Het schijnt dat er nogal veel auto’s tegenwoordig slachtoffer worden van brandstichting. Of liever gezegd: hun eigenaars. Of door criminelen, die een gestolen auto kwijt moeten, die hun onrechtmatige activiteiten zou kunnen verraden. Die hebben er ook nogal eens een handje van om het illegaal gebruikte voertuig in de hens te steken. In onze krant stond een verhaal, dat in Deventer een paar dure auto’s in de fik waren gestoken. Foto d’r bij van een BMW, waarvan de eigenaar zei, hij had ‘m namelijk te koop staan: “Nou, hij kan wel van Marktplaats.” Vond ik wel geestig eigenlijk…..

‘k Moet nog even vertellen over een ‘avontuur’, dat mijn kloris deze week beleefde. Nee, geen ‘avontuurtje’, want daar doet ie niet aan. Hij was naar een nieuwjaarsreceptie geweest in Deventer en kon toen met mensen meerijden terug naar huis. Die zetten hem af voor ons huis. Hij kent daar uiteraard de weg naar de voordeur. De auto reed weg en toen kwam hij tot de ontdekking, dat de ‘bekende weg’ toch wel heel raar in elkaar zat! Hij had aan de thuisbrengers gevraagd: “Hangen hier bloembakrekken aan de muur?” “Ja, hoor”, zeiden die. “Dan ben ik thuis” zei kloris “bedankt voor de lift!”

Toen bleek dat hij op de verkeerde hoek was afgezet. En dan ‘ziet’ alles er net even anders uit. Hij kwam uit bij een schutting en struiken, die onbekend aanvoelden en zo. Een blok te vroeg natuurlijk, dacht ie toen en begon te lopen. Uiteraard weer geen stok bij zich dus hij moest het van stoeprandjes hebben en het duurde wel érg lang voordat het volgende blok er was. Enfin, hij was behoorlijk verdwaald.

Wij maakten ons thuis helemaal niet ongerust, want een receptie, tja, dat kan uitlopen. Nou, dat uitlopen deed ie dus helemaal zelf. En hij is zo’n figuur, dat zoiets gewoon even zelf wil oplossen. ’n Fries trekje is dat. Want wij zeiden natuurlijk meteen: “Had je je telefoon dan niet bij je?” “Jawel, maar niet aan gedacht”. Dat snap ik dan niet, maar ja, ik ben ’n Amsterdammer. Er was ook nog eens niemand op straat. Donker, avond, motregen, je kent dat wel.

Toen waren er toch twee dames met een hondje, die hij kon aanspreken. Ouderwets contact, niet je telefoon gebruiken, maar iemand face to face benaderen. Uitgelegd, dat hij blind was en op de verkeerde plaats was gedropt en dat ie nu zijn huis kwijt was. “Dan brengen we u wel even thuis, hoor!”, zeiden de dames vrolijk. Nou, en dat deden ze. “Leuke vrouwtjes”, zei kloris. Dus gevoelig voor avontuurtjes? Hij ziet ze niet, maar je weet het niet, hè….? Blij, dat ie weer thuis was, was hij wel! Dames, bedankt, een man op het rechte pad brengen is toch niet niks…..!

…..we hebben een nieuw jaar! Waarmee we weer van alles kunnen doen. Het is toch mooi verzonnen, zo’n afgepast tijdsgewricht. Zo lekker overzichtelijk ook. Stel je nou toch es voor dat dat niét zo zou zijn! Dat de tijd niet ingedeeld zou zijn in stukken van seconden, minuten, uren, dagen, weken, maanden en jaren. We zouden er geen touw meer aan vast kunnen knopen. Geen afspraak zou er te maken zijn.

Je zou niet eens weten wanneer je precies geboren bent. Ja, je moeder weet alleen nog dat de krokusjes net boven de grond kwamen, want alleen de seizoenen geven dan wat houvast. En dan moet je zelf maar bijhouden, hoe vaak je dat hebt zien gebeuren om te weten hoe oud je ongeveer bent. Nee, ik vind het wel een goeie uitvinding die afmeting in een jaar met al die maanden en zo. Je wilt je gezellige verjaardag toch ook niet missen, zeg!

