Een uitje voor de hele familie gisteren. We waren in Duiven naar Ikea en Makro. Voor de laatste heb je een pasje nodig om naar binnen te mogen. Je ziet het aan mij niet zo, maar ik ben “inkoopster” voor het bedrijf van mijn zoon. Dat is jaren geleden zo geregeld, hoewel ik het toen ook niet echt was, en dat is zo gebleven. En gelukkig staat er geen geboortedatum op dat pasje dus is het gewoon handig dat ik ‘m nog heb. Er zijn nog meer pasjes in de familie dus we mochten d’r allemaal in. En ik koop wel eens sokken voor mijn zoon dus ergens klopt het nog wel. Bovendien denk ik niet dat ze zich bij de Makro erg druk maken over de leeftijd van hun klanten. Kinderen mogen tegenwoordig ook mee naar binnen. ’n Pas is een pas. Even scannen, klaar, weer ’n klant.

Zo’n Makro is een ideale locatie. De mannen verdwijnen richting elektronica en andere techniek, de kinderen, die bij ons dus niet zo klein meer zijn, naar het speelgoed en de computergames en de vrouwen naar de kleding en de andere spullen die vrouwen interessant vinden. Je hoeft je geen zorgen te maken dat iemand zich verveelt tijdens het droogzwemmen en je bent zo’n beetje allemaal tegelijk uitgekeken. Dan wordt overlegd, wat er daadwerkelijk meegaat en voilá: iedereen tevreden.

Ook kom je vaak tot de ontdekking dat er spullen zijn die je voordeliger koopt op je eigen winkelcentrum. Daar heb je zo’n groothandel niet voor nodig. En de btw, die er overheen komt bij de kassa, daar moet je ook wel op letten.

Ikea is ook leuk voor de ideetjes en als je het nou over droogzwemmen hebt doe je dat daar met al je zwemdiploma’s. Ik hou erg van de Ikeastijl, maar er komt zoveel geknutsel aan te pas, hè? We zullen misschien nog wel es aan een andere tafel moeten, maar ach, dat komt nog wel . Of niet. Maar al die leuk ingerichte “kamers”, ik vind het enig om te bekijken.

Van dat gedrentel door van die toch wel grote gebouwen word je moe, dorstig en ’n beetje hongerig. De restaurants zaten nogal vol dus we besloten om naar de belendende McDonalds te gaan. Tot groot plezier van de jongste generatie. Het was van mij heel veel jaren geleden dat ik er was, meestal tijdens vakantieritten, maar er is nog niks veranderd. Er zit wat meer ‘gezonde’ sla tussen de broodjes, maar bestek hebben ze d’r nog steeds niet en er wordt nog steeds verwacht dat je een bakkes hebt van hier tot gunter om een hap te nemen van zo’n bigmouth. Ik kan dat niet en denk ook, dat ik er dan niet uitzie. Dus ik eet het broodje laag voor laag en met mijn tien geboden en dat ben ik ook niet gewend. Maar het smaakte best en ach, servetjes genoeg. Ook vind ik een kwart liter cola wel een beetje veel, maar daar heb ik de hele weg naar huis over kunnen doen, dat scheelt.

Nou, we hebben ons dus een middagje als echte Hollandse consumenten gedragen: veel kijken, niet zoveel kopen en eindigen bij McDonalds. Heel gezellig………!

‘k Ben even niet zo’n beste blogger. Het zit er niet in momenteel. Dat heb je wel es. Niet dat ik ’t niet probeer, hoor, dat je dat niet denkt. Het is geen luiheid of zo, maar soms gebeuren er dingen die op zo’n manier boven je pet gaan, dat je zelfs vergeet dat je helemaal geen pet hébt.

Zo denk ik bijvoorbeeld dat die ijskouwe Noor zijn doel bereikt heeft. Noorwegen heeft, zoals het in onze krant verwoord werd, zijn onschuld verloren. En komt dat nog goed? Er wordt over de man gepraat tot in alle hoeken van de wereld, is zijn naam en de afbeelding van zijn gladde kop bij iedereen bekend. Mooier kun je het als terrorist toch niet hebben.

Mag ik het internet dan heel even een ramp vinden………?

Mijn huisgenoten zeiden dat ze het aan niemand zouden vertellen en dat is op zich natuurlijk erg aardig van ze. Maar kom, laat ik dat, zolang ik dat nog kan, dan zelf maar doen. Ik wilde gisteren op de parkeerplaats van het winkelcentrum in de auto stappen bij een wildvreemde man. Ja, per ongeluk, hoor! Voor iets anders heb ik de leeftijd niet meer. Hoewel ik vroeger ook nooit bij vreemde meneren in de auto zat, het waren altijd bekende meneren.

