Vanmorgen waren we voor het verlengen van onze paspoorten in het Activerium, de tijdelijke locatie van het stadhuis van Apeldoorn, dat ze voor vele miljoenen aan het verbouwen zijn.

Daarom hebben we gisteren nieuwe pasfoto’s laten maken, want in de vijf jaar dat ons oude paspoort is meegegaan is in ieder geval mijn haarkleur dusdanig veranderd, dat ik niet meer kan smokkelen met een niet meer zo recente foto. Bovendien zit de pasfoto, die ik over had van de vorige keer verlengen, in mijn oude paspoort dus daar waren ze sowieso niet ingetrapt.

’n Ouwe kop is ’n ouwe kop, niks aan te doen. Bovendien moest mijn foto gisteren zonder bril, die haalt zoiets meestal nog wat op, maar ja. Kloris wás al grijs, heeft geen bril nodig en krimpt niet.

Want dat vroeg de ambtenaar ook aan mij: “Bent u nog steeds 1 meter 61?” Ik weet zeker dat ik wel gekrompen zal zijn, maar dat komt gewoon omdat mijn aanrecht met de maand hoger wordt. Ik heb dus maar gezegd, dat er niks veranderd was en dat vond ze goed.

We moesten vingerafdrukken, handtekeningen en geld achterlaten en volgende week kunnen we ze ophalen, onze bewijzen van bestaan. Tien (!) jaar geldig . Vind ik best veel, maar niet ontmoedigend uiteraard. We willen best nog es verlengen, hoor…..!

Alleen al van het woord word je wat vrolijker ! Vandaag schijnt de zon ook nog eens uitbundig dus dat lukt nog wel ook. Maar a.s. zondag gaat de klok dus weer een uurtje vooruit. Blijft het ’s avonds langer licht en dat is goed voor mens, dier en natuur.

Maar dan lees je, dat er mensen zijn, die ziek worden van dat ene uurtje verschil in hun ritme. Kloris en ik hebben wel een ritme, maar erg strak is dat niet . Hoeft ook niet eigenlijk. Dat is het voordeel van wat ouder zijn. Daarom worden wij ook niet ziek van dat uurtje natuurlijk.

We staan op als we wakker genoeg zijn om koffie voor elkaar te zetten, dat scheelt soms wie het eerst beneden is en gaan naar bed als we d’r aan toe zijn. Ook dat verschilt bij ons per persoon. Ik ben de nachtbraker en kloris heeft een ander ritme. Zet dus ook het vaakst koffie!

Er zijn discussies over het afschaffen van dat gedoe met zomer-en wintertijd. Juncker van de EU wil het door ieder land zelf laten bepalen hoe en of ze dat willen regelen. Nou, dat wordt dan leuk! De tijd wordt teruggedraaid naar heel vroeger. In ons land scheelde toen de tijd nog per stad! Met de komst van b.v. spoorverkeer moest dat wel een beetje gelijkgetrokken worden natuurlijk, maar toch. Gerommel met de tijd.

Wij gaan veel naar Engeland en komen er dan een uur vroeger aan dan ons horloge aangeeft. Vinden we altijd wel grappig, maar we hopen wel, dat België en Frankrijk in onze tijdrekening blijven als we naar de tunnel rijden.

Ons Marokkaanse schoonmaakengeltje vertelde dat Marokko permanent de zomertijd aanhoudt en dat de mensen daar blij mee zijn vanwege het daglicht. Van mij mag dat hier ook wel zo geregeld worden. Steek ik in de winter mijn kaarsjes wel wat later aan. Branden ze tijdens mijn nachtbraken nog wat langer…..!

Gisteren waren mijn dochters en ik op een brocantemarkt. Die werd (weer) gehouden in gebouwen van de voormalige Zwitsalfabriek. Het terrein heet in Apeldoorn ook nog gewoon “de Zwitsal” en is een voorbeeld van hoe een gemeente zo’n locatie niet laat verloederen, maar constructief laat gebruiken. Er zijn een brouwerij, een theaterschool, allerlei sportactiviteiten, een Kringloopwinkel, die toepasselijk “Phoenix” heet en wat horeca gevestigd en in dat grotere gebouw zijn regelmatig veel publiek trekkende dingen, al dan niet muzikaal, zoals nu dus een brocantemarkt.