Ik zou zeggen, laat iedereen het komende jaar, dat ze 2019 hebben genoemd, maar zo gezond en goed mogelijk invullen. Maak maar wat mooie plannen en voer ze uit als dat kan en lukt. Gooi gerust een roer om als dat nodig is. De ‘tijd’ kan er zomaar rijp voor zijn, weet je veel. En leef gezond, niet té nadrukkelijk, want het moet wel leuk blijven natuurlijk. Allemaal een gelukkig jaar gewenst…..!

Als mijn kloris gaat fietsen met zijn voorrijder heeft ie altijd een fietshelm op en een geel veiligheidshesje aan. Zo’n hesje kun je voor je goeie fatsoen nu eigenlijk niet meer dragen. Ze zien je meteen aan voor een ontevreden demonstrant. Daar hebben die betogers helemaal niet over nagedacht! Dat er ook mensen zijn, die het misschien best wel met hun bezwaren eens zouden kunnen zijn, maar daar geen geel hesje voor aantrekken. Alleen maar voor hun veiligheid als ze achterop op een tandem zitten. Om op te vallen, dat wel.

Nou ja, de hesjesindustrie is er bij gebaat. Dat willen al die demonstranten van nu ook voor zichzelf uiteraard…..

Onze zoon en ik hebben gisteravond iets gedaan, wat we nog nooit hebben meegemaakt: de boodschappen voor de kerstdagen om 8 uur ’s avonds doen. De winkel waar we dat deden was tot 10 uur open en het was er zéér rustig. Afgezien van een paar vakkenvullers, die de ruimte en tijd hadden om een beetje met mekaar te dollen, kwamen we maar een paar klanten tegen. En dat was lekker, zeg! Een lijstje met wat we nodig hadden was thuis al gemaakt, mijn zoon en ik koken samen voor de familie die komt aanschuiven en veel kan al van tevoren. Helemaal geen paniek.

De supers zijn op drukte voorbereid, dat kon je wel al zien, volle schappen. Maar dat is dan niet onze drukte. Meestal besteden we onze zaterdagavond anders, maar deze vredige winkelrust was echt geweldig. Dat hebben we alvast te pakken. Het is ook wel es leuk om te zien, dat er hele rijen winkelwagentjes staan en je niet een van de laatste hebt. Dit was eenmalig natuurlijk, maar toch. Rust in de tent.

Dat wens ik iedereen deze kerst. Met al die dagen achter elkaar komt er veel denkwerk aan te pas. Veel gezelligheid dan maar en donderdag is weer een gewone dag. Er zijn mensen, die daar naar uitkijken. Gewoon lekker een beetje optisch opruimen, krantje lezen, er is vast nog van alles over dus geen probleem met eten of zo en genieten van de rust…..Fijne dagen!

Je hoort nogal eens dat mensen langs elkaar heen werken in een bedrijf. Van een vriendin hoorde ik een verhaal, dat een kerstkrans verdient, want het is heel bemoedigend zo aan het eind van het jaar. Het ging zo. Zoals veel mensen vlak voor de kerst veel te doen hebben, van-alles-moeten-regelende vrouwen helemaal, was zij ook met van alles bezig. De pas opgezette winterbanden van de auto moesten op spanning gebracht (komt geen man aan te pas, hoor, doet ze gewoon effe zelf bij de Tango), er moest oud papier naar de milieustraat gebracht, er moest een gewonnen salade opgehaald, nou ja, druk, druk, druk. Ze is een fotomaakster eerste klas dus haar camera gaat altijd mee. Dat moet je even weten.

Die camera lag nog op tafel, zit normaal altijd in haar tas, die al in de auto lag, maar die legde ze binnen voor het gemak nu even op de krat met oud papier. Die werd achter in de auto gezet. Voel je ‘m al aankomen? De milieustraat stond op het punt gesloten te gaan worden dus húp! de krat op z’n kop boven de papiercontainer. Later op de avond wilde ze die mooie salade even op de foto zetten, voordat die soldaat gemaakt ging worden…en miste de camera in haar tas! Zo’n 400 euro in een papiercontainer gekiept, dat besefte ze meteen! Dan wil je wel even zweten.

E.e.a. vond plaats op zaterdag en de milieustraat was dicht tot dinsdagmorgen 8 uur. Het achterliggende bedrijf was ook niet meer te bereiken. Maandagmorgen wel direct gebeld, verteld wat haar was overkomen en de telefoniste zou zien wat ze kon doen. Een poosje later belde ze terug en zei dat haar baas het gebeuren zou doorgeven aan de milieustraat in Vaassen. Ze moest zelf zorgen, dat ze de volgende ochtend direct bij de opening voor het hek stond.