Als we boodschappen doen laadt mijn zoon onze levensbehoeften in de auto en ik breng dan het winkelwagentje terug naar waar het thuishoort. Bij terugkomst stap ik naast hem in de auto, hij start en we rijden weg. Prima rolverdeling zo.

Nou, dat instappen deed ik gisteren dus in een eveneens zwarte auto (niet eens van hetzelfde merk) waar ook al iemand in zat en dus geparkeerd was náást die van ons. Die iemand riep vrolijk: “Hé, hallo!” en ik hakkelde: “O, sorry!”en spoedde mij met schaamrood op de kaken ’n autootje verder.

Daar werd uiteraard ook zeer vrolijk gereageerd en verklaard, dat ze nu echt op Google de symptomen van dementie gingen opzoeken. Zou dat écht zo beginnen, zeg? Dat winkelwagentje terugbrengen lukt me toch nog steeds aardig en dat is toch best een complexe handeling. Met dat muntje en zo……..

In de super waar mijn zoon en ik de weekendboodschappen deden liep een heel blije mevrouw met haar armen vol bloemen. Geen tattoo’s of zo, nee, wel zo’n drie bossen violieren, die ze qua kleur met zorg had uitgezocht. Toen ze zag, dat ik naar haar keek, omdat ze er echt zo gelukkig uitzag met haar bloemetjes, violieren rúiken ook nog es zo lekker, begon ze me spontaan te vertellen wat ze er allemaal mee van plan was.

“Twee bossen ga ik mengen en die zet ik in vazen, één op de tafel en de andere op de kast. En dan maak ik ’n bos wat kleiner en die zet ik bij de foto van mijn vader.” Dat klonk heel lief dus die was vast in de hemel of zo.

Ik wist niet zo gauw wat ik moest antwoorden. Dus ik zei maar, dat ik de kleuren : roze, donkerrood en paarsblauw erg mooi bij elkaar vond passen en dat was ook zo. Dat vond ik echt.

Maar ja, toen zei ze er heel prozaïsch achteraan: “Ach, en voor het geld hoef je het niet te laten!”. De supermarkt, we waren weer terug op aarde……

Even ’n onvervalst plattelandsbericht. In Voorst, dat tussen Apeldoorn en Zutphen ligt, heeft de gemeente, op initiatief van een koeienknuffelaarster een oversteekplaats voor koeien aangelegd op de Noord Emperweg. Nou kom ik zelden op het idee om een koe te willen knuffelen, maar dat ze ons melk geven vind ik prachtig van ze en ook om te zien hou ik van koeien in een wei. Verder ben ik geen veekenner.

Maar dat idee van die oversteekplaats vind ik leuk en diervriendelijk. Ook een koe wil wel eens haar horizon verbreden. En dat kan nu. Deze koeien hebben er maar liefst 10 hectaren bij. Het schijnt de eerste te zijn in Nederland, een dergelijke oversteek.

De beesten hebben even moeten oefenen, maar ze weten al hoe het werkt. Ze kunnen niet alleen naar een ander weiland, maar ook zelfstandig naar een robotmelkmachine in de stal om zich te laten uitmelken op het moment dat de uierdruk te hoog wordt. De boer kan ondertussen rustig op zoek naar een vrouw, want hij is niet nodig. Klara regelt ’t zelf wel.

Nu we toch agrarisch bezig zijn: we zagen (nou ja, ik dan) van de week een wei vol met uitsluitend zwarte schapen. En nou zal je toch het witte schaap van de familie zijn, zeg! Wat moet je d’r mee…….?

***Als je weer eens ’n boost nodig hebt om te kunnen geloven in een multiculurele samenleving, mag je de website van fotograaf Cathy Bosscher: frenetiek.nl absoluut niet overslaan! Gaat dat zien!

‘k Ben toch zo donders blij, dat wij kennissen hebben van wie de kleinkinderen nogal eens leuk uit de hoek komen! Daar héb je tenminste wat aan als weblogger. Zo zei hun negenjarige kleinzoon bestraffend tegen z’n moeder, die hem toesprak zoals je volgens moeders een zoon van negen jaar toespreekt: “Ik ben geen klein kind meer, hoor, volgend jaar ben ik een tiener!”. “Ja”, zei z’n zus van vijf, “maar nu ben je nog een neger.” Haar moeder: “….. en jij een vijver!” Niettemin droge humor.

Diezelfde kleinzoon gaf te kennen dat hij in de vakantie, waarbij de familie van stacaravan naar stacaravan trekt, wel z’n opblaasstoel mee wil. Dat is omdat ie niet van plan is al die tijd te blijven staan. Tja, je gaat op vakantie voor je ontspanning, toch…….?

Dat hier in Nederland wettelijk de boel aardig geregeld zou zijn, daar schijnen de meningen zo nu en dan nog wel eens over te verschillen. En een wet interpreteer je niet, nee, die voer je uit. Koste wat ’t kost.