Het was Frans geörienteerd deze keer. Er stond tenminste een grote Eiffeltoren midden in de zaal en er was van alles aan kraampjes, met typisch Franse eterij en zo, met Hollandse dames er in. Veel religieuze spullen, het aantal mariabeeldjes en wijwaterbakjes was niet te tellen. Leuk en mooi als je d’r van houdt. In oktober gaan ze op de Engelse toer. Dan moet ik er natuurlijk zeker heen, al was het maar uit nieuwsgierigheid.

Je wordt moe van het geslenter, maar bij binnenkomst kregen we in ruil voor de toegangsprijs al bonnetjes voor gratis koffie en gingen we even op een Frans terrasje zitten naast de Eiffeltoren. Toen we het allemaal gezien hadden, mijn dochters leuke dingetjes hadden gekocht, waaronder een mooi lampje, een bos zeer oude sleutels, die thuis nergens op zullen passen en een heel oud bijbeltje (ze kan zo in de belt gaan wonen of op Urk of zo) liepen we nog even naar de Kringloopwinkel, die het ook behoorlijk druk had als buurman van de brocante. Toch andere prijzen, hé?

En laat ik dáár nou een pianobankje vinden, waar ik al héél lang naar op zoek was, omdat mijn huidige ronde pianokruk mij rugpijn bezorgt! Heel mooi bekleed, het houtwerk exact de kleur van onze piano. Mijn jongste dochter heeft ‘m ontdekt. “Loop es even mee….” zei ze. Nou, en daar stond ie, gewoon op mij te wachten. Bij een piano, die er “ter decoratie” stond. Ik kon dus meteen even proefzitten. Onder de zitting ruimte voor muziekboeken. En de prijs was zeer leuk. Ik ben er echt blij mee!

Zwitsal is in Apeldoorn verleden tijd, maar de naam leeft voort. Al was het maar door mijn pianobankje…..!

Van het door ons gesteunde Terre des Hommes kreeg ik een mailtje, dat ze met hun papieren nieuwsblad online gingen: Terre Online. Ze zetten er ook meteen de inhoud van het eerstvolgende nummer even bij.

Onderwerpen: Video’s over kindersekstoerisme op de Filipijnen, waar ze een undercover man op af gaan sturen, vermomd als sekstoerist en ook nog de Kinderhandel in Oeganda.

Ter afsluiting van de mail wenst Terre des Hommes ons veel kijk-en leesplezier…..

We zijn alweer een poosje deelnemers aan de Vriendenloterij. We kregen een vrouw aan de deur, die vertelde dat het doel waarvoor ze ons kwam vragen lid te worden deze keer de Brandwondenstichting was, die een extra boost zou krijgen. Nou, dat vonden wij een prima idee dus we lieten ons strikken.

Ik moet zeggen dat we nog wel eens wat winnen ook. Zo heb ik al wat kookboeken (waar ik weinig in kijk, moet ik zeggen, maar ze zien er goed uit dus dat ligt aan mij en niet aan de loterij) een keukenschort, dat me véél te groot is en nu wonnen we een ‘keuzeprijs’. Dat houdt in dat je je prijs zelf mag uitzoeken. Voetbalkaartjes, ’n bloemenbon, nou ja, van alles. En ook een boek van Paulien Cornelisse: “Taal voor de leuk”.

Dat koos ik uit, want daar ben ik van: taal voor de leuk. Ik had het boek al eens in mijn handen gehad in een winkel, maar om het te kopen was er nog niet van gekomen. Dat kwam dus goed uit.