Ze bedacht als oppepper, dat ze zelf de laatste was geweest die iets in die container had gegooid, er ’n degelijk tasje om de camera zat, het geen open container was en het ding waarschijnlijk een zachte landing had gemaakt op al dat papier. Toen ze als eerste het terrein opreed de volgende morgen na het openschuiven van het hek, stonden er drie in oranje geklede mannen al te wachten en die zeiden:”U komt voor de camera zeker?” De man met de langste armen boog zich over de container en viste het cameratasje er uit. Er hoefde niemand in te klimmen.

Blij als ze was is ze voor alle drie langs een goeie bakker gereden, die er voor deze vroege klant ook nog mooie cadeautasjes omheen deed. Op de website van Circulus-Berkel heeft ze een zeer lovend bericht achtergelaten, waarin ze hen prees om hun service en uitstekende interne communicatie. Mooi, hè…..

Gisteren werden in ons dagblad de kerstreclame-acties van de diverse supermarktketens met elkaar vergeleken. Jumbo kwam er goed af, met veel zingende sporters op de achtergrond en met Max Verstappen, die even een fles ‘bubbels’ kwam brengen. Gezellig, gezellig.

Lidl met Beau van Erven Dorens werd wat overdreven gevonden vanwege de duidelijke bedoeling om niet alleen het ‘gewone volk’ in het assortiment te interesseren maar ook de bovenlaag van de bevolking. In die reclame is het wel erg veel goud dat er blinkt. En die vette knipoog aan het eind had Beau wel achterwege mogen laten. Die bewaart ie maar voor vrienden die ook een dubbele achternaam hebben.

Albert Heijn heeft het reclametechnisch het slimst gedaan, zeggen deskundigen. Door de héle maand december erbij te betrekken en niet alleen die min of meer verplichte ‘gezellige’ familiediners met de kerst. Meer uit het leven gegrepen: kerstlampensnoertjes die in de war zitten, kerstkaarten die geschreven moeten worden, kinderen die vrij zijn en van alles willen, nou ja, van alles dat langskomt in december.

En dan de Plus. De één vindt het een tot tranen ontroerende commercial en de ander vindt de dood en een kerkhof bepaald niet bij een supermarkt passen. Niet om vrolijk van te worden. Vind ik ook, hoor. Dat had misschien wel wat anders gekund. Maar het is natuurlijk wel ‘uit het leven gegrepen’, nog letterlijk ook! Toevallig kennen we een paar gevallen, waarbij een oma en een opa in december gestorven zijn. Dan is die tijd van het jaar nooit meer hetzelfde als voorheen. Niks aan te doen.

In dat filmpje van de Plusreclame gaat het over de traditie van oma, die altijd het kerstmaal kookte en die er nu niet meer is. Dat daar in familieverband bij stilgestaan wordt is logisch. Dat de dochter, die het bereiden van het kerstdiner in het ouderlijk huis van haar heeft overgenomen, de recepten van haar moeder nauwgezet volgt, vind ik wel mooi. Traditie. Maar dat ze de boodschappen daarvoor dan bij de Plus doet, komt er eigenlijk niet helemaal uit, dat is wat zwak uit reclame-oogpunt gezien. Dat het me treft, ach, dat zal de leeftijd wel wezen, want verder voel ik me wel aardig vrolijk, hoor…..!

Als je op een vrijdag jarig bent, zoals ik vorige week, en het dan op zondag viert met je familie, kun je er van uitgaan, dat je drie dagen jarig bent. Op zich heel gezellig, hoor! Je moet er even rekening mee houden met de boodschappen, maar dat is allemaal prima gelukt. Behalve wat betreft onze jongste zoon, die niet kon komen omdat er geen treinverkeer was tussen Utrecht en Apeldoorn en hij niet gemotoriseerd is. Er zitten twee weken tussen de verjaardag van onze jongste dochter en de mijne en hadden we ‘m toen al gezien en in december moet je sowieso waken voor een familie-overkill, dus was dat niet zo erg. Hij houdt toch wel van z’n moeder.

