare toiletten voor mannen én vrouwen langs een wandelroute te krijgen. Hij was geïnspireerd door het vonnis in Amsterdam, zei hij. De man is al aardig op leeftijd en dan moet je zelf misschien ook wat vaker. Dus de juiste politicus voor zoiets…..

‘k Moest wel een beetje lachen om het bericht, dat er heel veel mensen zijn, die niet weten wat hun auto allemaal in zich heeft en kán! Ik rijd geen auto meer, maar dat had ik ook. Maar dan meer omdat ik het onnodig vond of liever gezegd van mening was, dat ík het niet nodig had. Terwijl veel van wat er nu op en aan een moderne auto zit de veiligheid van chauffeur, inzittenden en medeweggebruikers verhoogt. En dat is beslist niet verkeerd natuurlijk.

Wat me ook verbaast was, dat ook veel mánnen er geen idee van hebben als ze er naar gevraagd worden. Er zijn nog veel vrouwen van het type ‘vier wielen en een stuur’, lang niet allemaal, hoor, ik wil geen herrie in de tent. Maar zelfs mijn blinde kloris weet alles van onze auto, want dat interesseert hem. En dát zal het zijn. Interesse in moderne technieken. Heb ik dus onvoldoende.

Het is een beetje over, geloof ik, maar in mijn tijd bij het Loo Erf kwamen er veel elektronische orgels in omloop. Wij hadden op het revalidatiecentrum voor volwassen blinden en slechtzienden, waar ik werkte en ook wat muziekles gaf, veel mensen die graag op zo’n orgel wilden leren spelen. Er werden er dus een paar aangeschaft en ik heb er zelf toen ook veel op moeten spelen, hoewel ik een piano nog steeds meer mijn ding vind. Maar toetsen zijn toetsen dus er werd veel elektronisch ge-orgeld. En dan klonk het al gauw aardig.

Wat dan vaak gebeurde was, dat de mensen in hun enthousiasme thuis een orgel gingen aanschaffen. Meestal niet zo’n eenvoudige waarop ze het bij ons leerden, maar apparaten waar van alles op en aan zat en waar ik dus onvoldoende verstand van had, zóveel knoppen en schuiven zaten er op en aan. De orgelliefhebbers moesten dus in hun eigen omgeving op zoek naar een leraar, onze ‘muziekafdeling’ had een aanzet gegeven voor een misschien leuke hobby, maar óf dat was na dat dure orgel financieel niet direct een optie of de mogelijkheden van het instrument werden gewoon niet benut. Teveel elektronica. Helemaal voor iemand die niet of slecht ziet.

In een auto zit ook veel elektronica. Wie d’r veel verstand van heeft vind ik een held en heeft mijn zegen, maar ik hoef er gelukkig niks meer mee. Maar….. die navigatie, die handige radiozenders, het handsfree telefoneren, die lekkere verwarming, de airco, dat de auto vanzelf afslaat en weer start in geval je moet wachten voor de spoorbomen, dat je niet achteruit kachelt als je tegen een helling op moet stilstaan, dat je, als je dat wilt, ‘m zelf kan laten inparkeren, okay, da’s toch allemaal wel héél aardig bedacht, hoor, vindt deze bijrijder…..