Ik heb nog maar een paar hoofdstukjes gelezen, maar ik kwam al iets tegen waarvan ik dacht ” ja, dat herken ik.” Ik heb wel eens verteld, dat mijn blinde kloris een pasje heeft van een taxivervoerorganisatie, waardoor hij maar even hoeft te bellen om een afspraak te maken en het busje komt hem en zijn ‘sociaal begeleider’ ( ik dus!) halen om ons te brengen naar waar we willen zijn tegen gereduceerd tarief. Het is een ideale voorziening voor ons, dat OV-busje.

Dat deed hij een poosje geleden weer, zo’n afspraak maken en als de chauffeur er aan komt, belt die een paar minuten vantevoren, dat hij onderweg is. Je kunt dan zorgen dat je klaar staat. Kloris nam dat gesprekje aan en zei: “Fijn! U bent dus in aantocht!” Ik kon aan hem merken, dat de chaufféúr geen idee had waar hij het over had. “In aantocht” ! Daar had ie nog nooit van gehoord. Zulke woorden gebruiken mensen soms niet meer.

Wij hebben best veel woorden en uitdrukkingen ‘voor de leuk’ in onze famlie. En ik verheug me, dank zij de Vriendenloterij, op de rest van Pauliens boek…..!

Nee joh, niks gewonnen of zo! Maar we kwamen gistermiddag, toen we een paar boodschapjes deden in ons winkelcentrum, een in de buurt wonende kennis tegen die, alweer aardig wat jaren geleden, haar man is verloren aan een jarenlang letterlijk slopende aandoening. Dat was een drama destijds, dat haar als 24/7 mantelzorger behoorlijk heeft aangegrepen. Ik denk, dat hun (enige) dochter en de kleinkinderen een compensatie zijn geweest, maar als we haar wel eens zagen lopen, zag ze er moe en ongelukkig uit.

Nu stonden we tegelijk met haar bij de kassa van ’t Kruidvat te wachten en toen vertelde ze dat ze een vriend had! Al drie maanden Ze was héél gelukkig, zei ze, en dat was te zien! “Moet je nagaan, 78 en 80 zijn we !” We zijn echt blij voor haar.

Je kunt niet bepaald zeggen, dat ze er geen gras over heeft laten groeien. Hoewel, denkend aan haar echtgenoot natuurlijk wel. Maar, als die er nog wat van meekrijgt: ook hij zal blij voor haar zijn…..

In De Stentor van gisteren stond een groot artikel over iemand die in zijn jeugd te lijden heeft gehad van het seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke kerk. Dat zoiets een niet te begrijpen impact heeft gehad en nog steeds je leven beïnvloedt lijkt me logisch. En dat er veel aandacht is voor die problemen na zoveel jaren doofpot eveneens. Het is niet niks.

Onderaan het artikel staat een paginabrede advertentie voor de musical “Jesus Christ Superstar”. Als je d’r heen wilt zorgt de krant voor 15 euro korting op je kaartje. Toch ’n mooi aangeboden pleister op de wonde, waar of niet? Over de plek van die advertentie is echt nagedacht…..

Gisteren in het nieuws: als een paard helemaal alleen in de wei staat of op stal, dat kan ook, dan is dat helemaal niet goed voor hem of haar. Daar wordt zo’n dier heel ongelukkig van, want het is een kuddedier. Dat zo’n onderwerp het haalt in het Journaal op de televisie is wel bijzonder.

Ik vind het ook een beetje een zielig gezicht, hoor, zo’n groot beest in z’n eentje, dat maar wat loopt te grazen, want veel anders heeft ie niet te doen. Je weet als je zoiets ziet niet of ie áltijd alleen is, dat kan een momentopname zijn, maar als dat wel zo is, dan is dat dus tegennatuurlijk.

Net als bij een eenzaam mens. Daar zijn er ook heel veel van. Medewerkers van telefonische hulpdiensten, zoals De Luisterlijn, weten daar alles van. Zelfs mensen, die niet alleen wonen maar in een tehuis of andersoortige instelling, voelen zich eenzaam omdat het “kuddegevoel” ontbreekt. Dat kan ook aan jezelf liggen, dat weet ik wel, je aansluiten bij de kudde zul je vaak zelf moeten doen, maar dat kan niet altijd door allerlei beperkingen. En mensen zijn geen paarden.