Mijn zusje en haar man waren er en die zien ons volk niet zo vaak, de achterneefjes al helemaal weinig, dus dat was ook leuk. Al die lange knullen hadden ze gezien toen ze peuters en kleuters waren. Zo gaat dat als je niet allemaal in dezelfde straat woont. Vroeger was dat soms anders, hè? Woonde je op elkaars lip. Ik vind dat eigenlijk wel goed geregeld nu, áls je elkaar dan treft heb je wat te vertellen en dat is leuk. En de oma’s kleppen telefonisch en app-technisch toch wel over je.

Ik heb kaartjes gekregen, hele leuke creatieve, ik ben veel gebeld, zelfs uit Australië en ben gefeliciteerd op Facebook, op mijn zelden door mij gebruikte account. Dus ik ben niet vergeten en er is moeite voor me gedaan. Ik heb ook leuke cadeautjes gekregen. Ik had gevraagd om een ‘actuele’ foto van onze vier kleinzonen op ’n rijtje, niet-actuele heb ik in overvloed, maar dat was nu nog niet gelukt. Ik kreeg een mooie creatief ontworpen ‘tegoedbon’. Ik zal hem zuinig bewaren.

Ik had dus een gezellige driedaagse…..

Er zijn van die dingen waarvan je denkt: dat gebeurt ons niet. Het zit niet in onze familie. Toen onze oudste dochter en schoonzoon ons dus op 29 maart kwamen vertellen dat er bij haar borstkanker was geconstateerd, was dat enorm schrikken, dat snap je. Een gunstig iets was, dat ze het zelf had opgemerkt en er zogeheten “vroeg” bij was. Niet via een volksonderzoek dus. Er werd voortvarend begonnen met de behandeling in het Gelre Ziekenhuis hier in Apeldoorn.

Ze moest aan de chemo, een keer of zes, met tussenpozen van een paar weken. Daar werd ze soms erg naar van en ze verloor haar krullenbol ook nog es. Een pruik vond ze helemaal niks en zonde van het geld, want dat haar kwam wel weer in orde. En ons kind kocht bij elke outfit een gezellig bijpassend mutsje en dat stond haar prima! Ze lakte haar nageltjes in kleur en de mooie zomer was een cadeautje. We hadden met z’n allen een vakantie in Engeland geboekt en die kon toen niet doorgaan, want ze mocht van de dokter het land niet uit. Logisch uiteraard. Ze heeft nog een paar dagen in het ziekenhuis moeten doorbrengen vanwege wat koorts en gebrek aan witte bloedlichaampjes, maar dat kwam ook weer goed.

Maar ze was wel enorm druk met van alles, hoor! Bloedonderzoeken, MRI’s, geprik voor van alles. Nog operaties gehad ook, maar nu is ze aan de bestraling. Moet ze voor naar Deventer. “Ik geef nog geen licht”, zegt ze. Als alles naar wens verloopt is ze 4 december klaar. Ze krijgt nog “eiwit”-prikken om de drie weken, maar daar zit ook een eind aan. Hormoontabletten zal nog wel lang moeten, maar in principe is ze “schoon” verklaard. Ze heeft een rots als echtgenoot, die steeds met haar is meegegaan en haar gesteund heeft bij alles. We zijn enorm trots op allebei en op haar jongens, niet te vergeten. Want zo’n ziekte als kanker is niet niks in je gezin. Omdat ze haar belevenissen op Facebook deelde, wisten familie, vrienden en collega’s overal van en heeft ze veel support gekregen van iedereen.

En iedereen is steeds positief geweest, zo van: natuurlijk komt het goed! Het ‘slachtoffer’ zelf voorop. Haar krullenbol, dat zal nog wel even duren, maar dat komt wel. Ze zeggen, dat je er mooier haar voor terugkrijgt. En die Engelse vakantie? Is gewoon een jaartje uitgesteld…..

Dat onze nieuwe auto, ( die we trouwens al vanaf april hebben dus het heel erg nieuwe is d’r alweer af!) een hoge instap heeft, hetgeen prettig is voor mensen die ‘al wat’ op leeftijd zijn, bevalt ons wel. Je schuift er zó in, zal ik maar zeggen. En je ziet wat meer, hoewel in ons geval niet elke passagier daar wat aan heeft.

Maar mijn kloris noemt dat “haute voiture”. Vond ik wel leuk klinken. We doen niet aan haute couture, ook niet aan haute coiffure, hoewel we deze week wel even naar de kapper moeten, want dat is haute nodig…..