Ik las daar een mooi staaltje van in de krant. Een man ontdekte bij zijn schuur dat onbekenden zo’n twintig kilo asbest afval bij hem hadden gedumpt. Ze waren vergeten er een naamkaartje bij te leggen dus hij belde de politie. Die vertelde op hun beurt het voorval aan de milieupolitie en toen kwamen er twee ambtenaren kijken naar de zooi. Dat doen ze altijd, hè: kijken of het echt zo is. Dat moet. Met z’n tweeën.

Een dag later had de man een brief in de bus waarin stond dat hij moest zorgen dat de gevaarlijke rommel binnen een dag van zijn terrein af was. Elke dag langer kostte hem vierhonderd euro boete. Hij was verantwoordelijk want het spul lag op zijn grond. Zo stond het in de wet en daar had iedereen zich aan te houden. Dat zoiets in de krant komt is wel logisch natuurlijk, want de man was zeer verontwaardigd.

Dáár zouden ze nou eigenlijk eens dat Amber Alert op moeten zetten! Wie heeft iets gezien van die dumping? Wie z’n buurman is ineens ’n ander schuurtje aan het knutselen? Wie had plotseling de aanhanger van zijn zwager nodig? Wie is er z’n dak aan het vervangen?

Dan valt er vast heel wat te melden. Klik maar wel anoniem, anders komt er ruzie en dan moeten er weer televisieberoemdheden komen opdraven om jullie tot verzoening te bewegen. Die programma’s moeten ook bestaan natuurlijk, waar moet je anders je onderwerpen vandaan halen? Wat is er niet allemaal voor onenigheid en onbegrip op kleine schaal, zeg! Daar heb je “Bonje met de Buren”, “Het Familiediner”, “Zand Erover” echt wel voor nodig. En als je aan zoiets meedoet ook behoorlijk wat gebrek aan schaamte. Dat kun je trouwens ook niet missen als je stiekem twintig kilo asbest bij een ander op z’n erf gooit……!

Als je in Apeldoorn woont, je bent krap behuisd: flatje of bejaardenwoninkje of zo en je hebt onverhoopt hulp van de thuiszorg nodig, dan moet je eerst even nagaan of je je badkamertje kunt verbouwen. Want ze kunnen je geen hulp meer leveren als er geen wasdroger in huis is. De thuiszorgmedewerkers mogen namelijk geen was meer voor je ophangen. Dat kost teveel tijd en daar zitten ze krap in. Geld, daar zitten ze ook krap in.

“O, dat probleem heeft u ook? U kunt zich geen wasdroger veroorloven en hebt altijd gedacht dat wasdrogers veel dure energie vroegen. En uw kleding, ook al zo duur geworden, slijt sneller in een wasdroger? Nou, dat is dan niet ons probleem, dat begrijpt u wel. Wij verlenen alleen maar thuishulp zonder waslijn.”

Met iets minder omhaal van woorden, hoor, dat is meer Elswhere-stijl, stond vanmorgen in de krant, dat dat van die wasophangerij zo besloten was. Er was geen tijd meer voor, de mensen moesten maar aan de wasdroger. Of het waar is? Het stond in de krant en het is geen 1 april, dus….

Anders is het mensen, die toch al niet in de Quote500-lijst staan, op kosten jagen. Bovendien, als ik thuishulp was zou ik tóch lekker de was ophangen als mijn klant dat graag wou. Je regelt toch samen wat er in huis moet gebeuren? Zelfs als daarbij van de hulp nogal wat eigen initiatief wordt gevraagd. Je doet wat je hand vindt om te doen, ook al is dat de was ophangen. Ik vind het een raar verhaal.

Vroeger, daar gáát oma weer!, heb ik toen de kinderen klein waren een poos voor een thuiszorgorganisatie gewerkt. Vroeger is niet nu, weet ik allemaal wel, overal staat tijdsdruk op, maar de visie van een hulpverlener zou niet veranderd moeten zijn. Daarom vind ik ’t een vreemde verordening.

Ik was eens geplaatst bij een mevrouw in een rolstoel, die de hele dag voor het raam op straat zat uit te kijken. Ze kon uiteraard geen ramen meer lappen en dat deed ik dus voor haar. Elke week, want dat wou ze graag. Ik heb nooit willen zeggen, dat ik dat knap overdreven vond. Niet tegen iemand, die als enige afleiding door die ramen naar buiten moest kijken. Het resultaat van mijn lapperij was uitmuntend natuurlijk, want ze waren helemaal niet smerig. Dat was bij mij thuis wel anders. Onderwijl praatten we heel wat af. Ik stofte en stofzuigde haar huisje , deed haar bed en had nog genoeg tijd om de was op te hangen. Maar ach, dat was vroeger…….