Dus wie is er nou het zieligst? Nou ja, de paarden hebben een keer het landelijke nieuws gehaald, dat is alvast mooi…..

Vroeger (oma vertelt) kon ik bij mijn logjes altijd een leuk versierseltje zetten: een plaatje, grappig tekeningetje, een mopje. Maar dat kan niet meer. Er werd mij geadviseerd dat niet meer te doen. Alleen zelfgemaakte foto’s, die dus je eigen creatieve uitingen zijn, dat mag. Die zijn je geestelijk eigendom.

Ik zal het dus hoofdzakelijk met mijn geschrijf moeten doen, leeswaardig blijven. Die ene foto, die ik zo nu en dan maak, nou ja, dat is niet zo veel bijzonders, want ik ben geen fotograaf van niveau. Maar wel gratis, als ik mijn blog wil opleuken met iets.

Dat is namelijk de reden, dat een deel van de grap is verdwenen. Er wordt op mij geloerd door bedrijven die daar speciaal op aangenomen zijn. Om je te betrappen op schending van het recht om op te leuken. Het kan je heel veel geld aan boetes en rechtszaken gaan kosten als je iets leent. Al vind je iets simpelweg leuk.

Ergens snap ik het ook wel, hoor. Wees dan zelf creatief. Het is een vak. Maar missen doe ik het wel, dat leuke zoeken naar iets dat nou net bij mijn verhaaltje past. En echt grote diefstallen heb ik nooit gepleegd bij mijn weten. En veel lezers heb ik ook niet dus waar hebben we het over. Maar alles was al verwijderd en ik zal dus beoordeeld moeten worden op mijn stukjes en niet op mijn gevoel voor humor. Die is in onze familie gelukkig gratis…..

Ben ik nou de enige, die moeite heeft met de eerste maanden van een jaar? Januari, februari ( die gelukkig ’n ietsje korter is, dat dan wel) ik vind ze moeilijk, zo nikserig eigenlijk. Als het nu echt zou winteren dan zou het wat schelen misschien, maar daar kun je ook niet van op aan.

Vriezen doet het dan wel voor een paar dagen, zodat de ijsmeesters van een betonnen schaatsbaan er wat water op kunnen laten lopen, maar dan gaat de zon schijnen, zodat ze schermen moeten ophangen om de baan in de schaduw te houden of er valt ineens sneeuw en dat is ook niet bevorderlijk voor een redelijke ijsvloer. Nachten zijn zulke mannen bezig om hun club een paar dagen te laten schaatsen. En dan hebben ze het weer gehad voor een jaar. Om het over de Elfstedentocht maar niet te hebben. Die kun je beter ’n keer gaan zwemmen.

Ik hou van sneeuw, maar ook dat stelt hier niet veel voor. De meeste mensen vinden dat je er alleen maar last van hebt. Als je d’r echt wat mee wilt, kost het je geld en moeite om op een plaats te komen waar het daadwerkelijk blijft liggen, zodat je kunt skiën of snowboarden. En misschien niet met je auto heel moeilijk, maar ontspannen met een gipsvlucht naar huis mag. Ik vind besneeuwde dingen altijd een plaatje om naar te kijken en erg leuk voor kinderen.

De weermannen en weervrouw van de televisie voorspellen van alles wat al dan niet zo’n beetje uitkomt, maar dan loopt het weer op naar 9 graden. Bóven nul. ‘ Zachter’ noemen ze dat dan. Bij mij zakt ‘de gevoelstemperatuur’ dan onder nul, hoor. Je hebt er niks aan, want ik heb het evengoed koud. Ik koop maar bloemetjes omdat ik naar de lente verlang. En zo komen we die wintermaanden, die de naam niet verdienen wel door.